Υπάρχουν αρκετοί που ο καθένας από την πλευρά του έχουν βοηθήσει στην προώθηση του τρεξίματος στη χώρα μας. Ελάχιστοι είναι, όμως, αυτοί που έχουν κάνει τόσα πολλά, όσο ο Χρήστος Βαρτζάκης, ένα όνομα που όταν το ακούς το συνδέεις απευθείας με το άθλημα. Ποια ήταν η πορεία, όμως, αυτού του μεγάλου αθλητή που αποτέλεσε μοναδικό κεφάλαιο για τη χώρα μας;
Τα πρώτα χρόνια
Ο Χρήστος Βαρτζάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1911, ενώ δύο χρόνια αργότερα μετακομίζει με την οικογένειά του στην Πωγώνη Ηπείρου, περιοχή καταγωγής τους. Το 1924 έρχεται στον Πειραιά, την πόλη η οποία αποτέλεσε την αφετηρία για όλη τη μετέπειτα αθλητική του καριέρα.
Η αρχή στον στίβο
Μπορεί ο Χρήστος Βαρτζάκης να είναι στο μυαλό όλων ως μεγάλος δρομέας. Κι όμως, η καριέρα του στον αθλητισμό ξεκίνησε ως ποδοσφαιριστής σε ερασιτεχνική ομάδα του Πειραιά. Εκεί ήταν που τον ανακάλυψαν οι άνθρωποι του Πειραϊκού Συνδέσμου και ο «μπάρμπα Χρήστος», όπως το φώναζαν μετέπειτα, μπήκε στον στίβο με πρώτο προπονητή τον Τάκη Σακελλαρίου.
Τα χρόνια στον στρατό
Ένα χρόνο αργότερα, το 1931, αναγκάζεται να διακόψει τη δουλειά του και τις προπονήσεις του στον σύλλογο καθώς κατατάχτηκε στον στρατό. Αυτό, όμως, δεν αποτέλεσε εμπόδιο για την αθλητική του καριέρα, αλλά απεναντίας ήταν μία μεγάλη ευκαιρία να δείξει την αξία του. Μάλιστα συμμετέχοντας στους Στρατιωτικούς Αγώνες κερδίζει την πρώτη θέση στους αγώνες των 1.500μ. και των 5.000μ., λαμβάνοντας μάλιστα τιμητική άδεια 15 ημερών.
Οι μεγάλες αποστάσεις χρειάζονται και χιλιόμετρα και ψυχή. Εάν δεν έχεις χιλιόμετρα, μετά τα τριάντα μουδιάζεις. Θέλει όμως και ψυχή. Χωρίς χιλιόμετρα είναι σαν να πηγαίνεις ξυπόλητος στ’ αγκάθια. Εάν δεν έχεις ψυχή, καλύτερα μην πας μαραθώνιο. Ο μαραθώνιος θέλει ιδιαίτερο τσαγανό.
Η εντυπωσιακή συνέχεια στις μεγάλες αποστάσεις
Το 1933, τερματίζει πρώτος στην πρώτη του συμμετοχή σε αγώνα απόστασης 20χλμ. Η συμμετοχή του, όμως, την ίδια χρονιά σε Μαραθώνιο δεν είχε την ίδια τύχη και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.
Μία χρονιά αργότερα, το 1934, συμμετέχει στους Ελληνο-Ουγγρικούς αγώνες τερματίζοντας στην τρίτη θέση στα 30χλμ., πίσω από τον Στέλιο Κυριακίδη και τον Ούγγρο Κάλαμπος.
Την άνοιξη της επόμενης χρονιάς ο Χρήστος Βαρτζάκης καταρρίπτει το ρεκόρ του Στέλιου Κυριακίδη στα 30χλμ. με 1:53:35 δείχνοντας έτσι τη δυναμική του, όπως και το ρεκόρ του στα 6χλμ. με 19:21 ένα χρόνο αργότερα.
Με τον Κυριακίδη έτρεξαν μαζί και στους Πανελλήνιους Αγώνες του 1937 στα 10χλμ. με τον Βαρτζάκη να τερματίζει στη δεύτερη θέση, ενώ την ίδια χρονιά στους Βαλκανικούς στο Βουκουρέστι τερμάτισε στην τρίτη θέση στον αγώνα των 10χλμ.
Μεταπολεμικά ρεκόρ
Μετά από μία παύση από το 1938, όπου εγκαταλείπει τον στίβο, ο Χρήστος Βαρτζάκης επιστρέφει και πάλι στους αγώνες μετά το τέλος του πολέμου όπου πρωταγωνιστεί στις μεγάλες διοργανώσεις στη χώρα μας.
