Πραγματοποιείται αυτές τις μέρες ο πιο δύσκολος αγώνας τρεξίματος του κόσμου, σύμφωνα με πολλούς υπερμαραθωνοδρόμους. Ο λόγος για τον Marathon des Sables έναν αγώνα στην πιο δύσβατη έρημο της Γης, τη Σαχάρα. Φέτος μάλιστα, ανάμεσα στους περισσότερους από 1.200 συμμετέχοντες βρίσκεται κι ένας Έλληνας, ο Γιώργος Τσιάνος ο οποίος ολοκλήρωσε το 1ο ετάπ του αγώνα στη 138η θέση, το 2ο στην 74η και το 3ο στην 450η και συνεχίζει κανονικά. Ο 39χρονος Έλληνας υπερμαραθωνοδρόμος βρίσκεται έτσι στην 194η θέση της γενικής για την ώρα.
Έως τώρα έχουν ολοκληρωθεί τα πρώτα 3 ετάπ με τους δρομείς σήμερα Μ. Τετάρτη να καλούνται να καλύψουν την απόσταση των 80 χλμ. ενώ τη Μ. Πέμπτη ακολουθεί το μοναδικό τους ρεπό. Ο αγώνας θα ολοκληρωθεί με δύο ακόμα ετάπ.
Γνωρίστε τον Marathon des Sables
250 χιλιόμετρα σε επτά ημέρες, θερμοκρασίες πάνω από τους 30°C, κανένας ενδιάμεσος σταθμός τροφοδοσίας, τόνοι άμμου στην απέραντη έρημο, θυελλώδεις άνεμοι. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα εμπόδια που καλούνται να ξεπεράσουν όσοι συμμετέχουν στον Marathon des Sables (MDS), τον υπερ-μαραθώνιο στη δυτική Σαχάρα, έναν αγώνα που για πολλούς θεωρείται ο δυσκολότερος στο παγκόσμιο καλεντάρι των υπεραποστάσεων. Κι όμως, κάθε χρόνο εκατοντάδες δρομείς δηλώνουν συμμετοχή, διαθέτοντας ουκ ολίγα χρήματα για να εξασφαλίσουν μια θέση στη γραμμή της εκκίνησης, δοκιμάζοντας τις αντοχές τους στην καρδιά της ερήμου.
Ο MDS έχει πολύ μεγάλη ποικιλία τόσο σε τοπία όσο και σε εδάφη αφού διασχίζει πολλά χιλιόμετρα πάνω σε παχιά άμμο και αμμόλοφους αλλά και σε πετρώδη εδάφη, περνά από τα πιο ξηρά κομμάτια της ερήμου, από αποξηραμένες λίμνες, από αλυκές και σπανιότερα από οάσεις. Ο αγώνας αποτελεί μια εμπειρία ζωής για όποιον έχει λάβει μέρος. Έτσι, τα blogs των δρομέων φυτρώνουν σαν… μανιτάρια μετά το τέλος κάθε διοργάνωσης αφού οι περισσότεροι θέλουν να μοιραστούν τις εμπειρίες της ερήμου ανεβάζοντας στα προσωπικά τους ιστολόγια τα δικά τους βιώματα από τον αγώνα, διάφορες ιστορίες, φωτογραφίες και βίντεο.
Ο Marathon des Sables δεν είναι ένας κοινός αγώνας. Διεξάγεται εδώ και 30 χρόνια στη δυτική Σαχάρα, στo Μαρόκο. Αποτελείται από έξι διαδρομές (ετάπ) τις οποίες οι δρομείς καλούνται να ολοκληρώσουν διαδοχικά στις επτά ημέρες του αγώνα ενώ μεσολαβεί ενδιάμεσα και μια ημέρα ξεκούρασης. Στο τέλος οι χρόνοι των έξι διαδρομών αθροίζονται ώστε να βγει ο τελικός χρόνος του κάθε δρομέα. Οι αποστάσεις των διαδρομών δεν είναι σταθερές. Υπάρχουν όμως κάποιοι βασικοί κανόνες που λαμβάνονται υπόψη από την οργανωτική επιτροπή που τις «τυποποιούν». Έτσι οι περισσότερες είναι κοντά στα 30 χλμ., υπάρχει πάντοτε μια απόσταση 42,2 χλμ., για να θυμίζει μαραθώνιο, μία μεγαλύτερη που μπορεί να ξεπεράσει και τα 80 χλμ. με τους δρομείς πολλές φορές να τρέχουν ακόμα και τις βραδινές ώρες, ενώ το τελευταίο κομμάτι είναι σταθερά το μικρότερο με μήκος που συνήθως είναι κάτω από τα 20 χλμ. Κάθε σταθμός λειτουργεί ως σημείο ελέγχου και υπάρχει χρονικό όριο αποκλεισμού αφού οι συμμετέχοντες είναι υποχρεωμένοι να φτάσουν εκεί σε συγκεκριμένο χρόνο, έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν την προσπάθειά τους την επόμενη μέρα.
