Για εννέα ημέρες η καρδιά του στίβου χτυπούσε στη, σχετικά κοντινή μας, Βουδαπέστη! Εννέα ημέρες γεμάτες αγωνιστική δράση, γρήγορους ρυθμούς, σασπένς και αρκετά καλές επιδόσεις.
Ακολουθούν κορυφαίες στιγμές, πρόσωπα που ξεχώρισαν, αλλά και περίεργες καταστάσεις μέσα από τις δικές μας απαντήσεις στην ερώτηση “Τι μας “άφησε” το 19ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;”.
Την καλύτερη εικόνα για την πόλη
Παρακολουθώντας τους δύο σπουδαίους τελικούς του Μαραθωνίου τις δύο τελευταίες ημέρες, το Σάββατο των γυναικών και την Κυριακή των ανδρών, το μόνο σίγουρο είναι πως αποκτούσες την καλύτερη εικόνα για την ίδια την Βουδαπέστη!
Η διαδρομή που είχαν σχεδιάσει οι διοργανωτές “γλυστρούσε” δίπλα σε αρκετά και πανέμορφα μνημεία της πόλης (Βασιλική Αγ. Στεφάνου, Ουγγρικό Κοινοβούλιο, την Όπερα και το Κάστρο) περνούσε πάνω από τον Δούναβη και κατέληγε στην πλατεία Ηρώων χαρίζοντας ένα αριστοκρατικό όσο και παραμυθένιο φόντο στις προσπάθειες των μαραθωνοδρόμων.
Για να επιστρέψουμε στην… πραγματικότητα, ωστόσο, είδαμε δύο σπουδαίους αγώνες, με αρκετές ανατροπές, κυρίως στους άνδρες (όπου βέβαια απουσίασαν τα πολύ μεγάλα ονόματα), κούρσες αναμονής που αποτελούν σημαντικό μάθημα για όλους τους μαραθωνοδρόμους (ναι, και για σένα που κάνεις 4 ώρες) και συγκλονιστικές προσπάθειες.
Κι όλα αυτά σε συνθήκες έντονης ζέστης και υγρασίας που έκανε ακόμα πιο ηρωικές τις προσπάθειες τους.
Θυμηθείτε τι έγινε στον Μαραθώνιο των ανδρών και των γυναικών
Το νέο μεγάλο αστέρι!
Με τρία παγκόσμια ρεκόρ σε ένα καλοκαίρι, δεν χωρούσε αμφιβολία ότι πρόκειται για το κορυφαίο όνομα του στίβου των ημερών μας σε όλα τα αγωνίσματα. Η 28χρονη Faith Kipyegon από την Κένυα τα έχει κατακτήσει όλα και μάλιστα από δύο φορές, και σε αυτό το παγκόσμιο έδειξε την απόλυτη κυριαρχία της πετυχαίνοντας ένα νταμπλ που δεν έχουμε ξαναδεί στα χρονικά του στίβου. Επικράτησε, και μάλιστα άνετα, τόσο στα 1.500μ. – που είναι το βασικό της αγώνισμα – όσο και στα 5.000μ. και επιβεβαίωσε ότι είναι το πιο λαμπρό – αλλά και ταυτόχρονα ανατρεπτικά ταπεινό – αστέρι του στίβου αυτή τη στιγμή.
Θυμηθείτε
Τις νίκες της Kipyegon στα 1.500μ. και του El Bakkali στα 3.000μ. στιπλ
Με την απορία για τις σύμπτωσεις
Μπορεί να είναι πράγματι απίστευτα αυτά που έχει πετύχει στα 23 του χρόνια, όμως, όπως λέει και ο λαός, σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση. Ο Jacob Ingebrigtsen, σάρωσε στον τελικό των 5.000μ. για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, κάτι εξαιρετικά εντυπωσιακό.
Ωστόσο, στο κύριο του αγώνισμα, τα 1.500μ., έχασε στον τελικό και μάλιστα με πανομοιότυπο τρόπο από έναν Σκωτσέζο δρομέα. Αυτή τη φορά ήταν ο 25χρονος Josh Kerr που “ξεπατίκωσε” την τακτική του συμπατριώτη του Jake Wightman, εντοπίζοντας ουσιαστικά τα αδύνατα σημεία του Jacob και του πήρε για δεύτερη φορά το χρυσό.
