Ο Μιχάλης Συμηριώτης εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί μπροστάρη του τρεξίματος στο νησί της Χίου. Ηγήθηκε της ίδρυσης του τοπικού Συλλόγου Δρομέων, αλλά και τη διοργάνωση αρκετών δρομικών αγώνων, με κορυφαία αυτή του Ημιμαραθώνιου Χίου. Η απόφαση του να αποχωρήσει από τα κοινά της δρομικής πραγματικότητας μας έδωσε την αφορμή να συζητήσουμε μαζί του. Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξή που μας παραχώρησε!
Πότε και με ποιο τρόπο ξεκίνησε η ενασχόληση σου με το τρέξιμο;
Πάμε πίσω κάποια χρόνια όπου σιγά –σιγά κάποιοι φίλοι και γνωστοί με καταγωγή από Χίο, ξεκινήσαμε δειλά –δειλά να περπατάμε στην αρχή, να περπατάμε και να τρέχουμε στην συνέχεια, μέχρι που αποκτήσαμε την δυνατότητα να τρέχουμε και σε λαϊκούς αγώνες υγείας. Η παρέα μεγάλωνε πολύ και από εκεί και μετά τα δεδομένα άλλαζαν καθημερινά.
Πως δημιουργήθηκε ο Σύλλογος
Αθλητών Υγείας Χίου;
Αφορμή για την ίδρυση του Συλλόγου μας ήταν ένα τραγικό γεγονός, ο θάνατος του συναθλητή μας Μαραθωνοδρόμου Γιώργου Παπάδη.
Αγωνιστικά ήταν από τους πρώτους της παρέας μας που ασχολήθηκε με τις μεγάλες αποστάσεις. Χαρισματικός άνθρωπος, δοτικός τύπος ιδίως στους νέους δρομείς, με ανοικτή καρδιά, ψυχούλα μοναδική, ακούραστος, με αστείρευτες ιδέες και προτάσεις, ζωντανός χαρακτήρας, μοναδικός στις παρέες, πάντα με καλή διάθεση, δημιουργικός, μετρούσε τον χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς, δεν τον σταματούσαν οι δυσκολίες γιατί κάθε μέρα είχε πρεμιέρα ενός νέου έργου, προικισμένος με πολλά ταλέντα, ιδανικός χαρακτήρας για να τον έχεις φίλο, μοναδική προσωπικότητα.
Ήταν ο μέντορας μας, μας συμβούλευε, μας εμψύχωνε, και μας βοηθούσε με τις γνώσεις του. Τρέξαμε σε πολλούς αγώνες μαζί και διανύσαμε αρκετά χιλιόμετρα.
Πως δημιουργήθηκε η ιδέα για τον Ημιμαραθώνιο Χίου;
Παράλληλα με την ίδρυση του συλλόγου η ιδέα για τον Ημιμαραθώνιο της Χίου ήταν κυρίαρχη στην παρέα.
Θυμάμαι συγκεντρωθήκαμε σε μια καφετέρια να το κουβεντιάσουμε, οι περισσότεροι ήταν μουδιασμένοι και φοβισμένοι και ήθελαν έναν αγώνα τοπικού και φιλικού χαρακτήρα. Στην συνάντηση ήταν και ο Χριστόφορος Μερούσης ο οποίος έλεγε ότι καλό είναι να ξεκινήσουμε κ ας μην είμαστε τέλειοι σε όλα, φθάνει να δουλέψουμε πολύ πάνω στην ασφάλεια. Στόχος ήταν να μαζέψει την πρώτη χρονιά 150 άτομα!
Η πλειοψηφία φοβόταν μήπως και δεν τα καταφέρουμε λόγω απειρίας και γίνουμε ρεζίλι Πανελλαδικά!
Τότε κατείχα την θέση του Προέδρου και έπρεπε να πάρω μια απόφαση, γύρισα και είδα τα μάτια των παρευρισκόμενων ήταν όλα συγκρατημένα , δύο μόνο ζευγάρια ματιών, μου έλεγαν προχώρα και θα τα καταφέρουμε. Και ναι προχωρήσαμε,…
Να ξέρετε ότι η ενσυναίσθηση είναι μεγάλο βοήθημα, γιατί σου παρέχει την επίγνωση και την διορατικότητα για τα αισθήματα, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά ενός άλλου ατόμου καθώς και για το νόημα και τη σημασία τους.