Ένας ξεχωριστός αγώνας
Δεν είναι όμως μόνο οι αντικειμενικές δυσκολίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι δρομείς. Εκτός από τα αμμώδη μονοπάτια, τις υψηλές θερμοκρασίες και το ξηρό κλίμα, υπάρχουν και οι περιορισμοί των διοργανωτών που κάνουν τα πάντα για να μοιάζει ο αγώνας με έναν πραγματικό άθλο, έναν «διάπλου» της ερήμου. Συγκεκριμένα, η διαδρομή αλλάζει κάθε χρόνο ενώ γίνεται γνωστή στους συμμετέχοντες μέσω ενός βιβλίου-οδηγού (roadbook) που τους μοιράζεται δύο μόλις μέρες πριν από την εκκίνηση.
Μία από τις σημαντικότερες διαφορές του, όμως, σε σχέση με τους κοινούς αγώνες υπεραποστάσεων και ίσως η πιο… κουραστική, έχει να κάνει με την τροφοδοσία. Οι δρομείς είναι υποχρεωμένοι να κουβαλούν μαζί τους τα γεύματα και των επτά ημερών ενώ δεν λαμβάνουν τίποτε βρώσιμο από τους διοργανωτές. Άλλωστε δεν υπάρχει κανένας σταθμός τροφοδοσίας. Το στοιχείο αυτό ανεβάζει στα ύψη τον πήχη της δυσκολίας του αγώνα τόσο γιατί οι δρομείς είναι φορτωμένοι με extra βάρος όσο και γιατί η ποιότητα των τροφίμων που μπορούν να έχουν μαζί τους δεν είναι και η καλύτερη κάτι που δυσχεραίνει την αποκατάστασή τους. Μοναδική υποχρέωση των διοργανωτών είναι η παροχή συγκεκριμένης ποσότητας νερού (εννιά λίτρα την ημέρα) και σε συγκεκριμένα μόνο σημεία.
Ένα άλλο πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι δρομείς είναι να καταφέρουν να ακολουθούν τη σωστή διαδρομή λόγω του γεγονότος ότι στην έρημο δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη χάραξή της. Έτσι «αναγκάζονται» να βρίσκουν το σωστό δρόμο μόνοι τους με τη βοήθεια του roadbook αλλά και της πυξίδας. Και μην φανταστείτε ότι τα βράδια είναι καλύτερα. Η πολυπόθητη ξεκούραση δεν γίνεται σε κάποιο πολυτελές ξενοδοχείο του εξωτικού Μαρόκου αλλά σε ανοιχτές σκηνές που στήνονται δημιουργώντας μικρούς καταυλισμούς μέσα στην έρημο, όπου ξαπλώνουν και κοιμούνται σε δεκάδες.
Ο αγώνας με νούμερα
120.000 λίτρα νερού
6.500 μ. ελαστικής γάζας
6.000 παυσίπονα
400 άτομα προσωπικό
270 τέντες
150 λίτρα αποστειρωτικών υγρών
100 εθελοντές
52 άτομα ιατρικό προσωπικό
23 λεωφορεία
4 καμήλες
3 ποδήλατα mountain
2 ελικόπτερα
1 αεροπλάνο τύπου Cesna
Δείτε εδώ την επίσημη ιστοσελίδα του αγώνα.
Το Runner φιλοξένησε πολυσέλιδο αφιέρωμα στον Marathon des Sables στο τεύχος νο. 48 τον Μάιο του 2011.
[!%ARTICLE_MODULE_ID:443:%!]
