Η ξεχωριστή ιστορία του Emmanuel Wanyonyi
Ο Emmanuel Wanyonyi είναι το… next best thing των Κενυατών στα 800μ.
Πριν από μερικές εβδομάδες αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην κατηγορία Κ20 (εκεί που η δική μας Έλλη Δεληγιάννη ήταν τρίτη στο ίδιο αγώνισμα), ενώ δείχνει ικανός για σπουδαία πράγματα στο μέλλον.
Η ατομική του επίδοση, άλλωστε (1:43.76) από μόνη της λέει πολλά!
Μάλιστα, οι Κενυάτες θεωρούν ότι πρόκειται για το διάδοχο του σπουδαίου David Rudisha!
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
Η ιστορία του 19χρονου Emmanuel, όμως, δεν είναι τόσο συνηθισμένη, τουλάχιστον για τα δικά μας δεδομένα. Και δυστυχώς δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.
Γεννήθηκε το 2001 στην πόλη Saboti στην Ανατολική Κένυα, κοντά στα σύνορα με την Ουγκάντα.
Μεγαλώνοντας σε μία πολύ φτωχή οικογένεια με 12 αδέρφια αναγκάστηκε από πολύ νωρίς, στην τρίτη τάξη, να παρατήσει το σχολείο του, το Kapretwa Primary School, για να εργαστεί και να κερδίσει χρήματα για να συνεισφέρει.
“Εργαζόμουν για να βοηθήσω την οικογένεια μου να αντιμετωπίσει τη φτώχεια. Δεν μπορούσαν οι γονείς μου να πληρώσουν τα δίδακτρα και για τους δώδεκα”.
Έτσι, ο 9χρονος Emmanuel πολύ νωρίς μετακόμισε στην πλησιέστερη “μεγάλη” πόλη, την Kitale, όπου έμεινε για να εργαστεί 7 ολόκληρα χρόνια!
Δούλεψε για διάφορες οικογένειες κερδίζοντας 200-1000 σελίνια τον μήνα (κάπου 2 έως 7 ευρώ), ενώ έστελνε μερικά χρήματα από αυτά στους δικούς του.
Όταν, όμως ο δάσκαλος του γυμνασίου Kosirai, Eliud Kirarei, τον είδε να τρέχει αποφάσισε να τον βοηθήσει. Τον “έγραψε” στο σχολείο, τον “βοήθησε” με τα μαθήματα και τις εξετάσεις ώστε να προχωρήσει αλλά και να ενταχθεί στην αγωνιστική ομάδα.
Αργότερα, η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια των 800μ., Janeth Jepkosgei είδε το ταλέντο του και τον πήρε στην ομάδα της, Kapchemoiywo Athletics Training Camp στην περιοχή Kapsabet.
Από εκεί άρχισε να συμμετέχει σε επίσημους αγώνες και να ξεχωρίζει με τις επιδόσεις του.
Επόμενο βήμα ήταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της κατηγορίας Κ20 που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Αύγουστο στην πρωτεύουσα της Κένυας, Ναϊρόμπι.
Το τελευταίο εμπόδιο
Τα εμπόδια, όμως δεν σταμάτησαν για τον 19χρονο Emmanuel. Μόλις εντάχθηκε στην εθνική ομάδα και στο κλειστό προπονητικό camp (φούσκα) λόγω κορωνοϊού για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, βρέθηκε θετικός στον ιό!
Έτσι, βγήκε εκτός ομάδας και κέντρου. Στην ατυχία του στάθηκε… τυχερός, καθώς δύο ακόμα αθλητές βγήκαν θετικοί. Σαν αποτέλεσμα, η ομοσπονδία έβαλε τους τρεις αυτούς αθλητές με έναν προπονητή σε άλλο μέρος ώστε να μην χάσουν προπονήσεις.
Το ενδιαφέρον μάλιστα είναι πως τόσο ο Emmanuel, όσο και οι άλλοι δύο, αναδείχθηκαν χρυσοί νικητές στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα!
Το χρυσό
Εκεί τελικά ήταν που το άστρο του έλαμψε. Πέρασε εύκολα στον τελικό του αγωνίσματος μετά από δύο κούρσες σε ημιτελικό και προκριματικό.
Ο τελικός ήταν εντυπωσιακός. Όποια πλάνα κι αν είχαν “καταστράφηκαν” από το πολύ γρήγορο πέρασμα στα 48”/400μ.!
Στα τελευταία 250μ., όμως, ο Wanyonyi βρήκε τις δυνάμεις, μπήκε μπροστά κι έφτασε στη νίκη με τους συμπατριώτες του να πανηγυρίζουν δύο μετάλλια καθώς και ο τρίτος νικητής προερχόταν από την Κένυα.
Υποδοχή ήρωα
Στο χωριό Kapretwa η επιστροφή του στην πόλη ήταν μία μέρα χαράς και γιορτής! Οι συντοπίτες του τον περίμεναν και τον υποδέχθηκαν σαν ήρωα, μαζί με δύο ακόμα αθλητές που διακρίθηκαν από την ίδια περιοχή.
Οι υψηλοί στόχοι
Κάτι η γρήγορη επιτυχία, κάτι το ταλέντο του που δύσκολα μπορεί κανείς να μη διακρίνει, ο Emmanuel θέτει υψηλούς στόχους για το μέλλον.
“Θα ήθελα να σπάσω το Παγκόσμιο ρεκόρ του David Rudisha που έκανε το 2012 με 1:40.91″.
Το κίνητρο
Το κίνητρο του δεν είναι άλλο από το να βοηθήσει την ίδια του την οικογένεια.
Ήταν ένα πολύ δύσκολο ταξίδι για μένα έως εδώ γεμάτο περιπέτειες. Είμαι, όμως, πολύ χαρούμενος επειδή ξεπέρασα τις δυσκολίες και θα είμαι σε θέση να βοηθήσω την οικογένειά μου. Προσεύχονταν αρκετά για μένα και ξέρω πως μπορώ να τα καταφέρω και να κάνω τις ζωές τους καλύτερες, ειδικά της μητέρας μου που είναι χήρα”.
Δείτε κι άλλες ιστορίες δρομέων όπως αυτή της Faith Kipyegon ή της Francine Niyosanba
Το άρθρο βασίζεται σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Emmanuel Wanyonyi στον Bernard Rotich και δημοσιεύθηκε στη σελίδα nation.africa
