5 πράγματα που ξεχώρισαν στον BMW Berlin Marathon
Η Νατάσα Γιαννούση, συνεργάτιδα του RUNNER, βρέθηκε στο Βερολίνο τις ημέρες του Μαραθώνιου και μας μεταφέρει τις εντυπώσεις της
Aλλος ενας BMW Berlin Marathon ανήκει πλέον στην ιστορία (δείτε εδώ τι έγινε στον φετινό αγώνα). Ένας μαραθώνιος γεμάτος συγκινήσεις, απογοητεύσεις αλλά και επιτυχίες για όλους τους συμμετέχοντες αλλά και για όσους είχαν την τύχη να τον ζήσουν από κοντά σαν θεατές αλλά και σαν ομάδες υποστήριξης. Τώρα λοιπόν που άρχισε να καταλαγιάζει η ένταση της περασμένης Κυριακής, ορίστε τι πρέπει να κρατήσετε από την εφετινή διοργάνωση.
1. Ακόμα και αν είσαι παγκόσμιος ρέκορντμαν συγχύζεσαι όσο και ένας… κοινός θνητός αν δεν πετύχεις τον στόχο σου. Η πρωτιά δεν ήταν αρκετή για τον θρύλο των αποστάσεων Κενενίσα Μπεκέλε, που έχασε το παγκόσμιο ρεκόρ για έξι μόνο δευτερόλεπτα και ύστερα από μία συγκλονιστική μάχη, σώμα με σώμα με τον μεγάλο του αντίπαλο, τον Κενυάτη Γουίλσον Κίπσαγκ. Και δεν κατάφερε για τριάντα περίπου μέτρα να γίνει ο μοναδικός αθλητής που έχει ταυτόχρονα το παγκόσμιο ρεκόρ στα 5, 10 χλμ. και στον μαραθώνιο. Μία μικρή περίοδο τακτικής αναμονής προς το τέλος του αγώνα φαίνεται ότι του κόστισε ακριβά. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες στον χώρο του τερματισμού ο Μπεκελε ήταν απογoητευμένος, έμεινε ελάχιστα για να φωτογραφηθεί με δρομείς, και αποχώρησε εμφανώς συγχυσμένος. Όλοι, βέβαια, μιλούν πλέον για την μεγάλη επιστροφή του 34χρονου Αιθίοπα πρωταθλητή (που σημειωτέον δεν επελέγη από την ομοσπονδία του για να αγωνιστεί στο Ρίο) και πλέον αναμένουν την επόμενη μεγάλη μονομαχία Μπεκέλε-Κίπσανγκ που μάλλον θα πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο (είτε στον μαραθώνιο του Απριλίου είτε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ιουλίου). Πρέπει εδώ να αναφέρουμε και το μικρό ελληνικό λιθαράκι στην επιτυχία του Μπεκέλε. Ο ερευνητής – εργοφυσιολόγος Γιάννης Πιτσιλάδης (πανεπιστήμιο του Μπράιτον) συνεργάζεται τα τελευταία 3 χρόνια με τον γνωστό αθλητή στα πλαίσια του πρότζεκτ Sub2 (www.sub2hrs.com) και μάλιστα πολύ συζήτηση έχει γίνει αυτήν την εβδομαδα για το ιδιαίτερο ισοτονικό ποτό που έπινε ο Μπεκέλε στη διάρκεια του αγώνα το οποίο ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του Πιτσιλάδη με την Σουηδική εταιρεία Maurten.