Ποιές ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που συνάντησες στην αρχή θέλοντας να διοργανώσεις τον 1ο Ημιμαραθώνιο Χίου και ποιοι σε βοήθησαν στο εγχείρημα αυτό;
Το πρώτο που έπρεπε να επιλέξουμε ήταν η διαδρομή του αγώνα, υπήρχαν πολλές εναλλακτικές , επικράτησε η άποψη να γίνει στον παραδοσιακό οικισμό του Κάμπου της Χίου .
Ο Κάμπος,
μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Χίου, συνιστά ένα μοναδικό οικιστικό
σύνολο, όπου συνδυάζεται αρμονικά το εξαίρετο φυσικό τοπίο με ιδιαίτερα τοπικά
αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. Τόπος κατάφυτος από περιβόλια εσπεριδοειδών,
διάσπαρτος με παλιά αρχοντικά σπίτια, 6 μόλις χλμ στα Νότια της πόλης της
Χίου.
Ο Κάμπος έχει κηρυχθεί «ιστορικός τόπος« και «παραδοσιακός οικισμός
«προστατευόμενος» από το ΥΠ . Πολιτισμού.
Μετά την επιλογή της διαδρομής, έπρεπε να πάρουμε οδηγίες για θέματα που αφορούν την διοργάνωση του αγώνα , τι πρέπει και τι δεν πρέπει , άδειες , εθελοντές, ιατρικά θέματα , πολιτιστικοί σύλλογοι , επιμελητήρια, τοπικές επιχειρήσεις και ξενοδόχοι κλπ. Σε αυτό το κομμάτι είχαμε την αμέριστη συμπαράσταση του συλλόγου Απόλλωνα Δυτικής Αττικής κ του τότε προέδρου του Κώστα Σάμιου, τον οποίο και ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Και πάμε τώρα στην χρηματοδότηση: Δημόσιοι φορείς , Δήμος Χίου και Περιφέρεια Β. Αιγαίου , Επιμελητήριο Χίου, Νομικό πρόσωπο Δήμου Χίου, και τοπικές εταιρείες ήταν όλοι απόμακροι και αδιάφοροι, μιας και κανείς δεν γνώριζε τι είναι και τι πρεσβεύει ο Μαζικός Αθλητισμός.
Τότε στο νησί έτρεχαν πολύ λίγα άτομα και το νησί τους θεωρούσε περιθωριακούς, κάποιοι τους αποκαλούσαν τρελούς και πολλά άλλα κοσμητικά επίθετα αρνητικού χαρακτήρα!
Έπρεπε να βρεθούν χρήματα. Από την Χίο όλες οι πόρτες κλειστές , η μόνη διέξοδος να χρησιμοποιήσω τις γνωριμίες μου σε εταιρείες της Αθήνας και ναι οι περισσότερες δέχθηκαν να γίνουν χορηγοί μας. Μερικές από τις επιχειρήσεις που μας υποστήριξαν από την πρώτη στιγμή και κάποιες που ήταν μαζί μας στα περισσότερα χρόνια: Νηρέας Ιχθυοκαλλιέργειες, ΕΛΜΑ Χίου, εταιρείες του ομίλου επιχειρήσεων Motor oil , Medittera AE, New Balance, Amstel, Atcom, Α. Βασιλόπουλος, τα μακαρόνια ΜΕΛΙΣΣΑ, οι Χυμοί Χίου, Τα ξενοδοχεία Φεγκουδάκη, η Aegean airways, η Blue star ferries, ANEMOS χιώτικα προϊόντα, και φυσικά στην πορεία των ετών είχαμε σχεδόν άριστη συνεργασία και συμπαράσταση από : Περιφέρεια Χίου, Δήμος Χίου, Νομικό Πρόσωπο του Δήμου Χίου και Επιμελητήριο Χίου, Τροχαία Χίου και πολλούς άλλους φορείς του νησιού!