Το 1948 τερματίζει 1ος Πανελληνιονίκης στον Μαραθώνιο, θέση που έλαβε και το 1953, σε ηλικία 42 ετών!
Στο μαραθώνιο χαμηλά το πόδι. Χαμηλά η λεκάνη.
Η αναγνώριση
Το 1960 οι σύλλογοι του Κερατσινίου και ο Πειραϊκός αφιερώνουν αγώνες προς τιμή του. Από τότε ακολούθησαν πλήθος δημοσιευμάτων στα έντυπα της εποχής για τα αθλητικά του επιτεύγματα με χαρακτηριστικό αυτό του Αλέκου Σακελαρίου το 1970, αλλά και ρεπορτάζ σε εκπομπές στην τηλεόραση όπως αυτή του Φρέντυ Γερμανού. Δεκάδες ήταν και οι βραβεύσεις του από συλλόγους για την πολυετή του προσφορά στον αθλητισμό της χώρας μας όπως και από τον ΣΕΓΑΣ και το ΠΣΑΤ το 2002 σε ηλικία 91 ετών.
Η σχέση του με το δρομικό κίνημα
Το 1978 ο Χρήστος Βαρτζάκης είναι ο πρώτος νικητής στον αγώνα των 20χλμ. στον Άγιο Κοσμά, ιστορικός αγώνας που συντέλεσε όσο λίγοι στην έναρξη του μαζικού αθλητισμού στην χώρα μας. Το 1981 ιδρύεται ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας Αθήνας, με τον Χρήστο Βαρτζάκη να αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο ως Αντιπρόεδρος.
Το 1986 γίνεται η ίδρυση του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Πειραιά όπου ο Χρήστος Βαρτζάκης πρωτοστατεί, όπως και του ΣΕΒΑΣ Πειραιά αργότερα.
Το 1991 ο ιστορικός αγώνας του Αγίου Κοσμά διεξάγεται προς τιμή του μεγάλου αθλητή.
Ξέρω ότι τώρα δεν τρέχω για να κερδίσω. Τώρα τρέχω γιατί αγαπάω το τρέξιμο και γιατί πολλοί παίρνουν κουράγιο από μένα. Προσπαθώ πάντα να τραβήξω τους νέους στο στίβο.
Δρομέας για πάντα
Ο ακούραστος Χρήστος Βαρτζάκης έδειξε σε όλους τους δρομείς της χώρας μας την αξία της άθλησης με πολλές συμμετοχές σε αγώνες στη χώρα μας και στο εξωτερικό, και με σημαντικές επιδόσεις. Χαρακτηριστική είναι η συμμετοχή του στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μαραθώνιου το 1972 (σε ηλικία 61 ετών) όπου τερματίζει σε 3:29:42, η συμμετοχή του στον Μαραθώνιο της Φινλανδίας την ίδια χρονιά όπου κερδίζει την πρώτη θέση στην κατηγορία του, η συμμετοχή του στον Μαραθώνιο της Σεούλ το 1982, όπου τερμάτισε και πάλι πρώτος στην κατηγορία του κ.ά. Τελευταίος Μαραθώνιος για τον Χρήστο Βαρτζάκη ήταν το 1988 στη Ρόδο.
Ο προπονητής πρέπει να είναι επάνω στον αθλητή.
Το δρομικό αποτύπωμα
Ο Χρήστος Βαρτζάκης φεύγει από τη ζωή στις 7 Σεπτεμβρίου 2009 σε ηλικία 98 ετών! Και μπορεί αυτοί που μπήκαν αργότερα στο δρομικό χώρο να μην τον συνάντησαν, ή να είχαν την ευκαιρία να τρέξουν μαζί, σίγουρα όμως πολλοί από αυτούς έχουν συμμετάσχει στον αγώνα δρόμου του Πειραιά, όπου έχει το όνομά του «Βαρτζάκειος Αγώνας Δρόμου».
Ο αγώνας διεξαγόταν για πολλά χρόνια με αυτή την ονομασία από τον διοργανωτή τον Σύλλογο Δρομέων Υγείας Πειραιά. Φέτος, στο πλαίσιο της ανανέωσης ο αγώνας μετονομάζεται σε Piraeus Port Run, ενώ συνεχίζει να διεξάγεται στη μνήμη του Χρήστου Βαρτζάκη.
Η επίδρασή του είναι μεγάλη καθώς η πορεία του επηρέασε πολλούς αθλητές της χώρας μας αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση σε πολλές γενιές δρομέων.
Να βάλουν όλοι αθλητικά παπούτσια και να αρχίσουν το τρέξιμο. Εάν έτρεχαν όλοι οι άνθρωποι, τότε τα νοσοκομεία και τα γηροκομεία θα ήταν άδεια.