2. Το Βερολίνο είναι μία συγκλονιστική πόλη, και αξίζει να τρέξεις στους δρόμους της έστω και μία φορά στη ζωή σου. Δεν είναι μόνο η πρόσφατη φορτισμένη ιστορία της ανθρωπότητας που βρίσκεται παντού γύρω σου (φεύγοντας από το Βερολίνο, είδα μπροστά από τον σταθμό Friedrichstrasse ένα συγκλονιστικό άγαλμα στη μνήμη των παιδιών που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που πραγματικά με καθήλωσε). Πάρα πολλά αξιοθέατα και μνημεία υπάρχουν παντού. Ο αστικός ιστός του Βερολίνου είναι ιδιαίτερα απλωμένος, με πολλά πάρκα, μεγάλες πλατείες, κανάλια και ποτάμια να διακόπτουν την ροή του τσιμέντου και των κτιρίων. Το τραμ και ο υπέργειος σιδηροδρομος U-bahn είναι ιδανικοί αρωγοί για να πάρετε έστω μία ιδέα της πόλης. Οι απέραντες λεωφοροι και η άπλα της πόλης, είναι στοιχεία που δεν είμαστε συνηθισμένοι. Επίσης, αν και ο καιρός, με θερμοκρασία που έφτασε τους 24 βαθμούς, ήταν αρκετά ζεστός, ωστόσο η σκιάδα από τα δέντρα, ιδιαίτερα φιλύρες όπως στη διάσημη λεωφόρο Unter den Linden, ήταν συνεχής και δεν ένιωθες να ταλαιπωρείσαι από τον ήλιο. Ένας υπέροχος αστικός μαραθώνιος σε φαρδείς δρόμους, με καλοδιατηρημένο άσφαλτο και συνεχή παρουσία θεατών σε όλη τη διαδρομή. Αν συνηθίζετε να τρέχετε με μουσική, αφήστε την κατά μέρους αν τρέξετε στο Βερολίνο, μιας και η μουσική και η βαβούρα του πάρτι είναι συνεχής, επί 42 χλμ και 195 μέτρα! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
3. Η ελληνική παρουσία στους μαραθωνίους του εξωτερικού είναι πλέον ιδιαίτερα αισθητή. Στον συγκεκριμένο αγώνα τερμάτισαν πάνω από 60 Έλληνες δρομείς (δείτε εδώ τους χρόνους τους), με καθαρούς χρόνους από 2 ώρες και 37 λεπτά έως κοντά στις 6 ώρες. Αργοί ή γρήγοροι, όλοι όσοι εγώ μίλησα μετά τον τερματισμό ήταν ευχαριστημένοι από την διοργάνωση του αγώνα και την εμπειρία γενικότερα. Αν βάλετε και τους συνοδούς, φίλους, οικογένεια, προπονητές κτλ. το ελληνικό στοιχείο ήταν έντονο στην πόλη αλλά και στη διαδρομή του αγώνα. Εγώ προσωπικά συγκινήθηκα πάρα πολύ όταν αμέσως μετά τον τερματισμό συνάντησα στο χώρο των μεταλλίων δρομέα που μόλις είχε τερματίσει βαστάζοντας μια τεράστια ελληνική σημαία. Πολλές μικροπαρέες σχηματίστηκαν και η ατμόσφαιρα ήταν εορταστική, σχεδόν σαν μία αθλητική «πενταήμερη». Πολλοί δρομείς φαίνονται γοητευμένοι με την προοπτική να συμμετάσχουν και στους έξι μαραθωνίους της σειράς World Marathon Majors (Λονδίνο, Βερολίνο, Τόκιο, Βοστόνη, Νέα Υόρκη, και Σικάγο) και να γίνουν Six Star Finishers, εξασφαλίζοντας το εντυπωσιακό «υπερμετάλλιο» των μεταλλίων από την χορηγό Abbott.
4. Υπέροχη και αποτελεσματική διοργάνωση, αλλά 40.000 κόσμος είναι αυτός. Δεν είναι ο αγώνας όπου θα βρεθείς στην εκκίνηση, βγαίνοντας αμέσως από την πόρτα του ξενοδοχείου σου (εκτός αν μένεις στο πανάκριβο Adlon δίπλα στην πύλη του Βραδεμβούργου, εκεί όπου μένουν οι ελίτ). Υπάρχει λοιπόν αρκετό περπάτημα για να φτάσεις από παντού στον χώρο της εκκίνησης (2-3 χιλιόμετρα υπολόγισα εγώ) και το ίδιο και μετά τον τερματισμό. Μιλάμε για μεγάλες ουρές παντού, στις τουαλέτες, στον έλεγχο ασφαλείας (δεν μπαίνεις στο χώρο του αγώνα αν δεν δείξεις το ειδικό βραχιολάκι που σου βάζουν στην έκθεση), στην έκθεση του μαραθωνίου όπου αν πας Σάββατο δεν υπάρχει περίπτωση να μπορείς να περπατήσεις με την ησυχία σου. Αν λοιπόν δεν σας αρέσει η πολυκοσμία, ίσως αυτός δεν είναι ο κατάλληλος αγώνας για σας, ειδικά δε αν λάβετε υπόψη σας ότι μέσα στον μαραθώνιο, ακόμα και αν είστε «λαγοί» των 3 ωρών, θα τρέχετε πάντα με κόσμο, πολύ κόσμο δίπλα σας. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να πούμε πως είναι επιτυχία της διοργάνωσης ότι καταφέρνει (και με ένα μικρότερο συγκριτικά μπάτζετ από τους άλλους WMM μαραθωνίους) να διαχειριστεί τόσο πολύ κόσμο, χωρίς να δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα.