Και φθάνουμε στις προετοιμασίες για την διοργάνωση του αγώνα. Το σύνολο τα πρώτα χρόνια δεν ήθελε να βοηθήσει γιατί όλοι έλεγαν ότι θα αποτύχουμε, οι μόνοι που μου απέμειναν ήταν η οικογένεια μου , για τα 2 πρώτα χρόνια , όλα τα μέλη της οικογένειας μου πίστεψαν στην επιτυχία και δούλεψαν για αυτήν. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι όταν στην οικογένεια επικρατεί το ομαδικό πνεύμα και η συνεργασία στην προσπάθεια επίτευξης του στόχου, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο γιατί αναγκάζει την ομάδα να κινητοποιήσει την δημιουργικότητα της, αυξάνει την εργατικότητα των μελών που την αποτελούν, στην πορεία το κάθε μέλος αρχίζει και αναλαμβάνει εργασίες στον τομέα που είναι καλύτερος και αποδοτικότερος, με αυτό τον τρόπο όλοι αναλαμβάνουν ένα μερίδιο της ευθύνης , και ως αποτέλεσμα των παραπάνω ελαχιστοποιείται το άγχος και μεγιστοποιείται το θετικό αποτύπωμα της εκδήλωσης.
Πολλή δουλειά, εξαιρετική κατανομή όλων των ημερήσιων εργασιών και κάθε βράδυ σύσκεψη για τις επόμενες δουλειές. Η οικογένεια δούλευε 16 ώρες την μέρα τον τελευταίο μήνα, τις δε τελευταίες μέρες 18 ώρες την μέρα.
Και φθάνουμε παραμονές του αγώνα να δώσουμε τους αριθμούς και τις φανέλες στο μέσο της πλατείας Χίου μιας και κανείς δεν μας έδινε στέγη. Ήρθαν οι τοπικές τηλεοράσεις να μάθουν τι πράγμα γίνεται και τι ακριβώς θα γίνει. Την ώρα της συνέντευξης πήρε στο κινητό τηλέφωνο την δημοσιογράφο ο Δήμαρχος Χίου και της είπε ότι θα πρέπει να τα μαζέψω και να φύγω, αλλιώς θα μου στείλει την αστυνομία.
Στον εθελοντικό τομέα εμφανίστηκε από το πουθενά την ημέρα του αγώνα, η εθελοντική ομάδα ΟΜΙΚΡΟΝ, οι εργαζόμενοι του Νηρέα Ιχθυοκαλλιέργειες, κάποιοι λίγοι μεμονωμένοι εθελοντές και η Φωτογραφική Λέσχη Χίου. Στους επόμενους αγώνες προστέθηκαν περισσότερες εθελοντικές ομάδες και μεμονωμένοι εθελοντές τους οποίους και ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας.
Τι θα συμβούλευες κάποιον που ξεκινάει ένα παρόμοιο εγχείρημα;
Πρώτα θα πρέπει να πιστεύει σε αυτό που θέλει να κάνει. Να έχει όραμα για την πραγματοποίηση ενός event που θα αφήσει θετικό αποτύπωμα τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε δρομείς κ επισκέπτες που θα έρθουν στο νομό τους. Πρέπει η διοργάνωση να συνδυαστεί με το τουριστικό, πολιτιστικό , ξενοδοχειακό και εμπορικό επίπεδο της περιοχής του.
Δεύτερο ό,τι κάνει να γίνει πάρα πολύ επαγγελματικά σαν ήταν μια διοργάνωση που την διοργανώνουν επαγγελματίες και θα πρέπει να είναι σε όλα σωστά δομημένη και προετοιμασμένη.
Τρίτον να έχει ένα η περισσότερα πράγματα που θα κάνει την εκδήλωση «ξεχωριστή» από παρόμοιες εκδηλώσεις που γίνονται σε όλη την Ελλάδα.
Τέταρτον να δώσει πολύ μεγάλη σημασία σε θέματα ασφαλείας, υγείας και αστυνόμευσης της διαδρομής του αγώνα.
