Ο συνεργάτης του RUNNER Ορθοπαιδικός και δρομέας, Νίκος Μαρκέας, άφησε για λίγο την ιατρική του ιδιότητα και ανέλαβε δράση δημοσιογράφου. Έτσι, για λογιαριασμό του RUNNER και του runnermagazine.gr πήρε συνέντευξη από τον Μιχάλη Καλομοίρη λίγες μέρες πριν από την ολυμπιακή συμμετοχή του.
“Όλα ξεκίνησαν σαν παραμύθι. Έτσι απλά, απέριττα, παραδεισένια… Και φυσικά όλοι μας ξαφνιαστήκαμε με την είδηση: “Ο Μιχάλης Καλομοίρης προκρίθηκε για τον Ολυμπιακό μαραθώνιο του Ρίο”. Περισσότερο απ’ όλους ξαφνιάστηκε ο ίδιος. Κι αν δεν ήταν στη μέση οι παλιές οικογενειακές μας φιλίες, οι χαριτωμένες “κόντρες” μου με τον πατέρα του τον Χρήστο, στους αξέχαστους μαραθωνίους της κλασικής διαδρομής στα τέλη της δεκαετίας του΄80, αλλά και η δική μου ακαταμάχητη προθυμία να συμπράξω στο γλέντι της πρόκρισης με ένα καθαρά προσωπικό ύφος, ίσως να μην ολοκληρωνόταν ποτέ αυτή η συνέντευξη.
Η συνάντησή μας πραγματοποιήθηκε στο Αθλητικό κέντρο Αιγάλεω, αυτό που φιλάρεσκα οι ντόπιοι ονομάζουν “Μπαρουτάδικο”. Ήταν το πρωί της Παρασκευής 22 Ιουλίου, ο ήλιος είχε αρχίσει το προαιώνιο ταξίδι του κι έστελνε πάνω μας πύρινες φλόγες, ενώ εμείς μόλις είχαμε ολοκληρώσει ένα χαλαρό πρόγραμμα, ίσα για ν’ ανάψουν τα αίματα. Ο Μιχάλης είχε επιστρέψει την προηγούμενη από μια ολιγοήμερη παραμονή στο Καρπενήσι, όπου με τον προπονητή του Νίκο Ψαρομιχελάκη έθεσαν τις βάσεις για μια αξιοπρεπή συμμετοχή στην κορυφαία αθλητική πρόκληση.
R: Πώς καταφέρνεις και συνδυάζεις εργασία και προπόνηση;
Καλομοίρης: Ο συνδυασμός είναι πράγματι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Στη δική μου περίπτωση είναι πολύ κοπιαστικό να συνδυάσεις καθημερινά 9-10 ώρες πρωινής εργασίας και 2-3 ώρες επίπονης προπόνησης σε εβδομαδιαίο επίπεδο. Επειδή όμως η αγάπη μου για τη νομική επιστήμη που έχω σπουδάσει και υπηρετώ με συνέπεια, αλλά και για την άθληση, και κυρίως το τρέξιμο, είναι μεγάλη, καταφέρνω να συνδυάζω σε αξιόλογο επίπεδο και τις δυο δραστηριότητες. Η μία χαρίζει την ενέργεια που χρειάζομαι για την άλλη. Ταυτόχρονα, η καθεμιά με απαλλάσσει από την κούραση της άλλης.
R: Ποιο ήταν το κίνητρό σου, ν’ αρχίσεις εντατική προπόνηση;
Καλομοίρης: Η εντατική προπόνηση είναι κάτι που προέκυψε στην πορεία. Το κίνητρο της ενασχόλησής μου με τον αθλητισμό προήλθε μέσα από την οικογένειά μου, από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Ο πατέρας μου υπήρξε ενεργό μέλος (και πρόεδρος για μια χρονιά) του αρχαιότερου Συλλόγου που ασχολήθηκε και δραστηριοποιήθηκε ενεργά στον τομέα του λαϊκού μαζικού αθλητισμού. Μιλάω φυσικά για τον Σύλλογο Δρομέων Υγείας Αθηνών. Από νωρίς ηλικιακά μπήκε στη ζωή μου το τρέξιμο. Θυμάμαι ολοζώντανα τη ντουντούκα στον Άγιο Κοσμά και τη φωνή του Κώστα Τσαγκαράκη, να εμψυχώνει τους δρομείς πριν ξεχυθούν στην παραλιακή μέχρι τη Γλυφάδα ή το Καβούρι. Μεγαλώνοντας το τρέξιμο έγινε κομμάτι του εαυτού μου, τα τελευταία 4 χρόνια αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινής μου ζωής. Από τη στιγμή μάλιστα που ξεκίνησε η συνεργασία μου με τον Νίκο Ψαρομιχελάκη, έναν από τους κορυφαίους Έλληνες προπονητές αποστάσεων, εντατικοποίησα ακόμα περισσότερο τις προπονήσεις μου για να καταφέρω κάτι καλύτερο. Ο Ψαρομιχελάκης πίστεψε στις δυνατότητές μου, κάνοντας κι εμένα να πιστέψω σ’ αυτές.
