Φέτος είναι μια χρονιά γεμάτη πρώτες φορές. Πρώτη φορά χωρίς προπόνηση για εννιά μήνες, πρώτη φορά ξαπλωμένη για πέντε μήνες, πρώτη φορά μαμά, πρώτη φορά από τότε που τρέχω που δε θα πάρω μέρος σε κανένα αγώνισμα του Μαραθώνιου της Αθήνας!
Οπότε για να συνεχίσω την παράδοση της πρωτιάς, για πρώτη φορά στο τεύχος πριν από τον μαραθώνιο, δεν θα σας δώσω συμβουλές για το πώς να προπονηθείτε και πώς να τρέξετε, αλλά θα σας πω πώς να είστε ο καλύτερος θεατής, αυτός που ξεχωρίζει, αυτός που βλέπουν οι αθλητές και τον χαίρονται!
Για αρχή λοιπόν διαλέξτε προσεκτικά το σημείο που θέλετε να σταθείτε βάσει του χρόνου που θέλετε να διαθέσετε, αλλά και της ώρας που θέλετε να ξυπνήσετε Κυριακάτικα. Αν είστε πρωινός τύπος και θέλετε να σας δει ο αθλητής σας τη στιγμή που πραγματικά σας έχει ανάγκη, τότε η καλύτερη λύση είναι να πάρετε το μετρό και να κατεβείτε στην στάση «Παλλήνη».
Σε εκείνο το σημείο το πιθανότερο είναι ότι ο αθλητής σας θα έχει αρχίσει να νιώθει την κούραση και τη ζέστη για τα καλά, αφού κάπου εκεί τελειώνουν οι χειρότερες ανηφόρες. Οπότε ένα χαμογελαστό δικό του πρόσωπο θα τον αναζωογονήσει απίστευτα! Σε εκείνο το σημείο υπάρχει επίσης σταθμός τροφοδοσίας και ο αθλητής σας λογικά θα κοντοσταθεί για να πιει ή να φάει κάτι, δίνοντας σας χρόνο να πανηγυρίσετε, να τον φωτογραφίσετε, αλλά και να τον ρωτήσετε πώς νιώθει για να καταλάβετε τι ώρα τελικά θα τερματίσει! Όταν λοιπόν με το καλό δείτε τον αθλητή σας και ξελαρυγγιαστείτε να φωνάζετε πόσο καταπληκτικός/ή είναι και πόσο περήφανοι είστε που τρέχει, τρέξτε κι εσείς να ξαναπάρετε το μετρό και να κατεβείτε αυτή την φορά κοντά στον τερματισμό και συγκεκριμένα είτε στην στάση «Σύνταγμα», είτε στην στάση «Ευαγγελισμός». Θυμηθείτε, ήσασταν στο 25ο χιλιόμετρο και τώρα θέλετε να φτάσετε στο 42ο. Αν ο αθλητής είναι γρήγορος, δεν έχετε πολύ χρόνο. Άρα μη χρονοτριβήσετε καθόλου. Αν ο αθλητής σας είναι των περίπου τεσσάρων ωρών, προλαβαίνετε χωρίς να αγχωθείτε, ενώ αν αν ο αθλητής είναι περίπου των πέντε ωρών μπορείτε να κάνετε και μια στάση στον Παπάγο για να τον δείτε κι εκεί.
Το επόμενο πιο σημαντικό τώρα είναι πώς θα βρείτε εσείς τον αθλητή σας και πώς θα σας δει αυτός. Όσο αστείο και αν ακούγεται, λοιπόν, μάθετε από το προηγούμενο βράδυ τι ακριβώς θα φοράει. Θα έχει καπέλο; Τι χρώμα; Μπλούζα; Σορτσάκι; Κολάν; Κάλτσες; Μακριές; Κοντές; Οι αθλητές είναι τόσοι πολλοί που μετά από λίγο δε θα αναγνωρίζετε ούτε τον εαυτό σας. Κάντε, λοιπόν, τη ζωή σας εύκολη, αποκτώντας μια λεπτομερή περιγραφή της εμφάνισής του από πριν. Και καθώς συχνά οι αθλητές κάνουμε αλλαγές της τελευταίας στιγμής, αυτό που έχω βρει εγώ ως ευκολότερη μέθοδο είναι να ανεβάζω μια φωτογραφία μου στο facebook, ακριβώς πριν αφήσω την τσάντα μου στα φορτηγά της εκκίνησης. Έτσι ενημερώνονται όοοολοι οι φίλοι μου για το τι φοράει η αφεντιά μου και με βρίσκουν εύκολα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Και φυσικά συνεννοηθείτε από πριν, αν θα περιμένετε στη δεξιά ή στην αριστερή πλευρά του δρόμου, ώστε να σας δει και ο ίδιος ο αθλητής που περιμένετε. Τόσα χρόνια που τρέχω, τους γονείς μου πρώτα τους βλέπω εγώ και μετά με βλέπουν αυτοί. Είναι, βέβαια, και το γεγονός ότι ακούω την μαμά μου να φωνάζει μπράβο σε όλους τους αθλητές από κάτι χιλιόμετρα μακριά, αλλά και πάλι… βοηθάει να ξέρω που περίπου να κοιτάω για να τους δω.
Και τέλος το πιο σημαντικό. Χειροκροτήστε όλους, μα όλους, τους αθλητές και όχι μόνο τον «δικό» σας. Ο μαραθώνιος, είναι μια απίστευτη εμπειρία ζωής για τους συμμετέχοντες και η υποστήριξη των θεατών κάνει αυτόν τον αγώνα ακόμα πιο μοναδικό. Σας πονάνε τα χέρια σας; Αγοράστε μια πλαστική σφυρίχτρα, ή μια ροκάνα. Κάντε όμως φασαρία, φωνάξτε μπράβο, δείξτε τον ενθουσιασμό σας. Η εμπειρία ενός μαραθώνιου δρόμου εξαρτάται και από εμάς, τους καλύτερους θεατές.
Δημοσίευση στο RUNNER 93, της Χριστίνας Φωτεινοπούλου