Πέμπτο να είναι προετοιμασμένος για πάρα – πάρα πολύ δουλειά τουλάχιστον για μερικούς μήνες , τον δε τελευταίο μήνα η ομάδα διοργάνωσης θα πρέπει να παίρνει άδεια από την δουλειά της και να απασχολείται αποκλειστικά με την διοργάνωση.
Έκτο, εκτός από αυτοπειθαρχία, στόχο-προσήλωση, υπομονή και αντοχή οφείλει να έχει υπόψη του και ορισμένες κρυφές ικανότητες όπως εσωτερική συγκέντρωση λόγω, κυρίως, των απανταχού ψεκασμένων που επιδιώκουν την αποτυχία της εκδήλωσης, ικανότητα να αλλάζει ακαριαία τα συναισθήματα του και, κυρίως τα αρνητικά που είναι έτοιμα να τον λυγίσουν, σε θετικά.
Οι αγώνες “αφήνουν” έντονες αναμνήσεις τόσο στους συμμετέχοντες όσο και στους διοργανωτές. Ποια είναι η πιο θετική και ποια η πιο αρνητική ανάμνηση που έχεις από την εμπειρία σου ως διοργανωτής του Ημιμαραθώνιου Χίου;
Χωρίς αμφιβολία η θετική εντύπωση είναι η χαρά και η αγάπη που σου μεταφέρουν οι συμμετέχοντες μετά το τέλος της εκδήλωσης και το γεγονός ότι θέλουν να συστήσουν τον αγώνα και σε γνωστούς και φίλους με αποτέλεσμα να έχεις διαφήμιση από στόμα σε στόμα.
Η διαφήμιση «από στόμα σε στόμα» υπήρξε πάντα κορυφαία στον κόσμο της επικοινωνίας και των Δημοσίων Σχέσεων γιατί περιέχει ό,τι λείπει από όλους τους άλλους τύπους διαφήμισης: την εμπιστοσύνη.
Τα διθυραμβικά σχόλια και άρθρα των μέσων μαζικής ενημέρωσης ήταν όμως «το κερασάκι στην τούρτα»!
Σαν αρνητική εντύπωση θα έλεγα ότι με ενόχλησαν οι φήμες ότι κάποιοι ερασιτέχνες δρομείς οδηγούνται σε μη σωστές ενέργειες για να πετύχουν καλύτερο χρόνο, ασχολούνται συνεχώς με το άθλημα και αφήνουν σε δεύτερη μοίρα την οικογένεια, την δουλειά τους και τις υπόλοιπες ενασχολήσεις που πρέπει να έχει ένας φυσιολογικός άνθρωπος και πολλά άλλα δυσάρεστα που ακούμε κατά καιρούς, και γίνεται το χόμπι τους καταπίεση της ζωής τους και πιθανόν να καταστρέφουν την υγεία τους, τόσο όσον αφορά την σωματική όσο και την ψυχολογική.
Το πιο αρνητικό, όμως, ήταν όχι τόσο η απροθυμία κάποιων να βοηθήσουν, όσο ότι διέσπειραν ψευδείς απόψεις για μένα και το σύλλογο με κύριο σκοπό της προσπάθεια τους, να αποτύχει οτιδήποτε νέο και καινοτόμο ξεκινούσαμε, είτε αυτό ήταν ομαδικές προπονήσεις, σεμινάρια, εκδρομές, αγώνες , ομιλίες, συμμετοχή σε εκθέσεις κλπ. Βέβαια κάθε φορά αποτύγχαναν και αυτό ήταν το νέο έναυσμα για να ξεκινήσουν νέα προσπάθεια για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Αυτό βέβαια είχε και θετική επίδραση στα μέλη του ΔΣ του συλλόγου, γιατί γινόμαστε καλύτεροι, προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε και τους πιο δύσκολους συμπολίτες μας.