R: Πώς αισθάνεσαι για τη συμμετοχή σου στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Καλομοίρης: Το γεγονός και μόνο της συμμετοχής μου αποτελεί την εκπλήρωση ενός παιδικού ονείρου, μια στιγμή μοναδική και ανεπανάληπτη, μια στιγμή κορύφωσης και υπέρτατης καταξίωσης, που με λέξεις και φράσεις είναι δύσκολο να περιγραφεί. Νιώθω ευλογημένος και βαθύτατα συγκινημένος που θα συμμετέχω σε ένα τέτοιο σπουδαίο γεγονός και μάλιστα με το εθνόσημο στο στήθος, υπό τον κυματισμό της γαλανόλευκης. Η τιμή να εκπροσωπήσω την πατρίδα μου, η ευθύνη να ανταποκριθώ επάξια, αλλά και η χαρά της συμμετοχής, με γεμίζουν δύναμη και σθένος, να δώσω όσα περισσότερα διαθέτω, τον καλύτερό μου εαυτό.
R: Πώς βλέπεις τη δρομική ερασιτεχνική πραγματικότητα και κατά πόσο αισθάνεσαι μέλος της;
Καλομοίρης: Το δρομικό κίνημα τα τελευταία χρόνια, μέρα με τη μέρα, μεγεθύνεται. Ίσως να φταίει η οικονομική κατάσταση γι’ αυτό, δεν ξέρω. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν και βρίσκουν στην άθληση έναν τρόπο διαφυγής. Και κυρίως με το τρέξιμο ανακαλύπτουν τον τρόπο να ξεκουραστούν από τις καθημερινές δυσκολίες και να απομονωθούν από ένα σωρό προβλήματα. Το γεγονός συνεπικουρείται και από την διαρκή αύξηση νέων Συλλόγων, από την αύξηση λαϊκών αγώνων δρόμου σε όλη τη χώρα, από την αύξηση των ίδιων των Μέσων που προβάλλουν τον λαϊκό μαζικό ερασιτεχνικό αθλητισμό. Δείτε γύρω σας. Όλο και περισσότεροι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στις ακαδημίες για να γυμναστούν. Όσον αφορά στη δική μου περίπτωση, ξεκίνησα, μεγάλωσα και ανδρώθηκα αθλητικά με ερασιτέχνες ανώνυμους δρομείς, οι οποίοι έκαναν (και συνεχίζουν να κάνουν) το χόμπι τους. Είμαι κι αισθάνομαι ένας από αυτούς. Αποτελώ ένα απλό μέλος αυτής της μεγάλης δρομικής κοινότητας, κάνοντας όμως ερασιτεχνικό αθλητισμό σε κάπως υψηλότερο επίπεδο. Θεωρώ λοιπόν τιμή μου να λέω ότι αποτελώ ένα “πρεσβευτή” της τεράστιας αυτής κοινότητας στο υψηλότερο επίπεδο, κάνοντας αυτούς τους ανθρώπους να βλέπουν στο πρόσωπό μου τους κόπους τους να δικαιώνονται.
R: Πού προπονείσαι συνήθως;
Καλομοίρης: Από μικρός κάθε απόγευμα, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα μου, πήγαινα στο Μπαρουτάδικο. Τα τελευταία χρόνια, το στάδιο αυτό αποτελεί το δεύτερο σπίτι μου, καθώς εδώ περνάω αρκετές ώρες κάνοντας προπόνηση. Είναι ένα μέρος αγαπημένο, γιατί εδώ βλέπω πρόσωπα οικεία, την ίδια την “αθλητική μου οικογένεια”. Προφανώς και δεν είναι το ιδανικότερο από άποψη εδάφους, σίγουρα δεν ευνοεί προπονήσεις υψηλού επιπέδου, το γεγονός όμως ότι βρίσκεται δίπλα στο σπίτι μου και εδώ συναντώ και συναναστρέφομαι ανθρώπους αγαπημένους, το καθιστά αυτόματα το καλύτερο στάδιο του κόσμου. Από εκεί και πέρα, προσπαθώ να πηγαίνω και σε άλλα μέρη για προπόνηση, όπως στο Ποικίλο όρος, το Πάρκο Συγγρού στα Ανάβρυτα, τους δρόμους της Φιλοθέης, την παραλιακή, το ΟΑΚΑ και το Αθλητικό κέντρο του Αγίου Κοσμά.
