Εδώ και λίγες ημέρες έχουμε μπει σε αυτήν την ωραία περίοδο που το τηλέφωνο μου δεν σταματάει να χτυπάει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και νύχτας. Υπό άλλες συνθήκες, αυτό θα σήμαινε μια δύσκολη επαγγελματική περίοδο.
Τώρα όμως, η εξήγηση είναι πολύ διαφορετική: Στην άλλη άκρη της γραμμής δεν είναι συνεργάτες που ζητούν να μάθουν πότε θα τελειώσει το έργο τους, αλλά φίλοι παλιοί και νέοι, όλων των ηλικιών, οι οποίοι θέλουν κάτι να με ρωτήσουν σχετικά με το τρέξιμο. Και κάθε χρόνο, οι ερωτήσεις και οι φίλοι αυξάνονται αλματωδώς.
Οι ερωτήσεις κυμαίνονται από τις πιο βασικές, σχετικά με τα ρούχα, τα παπούτσια, το φαγητό και την ενυδάτωση στις προπονήσεις, έως τις πιο πολύπλοκες όπως τον ακριβή ρυθμό που πρέπει κάποιος να διατηρήσει σε κάθε σημείο ενός αγώνα, τη σύσταση των τζελ και των ισοτονικών και την απορρόφηση όλων αυτών από τον οργανισμό!
Και κάθε χρόνο εντυπωσιάζομαι τόσο από αυτά που γνωρίζω, αλλά κυρίως από αυτά που δε γνωρίζω και δεν είχα καταλάβει ποτέ ότι δεν γνώριζα! Ο προπονητής μου, τα λάθη μου, οι φίλοι δρομείς, τα περιοδικά, το internet και τα υπεύθυνα δρομικά μαγαζιά έχουν απαντήσει σε χιλιάδες απορίες όσα χρόνια τρέχω. Έτσι έχω γίνει μια κινητή εγκυκλοπαίδεια πρακτικών συμβουλών τρεξίματος. Αλλά το πιο βασικό είναι ότι έχω μάθει που και πως θα βρω τις απαντήσεις που δεν γνωρίζω σε ερωτήσεις που ποτέ πριν δεν είχα σκεφτεί ότι υπάρχουν!
Γιατί απαντήσεις σχεδόν πάντα υπάρχουν. Αρκεί να σκεφτείς την ερώτηση. Για παράδειγμα, ποτέ δεν είχα αναρωτηθεί γιατί μια σόλα μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο από κάτω της. Μέχρι που σε ένα παπούτσι βουνού, έκοψα τη σόλα σε ένα μικρό-μικρούτσικο σημείο και αμέσως άρχισαν να μαζεύονται πετραδάκια από κάτω της!
Οπότε κατάλαβα πόση σκέψη είχε δαπανηθεί για τον σχεδιασμό της από τους κατασκευαστές. Και γιατί ένα άλλο παπούτσι με σχεδόν την ίδια σκληρή σόλα, οι κατασκευαστές το χαρακτήριζαν ως «χωμάτινο».
Και αυτές οι ερωτήσεις, είναι που με κάνουν να ανυπομονώ γι’ αυτήν την περίοδο. Όλοι εσείς που με ρωτάτε για οτιδήποτε σχετικό με το τρέξιμο, αποτελείτε μια υπέροχη πρόκληση γνώσεων. Και με αναγκάζετε να διαβάσω και να ρωτήσω παντού για να σας απαντήσω εμπεριστατωμένα. Επίσης αποτελείτε πρόκληση στο να αμφισβητήσω τα όσα ξέρω και έχω μάθει χωρίς να τα βασίζω σε κάποια επίσημη πηγή, αλλά απλά και μόνο στην εμπειρία μου. Μια διαδικασία στην οποία δεν θα έμπαινα αν δεν με είχατε ρωτήσει. Γιατί κάποια πράγματα τα παίρνεις ως δεδομένα για τον εαυτό σου. Αλλά όταν πρόκειται να απαντήσεις για κάποιον άλλον το ψάχνεις περισσότερο. Και γιατί το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται.
Και για να παραμείνουμε έξυπνοι και ελεύθεροι μακριά από τα δόκανα, πρέπει να ακούμε τις ερωτήσεις και να ψάχνουμε τις απαντήσεις.
Οι άνθρωποι δεν πρέπει να μαθαίνουμε με το να επαναλαμβάνουμε αυτά που έχουμε κάποια στιγμή ακούσει από κάποιον στον δρόμο και τα έχουμε πάρει ως δεδομένα.
Από τον δρόμο θα πάρουμε ιδέες τις οποίες μετά πρέπει να τις κάνουμε ερωτήσεις που θα καταλήξουν σε απαντήσεις. Από έναν συνδυασμό εμπεριστατωμένης γνώσης και εμπειρίας θα γίνουμε όλοι εξυπνοπούλια. Από το συμπαθητικό αποδημητικό και ταξιδιάρικο είδος όμως. Όχι από το άλλο το αντιπαθητικό. Εκείνο όντως πρέπει να πιάνεται από την μύτη και να μας αφήνει εμάς τους υπόλοιπους ήσυχους και ελεύθερους να τρέχουμε.
Δημοσίευση στο Runner νο. 85, της Χριστίνας Φωτεινοπούλου