Είναι γνωστό ότι καλύτερο άνθρωπο δεν σε κάνει το ότι είσαι χορτοφάγος και όχι κρεατοφάγος, το ότι είσαι αγράμματος ή έχεις πτυχία και ξέρεις γράμματα, το ότι είσαι φτωχός ή έχεις λεφτά, το ότι έχεις ενδιαφέροντα και δεν είσαι από τους αδιάφορους, το ότι πηγαίνεις εκκλησία και κάνεις τον σταυρό σου πολλές φορές, το ότι αθλείσαι και διατηρείσαι σε φόρμα, το ότι έχεις γνώσεις για διάφορα θέματα και ξέρεις να μιλάς. Καλύτερο άνθρωπο σε κάνει όταν κατανοείς τον άλλον αντί να τον κρίνεις, όταν τον βοηθάς αντί να τον δυσκολεύεις, όταν συνδέεσαι με μία ομάδα αντί να διαχωρίζεσαι και να προσπαθείς να την διασπάσεις, όταν ακούς τον συνάνθρωπό σου αντί να μιλάς συνέχεια, όταν σέβεσαι τον συνομιλητή σου αντί να τον προσβάλεις, όταν δίνεις από το υστέρημα σου αντί να παίρνεις, όταν αγαπάς αληθινά αυτό που κάνεις.
Πως θα είναι η επόμενη μέρα στον Σύλλογο Αθλητών Υγείας Χίου;
Είμαι σίγουρος ότι ο σύλλογος σαν ζωντανός οργανισμός θα βρει το πάτημα του με τους νέους δρομείς που επιθυμούν να αναλάβουν τα ηνία του συλλόγου. Κάποια πράγματα θα γίνουν καλύτερα και κάποια όχι , έτσι γίνεται σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις. Ουδείς αναντικατάστατος, όπως λένε, αν και πιστεύω ότι η φράση αυτή δεν ισχύει για ανθρώπους. Μπορείς να αντικαταστήσεις ένα ποδήλατο, μια θέση εργασίας , ένα πόστο σε έναν σύλλογο, κλπ., αλλά δεν μπορείς να αντικαταστήσεις έναν ΑΝΘΡΩΠΟ με έναν άλλον, γιατί κάθε άτομο έχει την δική του προσωπικότητα, την δική του νοοτροπία, τις δικές του αρχές και αξίες, τις δικές του γνώσεις και εμπειρίες, τα δικά του συναισθήματα , τις δικές του σκέψεις , τα δικά του «θέλω και πρέπει»!
Επιθυμία μου θα ήταν να δημιουργηθεί μια μείξη των αρχάριων δρομέων και περπατητών, με τους δρομείς που τρέχουν για τον προσωπικό τους χρόνο που κάνουν στους αγώνες. Αλλά εκείνο που πρέπει να γνωρίζουν όλοι τους είναι ότι θα πρέπει να διαθέσουν μεγάλο μέρος από τον προσωπικό χρόνο τους.
Πως είναι η καθημερινότητα των δρομέων στη Χίο; Ποια είναι τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν;
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια κοσμογονία στο νησί, όσον αφορά τον Μαζικό αθλητισμό, το τρέξιμο, το περπάτημα, το ποδήλατο κλπ. Δεν υπάρχει σημείο του νησιού που δεν θα βρει κανείς κάποιον να τρέχει η να περπατάει. Γίνονται ατομικές ή και ομαδικές προπονήσεις και τώρα τελευταία και προπονήσεις βουνού. Μάλιστα πριν το κορονοιό είχαμε προετοιμάσει και εξαγγείλει αγώνα βουνού. Γενικά το τρέξιμο και το περπάτημα έχουν γίνει καθημερινότητα στο νησί.
Το κύριο πρόβλημα του Μαζικού Αθλητισμού στην Χίο είναι ότι χρειάζεται μεγαλύτερη ενεργοποίηση των δημόσιων φορέων όσον αφορά την δημιουργία διαδρομών στη φύση, την δημιουργία μονοπατιών στα βουνά και τα δάση, καθώς και ποδηλατοδρόμων γιατί όλα αυτά μέχρι τώρα είναι στην αποκλειστική δραστηριότητα, θέληση και επιθυμία, μεμονωμένων ατόμων ή συλλόγων.
