Ένα μήλο την ημέρα και λίγο τρέξιμο!

Η Χριστίνα Φωτεινοπούλου, μέσα από τη στήλη της «Ιστορίες του δρόμου» μας εξηγεί με το δικό της τρόπο τη σχέση του τρεξίματος με τη υγεία μας. Ένα μήλο την ημέρα και λίγο τρέξιμο, λοιπόν!

Όταν είχα πρωτοξεκινήσει το συστηματικό τρέξιμο, είχα εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από τα οφέλη του. Αυτά ήταν στην υγεία μου, στη διάθεσή μου, στη συγκέντρωσή μου και, τελικά, στην καθημερινότητά μου. Έτσι το είχα αναγάγει στη μοναδική λύση σε όλα τα προβλήματα του ανθρώπινου είδους.

Πόναγε η μέση σου; Η συμβουλή μου ήταν να κάνεις λίγο τρεξιματάκι για να αθληθείς και να ενεργοποιήσεις τους μυς σου. Έτσι θα σταματούσες να πονάς. Είχες παχύνει με τα χρόνια και την καθιστική ζωή; Εννοείται ότι η πρότασή μου ήταν να αρχίσεις το τρέξιμο ώστε και να μην σκέφτεσαι το φαγητό. Βέβαια, και να αυξήσεις την μυϊκή σου μάζα, άρα να μειώσεις το ποσοστό λίπους. Είχες χωρίσει από το έτερο σου ήμισυ; Εκεί προφανώς η συμβουλή μου ήταν να αρχίσεις το τρέξιμο για να φτιάξει η διάθεσή σου και να βρεις και καινούριους φίλους. Ήθελες να ανέβεις στο Έβερεστ; Το τρέξιμο ήταν και πάλι η λύση, σύμφωνα με την άποψή μου. Όλοι πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου.

Με τα χρόνια κατάλαβα ότι δεν συμμερίζονται όλοι οι άνθρωποι τις απόψεις μου. Ο καλύτερός μου σύμμαχος στην προσπάθειά μου να βγουν όλοι έξω και να τρέξουν ήταν η σκυλίτσα μου η Γλύκα, η οποία ποτέ δεν μου αρνήθηκε τη συντροφιά της. Αυτό, βέβαια, δεν μου άλλαξε μυαλά. Έμαθα, απλώς, ότι για να περάσω το μήνυμά μου αποτελεσματικά έπρεπε να δώσω και άλλες εναλλακτικές προτού καταλήξω στην υπέρτατη λύση. Που συνέχιζε κατά την άποψή μου να είναι πάντα το τρέξιμο. Έτσι τώρα οι απαντήσεις μου στις συζητήσεις ήταν κάπως πιο συγκαταβατικές. Λίγο περισσότερο σφαιρικές.

Αν η φίλη μου παραπονιόταν για την έλλειψη ισορροπίας μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής της ζωής, για παράδειγμα, ξεκινούσα με προτάσεις που είχαν να κάνουν με τη θέσπιση ορίων στην εργασία της και την αναζήτηση βοήθειας στις δουλειές του σπιτιού και μετά από πέντε λεπτά κατέληγα και στο ότι, ιδανικά, θα έπρεπε το πρωί πριν το γραφείο να βγαίνει για τρέξιμο ώστε να κάνει κάτι για τον εαυτό της στην αρχή της ημέρας.

Από ότι φαίνεται, όμως, η μέθοδός μου δεν ήταν και τόσο διακριτική. Έτσι σύντομα όλοι μου οι γνωστοί και φίλοι με πήρανε στο ψιλό.

Γι’ αυτό κι εγώ πήγα και παντρεύτηκα φανατικό δρομέα, ώστε οι συζητήσεις μας να περιστρέφονται γύρω από το θέμα του τρεξίματος.

Εν συνεχεία, φροντίσαμε και τα παιδιά μας να αγαπήσουν το τρέξιμο. Οπότε τώρα έχουμε τέτοιους μονοδιάστατους διαλόγους όλοι μαζί.

«Μαμά χθες στο σχολείο ο Γιαννάκης μου τράβηξε τα μαλλιά!», «Ω αγάπη μου, αυτό δεν είναι σωστό. Του πρότεινες να σταματήσετε να τσακώνεστε και να πάτε να παίξετε κυνηγητό στην αυλή;», προτείναμε με μια φωνή ο μπαμπάς και η μαμά δρομέας.

Και κάπως έτσι, χαρούμενα και δρομικά περνούσαμε την καθημερινότητά μας. Με λιγότερες συμβουλές για τρέξιμο στους εκτός οικογενείας και περισσότερο τρέξιμο για εμάς τους τέσσερις. Έως χθες οπότε και διάβασα την εξής είδηση: «Το άγχος και η κατάθλιψη μειώνουν την αποτελεσματικότητα του εμβολίου για τον COVID 19. Η έντονη φυσική άσκηση την προηγούμενη ημέρα του εμβολιασμού την αυξάνει…!»

Και εννοείται ότι όλες οι προσπάθειες να σταματήσω να προσηλυτίζω τους γύρω μου, χάθηκαν εν μία νυκτί. Προσπάθειες ετών να μην ζαλίζω το σύμπαν σχετικά με τη σημασία του τρεξίματος εξανεμίστηκαν στιγμιαία. Και εγώ επέστρεψα στον παλιό, καλό μου εαυτό. Γιατί σαφέστατα για εμένα η απάντηση στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της μάστιγας της ζωής μας αυτόν τον καιρό ήταν και πάλι το τρέξιμο. Το τρέξιμο, που είναι γνωστό σε όλους ότι μειώνει το άγχος και την κατάθλιψη, ενώ δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος για φυσική άσκηση για τις περισσότερες ηλικίες από αυτό!

Άρα ακόμα και για την αντιμέτωπιση του COVID, η επιστήμη δικαιώνει το τρέξιμο και κατά συνέπεια και εμένα. Πανηγυρικά! Και μου δίνει για άλλη μια φορά την ευκαιρία να το προτείνω ως πανάκεια. Τώρα, βέβαια, με τις αναγκαστικές αποστάσεις που μας επιβάλλει η καραντίνα, οι φίλοι μου έχουν γλυτώσει τις δια ζώσης προτροπές για τρέξιμο.

Οπότε κι εγώ βρήκα ευκαιρία και τα γράφω σε εσάς που είχατε υπομονή να με διαβάσετε.

Καλή συνέχεια στη ζωή μας, λοιπόν, και μην ξεχνάτε την καλύτερη συμβουλή για μια καλή ζωή: