Μαραθωνοδρόμοι είμαστε πλέον πολλοί. Και συμβαίνει το εξής ενδιαφέρον με αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων. Ενώ βγαίνουμε σε όλα τα μεγέθη, όλες τις ηλικίες και όλα τα φύλα, το χαρακτηριστικό που μας διαφοροποιεί είναι ο τρόπος που προπονούμαστε ενόψει ενός μαραθωνίου. Έτσι έχουμε τέσσερις βασικές κατηγορίες μαραθωνοδρόμων.
Η πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία δρομέων, είναι η λεγόμενη «έχει ο θεός».
Αυτή η κατηγορία των δρομέων δεν παύει ποτέ να με εντυπωσιάζει, αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο της ζωής και είμαι σίγουρη ότι ένας μεγάλος αριθμός μαραθωνοδρόμων που ανήκουν σε αυτήν είναι σχεδόν υπεράνθρωποι.
Αυτοί οι δρομείς, λοιπόν, ξέρουν ότι θέλουν να τρέξουν ένα μαραθώνιο ας πούμε σε τέσσερις μήνες. Λένε, έτσι, ότι θα ξεκινήσουν την προπόνηση μια δεδομένη στιγμή. Έλα όμως που όταν είναι να ξεκινήσουν κάτι συμβαίνει και η προπόνηση πρέπει αναγκαστικά να αναβληθεί.
Την μία μέρα αργούν να γυρίσουν από τη δουλειά, την άλλη έχουν έναν γάμο, την πάρα άλλη έχουν κουραστεί από τις δύο προηγούμενες, την τελευταία έχουν να δουν την ομάδα τους να παίζει στο μεγάλο ντέρμπι. Και έτσι φεύγουν οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες. Και οι δρομείς αυτοί δεν κάνουν όση προπόνηση πρέπει.
Θεωρούν, όμως, ότι μπορούν να στριμώξουν τις προπονήσεις τους και όσο πλησιάζει ο καιρός προσπαθούν να χωρέσουν όλο και πιο πολλά χιλιόμετρα σε όλο και λιγότερο χρόνο. Για να φτάσουν την τελευταία εβδομάδα πριν τον αγώνα να τρέχουν τα περισσότερα χιλιόμετρα από όλο το προηγούμενο διάστημα προκειμένου να «προλάβουν». Το αποτέλεσμα είναι συνήθως είτε να καίγονται είτε να τρέχουν απροπόνητοι και τελικά να μην τρέχουν όσο καλά θα μπορούσαν. Υπάρχουν όμως και κάποιοι, αυτοί οι υπεράνθρωποι που σας είπα στην αρχή που όχι μόνο τα καταφέρνουν, αλλά τα καταφέρνουν και εξαιρετικά. Και αυτούς εγώ τους ζηλεύω, αλλά τι να κάνουμε. Είναι ένα από τα μυστήρια της ζωής είπαμε.
Στο αντίθετο άκρο τώρα, υπάρχουν οι «πιο απαισιόδοξοι πεθαίνεις» μαραθωνοδρόμοι. Στην συγκεκριμένη κατηγορία ανήκουν κυρίως νέοι δρομείς οι οποίοι ξεκινούν ήδη έναν χρόνο νωρίτερα να προετοιμάζονται για έναν μαραθώνιο. Κάνουν αργά βήματα και συχνά σταματάνε τον εαυτό τους γιατί δεν πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να τα πηγαίνουν καλά. Ενώ βλέπουν ότι σε άλλους αγώνες πριν τον μαραθώνιο τα πάνε περίφημα, θεωρούν ότι η επιτυχία τους είναι τυχαία και ότι η προπόνησή τους δεν είναι αρκετή. Και όταν τελικά έρχεται η ώρα να τρέξουν στον αγώνα τους, τα πηγαίνουν υπέροχα. Αν βέβαια πιστέψουν στον εαυτό τους και τον αφήσουν να τρέξει όσο καλά μπορεί.
Προσοχή – αυτή η κατηγορία μαραθωνοδρόμων δεν πρέπει να συγχέεται με τους «κρυψινογρήγορους» μια κατηγορία περίεργη και μοναχική. Οι μαραθωνοδρόμοι αυτής της κατηγορίας, κάνουν προπονήσεις κατά κύριο λόγο μόνοι τους και στα πιο περίεργα μέρη.
Όταν οι υπόλοιποι φίλοι δρομείς, τους ρωτάνε πώς τα πάνε και αν αισθάνονται καλά, οι δρομείς αυτοί έχουν πάντα κάποιον λόγο να παραπονεθούν και κάποιον τραυματισμό να προβάλλουν. Στις εκκινήσεις των αγώνων διαλαλούν πόσο χάλια είναι και πόσο αργά θα πάνε, για να τερματίσουν, τελικά, μπροστά από τους πάντες. Και τελικά την ημέρα του μεγάλου αγώνα τους, τα πηγαίνουν απίστευτα, δηλώνοντας συγχρόνως ξαφνιασμένοι. Και όλοι εμείς οι υπόλοιποι τους κοιτάμε με απορία γιατί δεν καταλαβαίνουμε πώς είναι δυνατόν να τους ξαφνιάζει το λογικό αποτέλεσμα των προσπαθειών τους. Αλλά δεν πειράζει δρομείς είναι και αυτοί και δεν ενοχλούν κανέναν οπότε τους αγαπάμε.
Για να φτάσουμε στο τέλος στην πιο βαρετή και συνηθισμένη κατηγορία μαραθωνοδρόμων αυτή των «σπασικλο – οργανωμένων». Δεν θέλω παράπονα, σε αυτήν την κατηγορία ανήκω κι εγώ και παραδέχομαι ότι δεν έχουμε κάτι ενδιαφέρον να παρουσιάσουμε.
Γύρω στους τέσσερις μήνες πριν από τον αγώνα, έχουμε αποφασίσει ήδη σε ποιόν μαραθώνιο θα τρέξουμε, έχουμε βγάλει πρόγραμμα το οποίο ακολουθούμε ευλαβικά και έχουμε αφήσει και περιθώρια για παρασπονδίες, τραυματισμούς και λάθη. Συνήθως έχουμε κάποιον προπονητή ή τουλάχιστον κάποιον πιο έμπειρο από εμάς να μας συμβουλεύει και έχουμε και συγκεκριμένο χρόνο για στόχο.
Το αποτέλεσμα είναι όταν πλέον μπαίνουμε στον αγώνα να είμαστε σωστά προετοιμασμένοι και έτσι να γνωρίζουμε από πριν, εάν όλα φυσικά πάνε καλά, τον χρόνο που θα κάνουμε. Και ως εκ τούτου έχουμε ειδοποιήσει και τους δικούς μας πότε να μας περιμένουν να τελειώσουμε και έτσι πανηγυρίζουμε μαζί τους στον τερματισμό. Βαρετά πράγματα, δηλαδή, και με ελάχιστες συγκινήσεις. Αν πάλι δεν τα καταφέρουμε, υπάρχει κάποιος σαφής λόγος και απλά περιμένουμε κανά δυο μήνες για να επαναλάβουμε την προσπάθειά μας σε κάποιον άλλο μαραθώνιο.
Σε όποια κατηγορία και αν ανήκετε λοιπόν, σε όποιο μέγεθος, ηλικία, φύλο, εμπειρία, γεύση και αν βγαίνετε, χαμογελάστε. Είστε ένας μοναδικός άνθρωπος και ανήκετε σε μια μοναδική υπέρ κατηγορία. Την κατηγορία των υπέροχων, καταπληκτικών, λίγο τρελών αλλά ξεχωριστών μαραθωνοδρόμων.
Αυτών των ανθρώπων που τουλάχιστον μια φορά στην ζωή τους έχουν αποφασίσει ότι βρέξει χιονίσει θα σταθούν μαζί με χιλιάδες άλλους σε μια γραμμή εκκίνησης και θα υποφέρουν για 42,195 χιλιόμετρα προκειμένου να τερματίσουν. Και θα τερματίσουν κάποια στιγμή και θα πανηγυρίσουν και τελικά σε μικρό διάστημα από τον προηγούμενο θα το επαναλάβουν. Καλούς μας τερματισμούς λοιπόν και συνεχίστε να είστε τόσο μοναδικά διαφορετικοί μεταξύ σας.
Δημοσίευση στο Runner νο. 84, της Χριστίνας Φωτεινοπούλου