R: Τι σημαίνει για σένα προσωπικά το τρέξιμο;
Καλομοίρης: Το τρέξιμο, ίσως επειδή μπήκε στη ζωή μου από πολύ νωρίς, μετουσιώθηκε προοδευτικά σε τρόπο ζωής. Δεν μπορώ να φανταστώ τη μέρα μου χωρίς να τρέχω σε ένα στάδιο ή σε ένα δρόμο για προπόνηση. Για ένα διάστημα είχα σταματήσει και επανήλθα πριν από πέντε περίπου χρόνια. Σήμερα θέλω να πιστεύω ότι αποτελεί κομμάτι του εαυτού μου και ελπίζω πως θα είμαι σε θέση να τρέχω, έστω για συντήρηση, για πολλά ακόμα χρόνια.
R: Υπάρχει μέτρο στην προπόνηση και πώς αυτό προσδιορίζεται;
Καλομοίρης: Προσπαθώ με τον προπονητή μου ώστε κάθε μέρα να προσαρμόζουμε το πλάνο της προπόνησης ανάλογα με την κούραση και την επιβάρυνση της υπόλοιπης ημέρας. Σε συνάρτηση με τους στόχους ενός συγκεκριμένου αγώνα, κάνουμε την ανάλογη προπόνηση, λαμβάνοντας φυσικά υπόψη τις αντικειμενικές δυσκολίες που απρόβλεπτα προκύπτουν (κούραση δουλειάς, καιρικές συνθήκες, ώρα προπόνησης).
R: Νομίζεις ότι “χρωστάς” σε κάποιους ευγνωμοσύνη;
Καλομοίρης: Μα, φυσικά. Πρώτα απ’ όλους ευχαριστώ την οικογένειά μου, που από μικρό παιδί με έμαθε να αγωνίζομαι και να δίνω το 110% των σωματικών, ψυχικών και πνευματικών μου δυνάμεων. Τον προπονητή μου Νίκο Ψαρομιχελάκη, με τον οποίο έχουμε μια άριστη συνεργασία και εξαιτίας του πίστεψα περισσότερο στις δυνατότητές μου, πετυχαίνοντας αξιόλογες σε ατομικό επίπεδο επιδόσεις. Την κοπέλα μου, η οποία βρίσκεται διαρκώς στο πλάι μου, τόσο στις επιτυχίες όσο και στις αποτυχίες μου. Με στηρίζει στις εκάστοτε επιλογές μου, κατανοεί την καθημερινή πολύωρη ενασχόληση με το τρέξιμο και υπομένει μαζί μου την οποιαδήποτε κούραση και ταλαιπωρία. Ευχαριστώ τους φίλους-συναθλητές στο Μπαρουτάδικο που καθημερινά με βοηθούν και με υποστηρίζουν. Επίσης, τον Γιώργο Καλομοίρη και το Κέντρο Φυσικοθεραπείας και Αποκατάστασης που φροντίζει για τη μυϊκή μου χαλάρωση, τον Γιώργο Τζέμο και όλη την ομάδα του καταστήματος BOX2BOX2 που με συνδράμουν με τις γνώσεις και τα προϊόντα τους, τους συναδέλφους μου στο δικηγορικό γραφείο όπου εργάζομαι, γιατί έδειξαν απίστευτη κατανόηση και ενδιαφέρον και ήταν ανά πάσα στιγμή πρόθυμοι να με στηρίξουν. Και βέβαια νιώθω ευγνωμοσύνη για όλους εσάς στο RUNNER, ένα περιοδικό που ξεχωρίζει από άποψη ενημέρωσης και γνώσης, επειδή μέσα από τις σελίδες του αντλώ την ευκαιρία να μοιραστώ με τους χιλιάδες αναγνώστες του τις σκέψεις και τις απόψεις μου.
