Για 9 περίπου μήνες ο Κυριάκος Λαζαρίδης “πάλευε” να επιστρέψει στην κανονική του ζωή μετά το ισχαιμικό επεισόδιο που υπέστη τον περασμένο Ιούνιο, το οποίο τον είχε καθηλώσει στο κρεβάτι.
Όλο αυτό το διάστημα ο “Κερκ”, όπως τον αποκαλούσαν φίλοι και γνωστοί, νοσηλευόταν σε κλινική στη Λάρισα χωρίς να παρουσιάζει κάποια αισθητή βελτίωση.
Νωρίς το πρωί της Τετάρτης 15 Φεβρουαρίου ο Κυριάκος άφησε την τελευταία του πνοή.
Ο Κυριάκος Λαζαρίδης υπήρξε ένας από τους πρώτους Έλληνες σημαντικούς μαραθωνοδρόμους. Το 1970 σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ στον Μαραθώνιο με 2:20:15, ενώ συνέχισε με πολλές διακρίσεις. Υπήρξε επίσης ένας από τους πρώτους διοργανωτές αγώνων στη χώρα μας, ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν ηγετικό μέλος του Συλλόγου Δρομέων Νοτίων Προαστίων “Ευκλής”.
Kαλό ταξίδι Κερκ!
Διαβάστε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο RUNNER και στον Γιάννη Παπαδόπουλο ο Κυριάκος Λαζαρίδης το 2014 για να μάθετε ποιος ήταν ο Κερκ αλλά και το μοναδικό στυλ του:
“Γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1954 στη Νάουσα Ημαθίας και μόλις ολοκλήρωσε το γυμνάσιο φοίτησε στη Σχολή Κλωστικής Υφαντικής και Πλεκτικής Πειραιώς. Η γενέτειρά του ήταν τότε πρωτεύουσα της μπομπίνας. Ο δυναμικός κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας είχε δώσει στην περιοχή το προσωνύμιο «Μάντσεστερ των Βαλκανίων», γι’ αυτό και ο Λαζαρίδης μετανάστευσε στα 21 του στην Αγγλία για μεταπτυχιακές σπουδές ως μηχανολόγος κλωστοϋφαντουργός στο Μπόλτον. Ήταν ήδη αθλητής. Ο ίδιος λέει ότι δεν είχε τότε υποδομη και ότι στην πορεία βελτίωσε τους χρόνους του. «Δεν ήμουν πολύ γρήγορος», υποστηρίζει. Οι αριθμοί όμως λένε άλλα, ειδικά αν τους συγκρίνουμε με τις φτωχές επιδόσεις της εποχής μας. Ως έφηβος ο Λαζαρίδης είχε 5:50 στα 2.000 μέτρα με φυσικά εμπόδια.
Τα χρόνια στην Αγγλία
Πέντε χρόνια έζησε στην Αγγλία. Εκεί τον φώναζαν «Κερκ», όνομα που διατήρησε με την επιστροφή του στην Ελλάδα. Στον μαραθώνιο τον μύησε ένας γείτονάς του, ο Ιρλανδός Βινς Ρίγκαν. «Παρουσιάστηκα εκεί σαν στιπλίστας. Με πήρε μια μέρα μαζί του και χωρίς ζέσταμα ξεκινήσαμε σε ρυθμό 3:30 το χιλιόμετρο. Μετά από πέντε λεπτά είχα φουσκώσει», λέει ο Λαζαρίδης. Λίγα χρόνια και αρκετές προπονήσεις αργότερα ο Ναουσαίος τερμάτισε δεύτερος στο Μπάρσλεϊ της Αγγλίας με πανελλήνια επίδοση τότε σε 2:20:15. Αρχικά κάποιος κριτής τον ακύρωσε γιατί ένα καραβάνι από αυτοκίνητα Ελλήνων μεταναστών ακολουθούσε το μπουλούκι των δρομέων μέσα στη διαδρομή ενθαρρύνοντας τον Λαζαρίδη. Η είδηση έγινε γνωστή και στην Ελλάδα και στους δρομικούς κύκλους κυκλοφόρησαν -ως είθισται- πικρόχολα σχόλια. Κάποιοι είπαν ότι ο 23χρονος τότε δρομέας έκανε λιγότερα χιλιόμετρα. Άλλοι διέδωσαν ότι τον ανέβασαν στο αυτοκίνητο οι Έλληνες φίλαθλοι για να τερματίσει πιο γρήγορα.