Θυμηθείτε:
Την… ανατροπή στον τελικό των 1.500μ. των ανδρών
Η ρεβάνς του Jacob στα 5.000μ. και οι τελικοί των 800μ. και 3.000μ. στιπλ γυναικών
Με την έκπληξη για τις δύο ολλανδικές πτώσεις σε λίγα λεπτά
Η πρώτη μέρα των αγώνων ξεκίνησε με δύο μεγάλες ανατροπές, αλλά και πτώσεις. Μέσα σε ένα διάστημα δέκα περίπου λεπτών είδαμε την Sifan Hassan ελάχιστα μέτρα πριν τον τερματισμό του τελικού των 10.000μ. να “καρφώνει” και να πέφτει μετά την κόντρα με την Gudaf Tsegay και να χάνει ακόμα και το μετάλλιο.
Και σαν να μην έφτανε αυτό για την ολλανδική ομάδα, στον τελικό της μεικτής σκυταλοδρομίας 4×400μ., λίγα λεπτά αργότερα, η Femke Bol έπεσε σχεδόν στο ίδιο σημείο χάνοντας το χρυσό από την ομάδα των ΗΠΑ μετά την κόντρα της με την Αμερικανίδα 400άρα.
Πρώτη μέρα των αγώνων και πολλοί αναρωτήθηκαν μήπως τελικά φταίει το… ταρτάν για τις πτώσεις, αλλά ευτυχώς στις επόμενες οκτώ ημέρες δεν είδαμε κάτι παρόμοιο.
Θυμηθείτε:
Τις ελληνικές διακρίσεις
Ο Μίλτος Τεντόγλου μας χάρισε έναν ακόμα μετάλλιο, και μάλιστα χρυσό, σε μεγάλη διοργάνωση, ενώ και η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι ανέβηκε σε ένα μεγάλο βάθρο.
Τα δύο τους μετάλλια μάλιστα έφεραν τη χώρα μας στην 15η θέση των μεταλλίων της διοργάνωσης, αλλά και στην 32η όλων των εποχών (6 χρυσά, 7 ασημένια, 12 χάλκινα).
Πέρα, ωστόσο, από τα δύο αυτά παιδιά, η χώρα μας που στάθηκε ιδιαίτερα άτυχη σε αυτό το Παγκόσμιο κυρίως με τον τραυματισμό στον αγώνα της Κατερίνας Στεφανίδη και τις ατυχίες του Εμμανουήλ Καραλή στο επί κοντώ, είχε εκπροσώπηση κι από αρκετά ακόμα παιδιά που προσπάθησαν για το καλύτερο και πήραν πολύτιμες εμπειρίες!
Ο Μιχάλης Αναστασάκης ήταν 10ος στη σφυροβολία, και η Πολυνίκη Εμμανουηλίδου στα 200μ. κατάφερε να μπει στον ημιτελικό του αγωνίσματος, ενώ πάλεψαν για πρόκριση σε τελικό, αλλά δεν τα κατάφεραν η Δήμητρα Γναφάκη στα 400μ. εμπόδια, οι τριπλουνίστες Τσιάμης (στα 41 του!), Πανταζής και Ανδρικόπουλος, η Ελένη Πόλακ στο επί κοντώ, η Τατιάνα Γκούσιν και η Παναγιώτη Δόση στο ύψος, η Ελίνα Τζένγκο στον ακοντισμό, ο Οδυσσέας Μουζενίδης στα σφαιροβολία, η Σταματία Σκαρβέλη, ο Κων/νος Ζάλτος και ο Χρήστος Φραντζεσκάκης στη σφυροβολία, καθώς και οι βαδιστές που έκαναν τον δικό τους αγώνα στους τελικούς των 20 και 35χλμ. Κυριακή Φιλτισάκου, Όλγα Φιάσκα, Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ αλλά και η Χριστίνα Παπαδοπούλου που τελευταία στιγμή δεν αγωνίστηκε.
Θυμηθείτε:
Το χάλκινο της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη στα 35χλμ. βάδην
Παγκόσμιο ρεκόρ (δεν μας άφησε)
Δεν μας άφησε ένα παγκόσμιο ρεκόρ. ΟΚ, είχαμε ένα από την ομάδα των ΗΠΑ στο αγώνισμα της μεικτής σκυταλοδρομίας 4×400μ. την πρώτη ημέρα των αγώνων με 3:08.80, ωστόσο, πρόκειται για ένα σχετικά καινούριο αγώνισμα, το οποίο μάλιστα δεν πραγματοποιείται συχνά σε διεθνείς αγώνες, πέρα από τα πρωταθλήματα, και είναι κάπως λογικό να δούμε ένα.