5. Είναι το Βερολίνο μαραθώνιος για ατομικό ρεκόρ; Πολλοί Έλληνες πέτυχαν να βελτιώσουν τον χρόνο τους αυτή τη χρονιά, οπότε η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ένα βροντερό ναι. Υπό κάποιες προϋποθέσεις όμως. Η καλή προετοιμασία (να έχεις τα χιλιόμετρα στα πόδια σου) είναι απαραίτητη σε όποιο μαραθώνιο και να τρέξεις. Ειδικά για το Βερολίνο όμως, η εκκίνηση σε ένα καλό μπλοκ (όσο πιο μπροστά τόσο πιο καλά) σίγουρα βοηθάει πολύ. Λόγω της πολυκοσμίας στα πιο αργά γκρουπ δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο δρόμος μπροστά σου δεν ανοίγει ποτέ (στο γκρουπ F για παράδειγμα υπήρχαν αργές «χοάνες» στο 8ο, στο 15ο χλμ και σε άλλα ένα δυο σημεία). Υπήρχαν δρομείς που παρουσίασαν γραπτές αποδείξεις από πρόσφατο καλό χρόνο τους σε αγώνα (π.χ. σε ημιμαραθώνιο) στους διοργανωτές την παραμονή του αγώνα και κατάφεραν να μετακινηθούν πιο μπροστά και αυτό τους βοήθησε πολύ. Επίσης, άλλο ένα ζήτημα είναι η τροφοδοσία με νερά, ισοτονικά, μπάρες και μπανάνες (υπάρχουν επίσης και κουβάδες με νερά για δρόσισμα, και κάθε δρομέας έχει το δικό του σφουγγαράκι που πρέπει να το κουβαλάει μαζί του). Επειδή οι στάσεις είναι αρκετά συχνές, παρατηρείται μεγάλος συνωστισμός αλλά και πολλά εμπόδια στο δρόμο, σε συχνότητα σχεδόν ανά 2μισι χιλιόμετρα προς το τέλος του αγώνα. Και αν δεν έχεις συγκεκριμένο πλάνο τροφοδοσίας (π.χ. που ακριβώς θα σταματήσεις και πως, και για να πάρεις τι) είναι εύκολο να χάσεις σημαντικό χρόνο. Αυτο που αποκόμισα, είναι: οπωσδήποτε παίρνουμε νερό από τους τελευταίους πάγκους και όχι από τους πρώτους, και αν δεν θέλουμε κάτι, μένουμε όσο πιο μακριά γίνεται από τους πάγκους έχοντας παράλληλα και το νου μας να μην μας έρθει κανένα κυπελλάκι πάνω μας.
Σκεφτείτε το!
Το Βερολίνο είναι σίγουρα ενας από τους αγώνες που πολλοί μαραθωνοδρόμοι θέλουν να επιχειρήσουν έστω και μία φορά στη ζωή τους. Σε σχέση με τους άλλους Majors Marathon, είναι επίσης και αρκετά οικονομικός για μας τους Ελληνες οπότε αυτό σίγουρα βοηθάει. Αν το αποφασίσετε, μην καθυστερείτε: οι αιτήσεις για τον 44ο μαραθώνιο του Βερολίνου το 2017 έχουν ήδη ανοίξει!
