Τα τελευταία χρόνια η σημαντική εξέλιξη στον τομέα των υλικών, έχει οδηγήσει στη δημιουργία νέων και πολλά υποσχόμενων τεχνολογιών, οι οποίες βρίσκουν εφαρμογή στην κατασκευή παπουτσιών για τρέξιμο. Ορισμένες από αυτές προσφέρουν αποδεδειγμένα αξιοσημείωτα οφέλη είτε στην απόδοση είτε στην προστασία ενώ κάποιες άλλες δεν φαίνεται να είναι τόσο ουσιαστικές.
Πρόσφατα, στο στόχαστρο μίας ομάδας ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Λανκασάιρ της Μ. Βρετανίας (J. Sinclair, R. Mcgrath, O. Brook, P. J. Taylor & S. Dillon) μπήκε η «επιστροφή ενέργειας» μίας ιδιότητας που τα τελευταία χρόνια έχει μπει δυναμικά στα δρομικά μοντέλα.
H συγκεκριμένη έρευνα δημοσιεύθηκε στα τέλη του 2015.
Οι ερευνητές προσπάθησαν να εξετάσουν την επίδραση των μοντέλων με τεχνολογίες επιστροφής ενέργειας σε σχέση με πιο κλασικά δρομικά μοντέλα. Έτσι, χρησιμοποίησαν τη βοήθεια 12 ανδρών δρομέων τους οποίους έβαλαν να εκτελέσουν ένα 6 λεπτο τρέξιμο σε σταθερή ταχύτητα (12 χλμ./ώρα ή πιο απλά 5’/χλμ.) σε διάδρομο από δύο φορές – τη μία με ένα μοντέλο επιστροφής ενέργειας την άλλη με συμβατικό.
Μάλιστα, για να είναι οι μετρήσεις πιο αξιόπιστες και καθότι τα μοντέλα είχαν διαφορές στο βάρος (τα μοντέλα με επιστροφή ενέργειας τείνουν να είναι πιο ελαφριά) χρησιμοποίησαν ειδική ταινία ώστε να εξισώσουν τα βάρη τους.
Ταυτόχρονα μετρούσαν την κατανάλωση οξυγόνου (VO2), τον καρδιακό τους παλμό, την αναπνευστική αναλογία ανταλλαγής αερίων αλλά και την άνεση και την κόπωση, όπως τις αξιολογούσαν οι συμμετέχοντες. Επιπλέον, τους ζήτησαν να τους υποδείξουν ποιο από τα δύο μοντέλα (αυτό με την επιστροφή ενέργειας και το συμβατικό) βρήκαν πιο ευχάριστο κατά το τρέξιμο.
Δείτε εδώ τι είναι η Κατανάλωση Οξυγόνου (VO2)
Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά υπέρ των μοντέλων επιστροφής ενέργειας, τόσο όσον αφορά τις εργαστηριακές μετρήσεις, όσο και τις προσωπικές αξιολογήσεις. Η κατανάλωση οξυγόνου αλλά και η αναπνευστική αναλογία ανταλλαγής αερίων ήταν σημαντικά χαμηλότερες στα μοντέλα επιστροφής ενέργειας, ενώ και η άνεση κατά το τρέξιμο ήταν πολύ καλύτερα αξιολογημένη στα ίδια μοντέλα.
Πιο συγκεκριμένα, οι επτά από τους 12 είχαν σημαντικά χαμηλότερη κατανάλωση οξυγόνου κατά το εξάλεπτο με το μοντέλο επιστροφής ενέργειας, οι τρεις οριακά χαμηλότερη ενώ μόνο δύο είχαν το αντίθετο, σε πολύ μικρό όμως βαθμό. Παρόμοια ήταν τα δεδομένα και για την αναλογία της ανταλλαγής αερίων.
Παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη έρευνα δεν μπορεί να εντοπίσει τους ακριβείς λόγους που τα μοντέλα επιστροφής ενέργειας φαίνεται να ευνοούν τη βελτίωση της απόδοσης σε σταθερής έντασης τρέξιμο, υποδεικνύει ξεκάθαρα ότι έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πιθανότατα το γεγονός ότι η αίσθηση άνεσης ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στα μοντέλα επιστροφής ενέργειας να παίζει κάποιο ρόλο στη μυϊκή επιβάρυνση των μυών των κάτω άκρων όμως για να θεωρηθεί ένα τέτοιο συμπέρασμα ασφαλές θα πρέπει να γίνει περαιτέρω διερεύνηση. Μία ακόμα υπόθεση των ερευνητών ήταν πως ακόμα και ο τρόπος που έδεναν τα κορδόνια τους ενδέχεται να έπαιξε κάποιο ρόλο, αφού δεν τους είχαν κάποιο περιορισμό σε αυτό, καθώς σε παλαιότερες έρευνες έχουν εντοπιστεί διαφορές στα φορτία και στις πιέσεις των πελμάτων κατά το τρέξιμο ανάλογα με τον τρόπο επίδεσης.
Να επισημάνουμε ωστόσο, πως οι μετρήσεις της συγκεκριμένης έρευνας έγιναν σε μία υπομέγιστη ένταση (12χλμ./ώρα) συνεπώς δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως τα ίδια οφέλη θα παρουσιάζονται και σε μέγιστες ή υπερμέγιστες εντάσεις. Τέλος, και αυτό το ανέφεραν και οι ερευνητές, θα πρέπει στο μέλλον να υπολογιστεί αν υπάρχουν πιθανές διαφορές στις επιβαρύνσεις από την παρατεταμένη χρήση τους.