Ωστόσο, σε κανένα αγώνισμα, είτε μιλάμε για δρόμους, είτε για άλματα, είτε για ρίψεις, είτε ακόμα και για το βάδην, δεν είδαμε Παγκόσμιο ρεκόρ. Ούτε τα παπούτσια, ούτε το τελευταίας τεχνολογίας ταρτάν δεν φάνηκε να βοηθούν. Αν και, για να μην είμαστε άδικοι, ιδιαίτερα στις ταχύτητες είδαμε πολύ καλές επιδόσεις, κυρίως από την Shericka Jackson στα 200μ. που είναι η δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στο αγώνισμα.
Την επιστροφή ΗΠΑ στα σπριντ
Οι ΗΠΑ σάρωσαν στα μετάλλια φιγουράροντας με μεγάλη διαφορά στην πρώτη θέση του σχετικού πίνακα (συνολικά 29 μετάλλια με 12 χρυσά τη στιγμή που Καναδάς και Ισπανία ακολουθούν μόλις με 4), όμως πρέπει να χάρηκαν ιδιαίτερα καθώς επέστρεψαν εμφατικά στην κορυφή των “αγαπημένων” τους σπριντ!
Σε ό,τι αφορά τα 100 και τα 200μ., τα αμιγώς σπριντικά αγωνίσματα δηλαδή, έκαναν το 3 στα 4 αφού ο Noah Lyles κέρδισε και τα δύο, και η Sha Carri Richardson μόνο τα 100, ήταν, όμως, τρίτη στα 200μ., ενώ δεύτερη ήταν η συμπατριώτισσά της Gabrielle Thomas, όπως και ο Erriyon Knighton στους άνδρες αθροίζοντας για τις ΗΠΑ πέντε μετάλλια!
Κι επιπλέον: Κέρδισαν και τις δύο μικρές σκυταλοδρομίες σε άνδρες και γυναίκες, καθώς και την μεικτή 4×400 και την 4×400 των ανδρών.
Θυμηθείτε:
Τα γρήγορα 200άρια
Την έκπληξη της Sha Carri Richardson στον τελικό των 100μ.
Δύο δυνατά δεκάρια
Παραδοσιακά τα Παγκόσμια πρωταθλήματα ξεκινούν με τους τελικούς των 10.000μ. των γυναικών την πρώτη ημέρα, και των ανδρών τη δεύτερη.
Οι δύο αυτοί αγώνες ήταν συναρπαστικοί και παρά τη μεγάλη τους διάρκεια είχαν τέτοια ένταση που πραγματικά σε καθήλωνε. Και φυσικά είχαν ανατροπές, παρά το γεγονός ότι τελικά επικράτησαν τα φαβορί.
Θυμηθείτε:
Τη μεγάλη νίκη του Joshua Cheptegei στα 10.000μ.
Το θρίαμβο της Tsegay στα 10.000μ.
Με την απορία για τις μεταγωνιστικές προπονήσεις…
Και για το τέλος αφήνουμε κάτι που μας έκανε εντύπωση και μας γέμισε απορίες. Σε αυτό το Πρωτάθλημα ακούσαμε την Sifan Hassan λίγα λεπτά μετά τον τελικό των 1.500μ. κι ενώ είχε ήδη κάνει τέσσερις κούρσες σε τέσσερις ημέρες και ετοιμαζόταν για τον προκριματικό των 5.000μ. σε λιγότερο από 24 ώρες, να βγαίνει για μία “χαλαρή” προπόνηση με πέντε 400άρια στο 65”!
“Δικαιολογία” της Ολλανδής ήταν ότι ήθελε να βάλει χιλιόμετρα εν όψει του Μαραθωνίου του Σικάγου που έχει συμφωνήσει να αγωνιστεί στις αρχές Οκτωβρίου…
Ίσως να μην το κάναμε… θέμα, αν δεν ακούγαμε και τον Νορβηγό Narve Nordas, μία μόλις ημέρα μετά, να μας ενημερώνει πως θα έκανε κι αυτός μία χαλαρή προπόνηση threshold – ναι αυτές που έχουν κάνει κορυφαίους δρομείς τους Νορβηγούς και διάσημο το νορβηγικό μοντέλο προπόνησης – αμέσως μετά τον τελικό των 1.500μ. (που έκανε την έκπληξη κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο).
Μάλιστα και αυτός σε λιγότερο από 24 ώρες αγωνιζόταν στον προκριματικό των 5.000μ. όπου μάλιστα τα πήγε αρκετά καλά παίρνοντας το εισιτήριο για τον τελικό.
Μήπως έχουμε κάποιο νέο δεδομένο στην προπονητική από τους κορυφαίους;
Θυμηθείτε:
Τα 400άρια της Sifan Hassan μετά τον τελικό των 1.500μ.
του Βασίλη Παπαϊωάννου
Αρχισυντάκτη RUNNER Magazine
Γυμναστή – Προπονητή δρόμων αντοχής