Τελικά, έπειτα από ένσταση της ομάδας του και εξέταση της τηλεοπτικής μετάδοσης του αγώνα, το ρεκόρ του Λαζαρίδη έγινε δεκτό. Ο ίδιος δεν περιορίστηκε σε αυτή την επίδοση την οποία αργότερα κατέρριψε με το 2:14:36 ο Μιχάλης Κούσης. Ο Λαζαρίδης γύρισε τον κόσμο, έτρεξε στον ιστορικό μαραθώνιο της Βοστώνης 2:18 και 2:19. Τερμάτισε σε τουλάχιστον 50 μαραθωνίους στο εξωτερικό.
Τον ρωτάω για τις προπονήσεις του. «Η βάση μου ήταν τα 160 χιλιόμετρα την εβδομάδα, με διπλές προπονήσεις», λέει. Το πρωί έκανε 8 χιλιόμετρα με ελεύθερο τρέξιμο (τα έβγαζε περίπου σε 35 λεπτά) και το απόγευμα 13-20 χιλιόμετρα. Κάθε Σάββατο στην Αγγλία έτρεχε αγώνες. Στη χειμερινή προετοιμασία έβαζε πάντα μία μέρα ανηφόρες τρέχοντας 10×400μ. ενώ τα ίντερβαλ (η διαλειμματική προπόνηση) ήταν πάντα χωρισμένα σε μίλια, δηλαδή σε σετ των 1.600 μέτρων. Προπονητής του στην ομάδα του Μπόλτον ήταν ο Ρον Χιλ, ο δεύτερος άνθρωπος στον κόσμο που κατέβηκε το 2:10 στον μαραθώνιο και νικητής του μαραθωνίου της Βοστώνης το 1970 με ρεκόρ διαδρομής αλλά και των Πανευρωπαϊκών στην Αθήνα το 1969.
Ο Λαζαρίδης ήταν και ένας από τους πρώτους Έλληνες δρομείς που φόρεσαν παπούτσια της Nike. «Τα έφερνε ο Ρον Χιλ στην Αγγλία ως αντιπρόσωπος», λέει. Μετά από χρόνια και με την επιστροφή του στην Ελλάδα ο Λαζαρίδης εργάστηκε στο τμήμα μάρκετινγκ της Nike.
Όταν τελείωνε τη δουλειά από τις αποθήκες και τις παραγγελίες πήγαινε στο στάδιο Καραϊσκάκη, ξυπνούσε άλλους κορυφαίους αθλητές της εποχής οι οποίοι δεν εργάζονταν παρά μόνο γυμνάζονταν και μαζί ξεκινούσαν τις στροφές στο ταρτάν. Εκείνα ήταν χρόνια γρήγορα με αθλητές όπως ο Νάκος, ο Ψαθάς, ο Χαλάτσης, ο Καρακατσάνης.
Στους αγώνες, ο Λαζαρίδης συνήθιζε να φεύγει από την αρχή μπροστά με την πιστολιά του αφέτη. Ήξερε ότι δεν ήταν και ο πιο γρήγορος σε σύγκριση με τους αντιπάλους του και τακτική του ήταν να τους σκάσει από την αρχή με έντονο ρυθμό. Κάποιες φορές έπιανε.
Η καλή του περίοδος στον μαραθώνιο κράτησε μέχρι το 1985 όταν έκανε εγχείρηση στον αχίλλειο τένοντα. Από το 1982 όμως ήταν ένας από τους πρωτεργάτες του μαζικού τρεξίματος καθιερώνοντας στον Άγιο Κοσμά τον πρώτο αγώνα δρόμου της Nike. Στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που μου δείχνει φαίνονται χιλιάδες δρομείς στην εκκίνηση. Συνολικά ήταν 3.000, όπως λέει ο Λαζαρίδης, πολύ μεγάλος αριθμός για την εποχή. Οι επιδόσεις των πρώτων 100 δρομέων καταγράφηκαν με χρονόμετρο χειρός. Ο 50ος είχε τρέξει τα 10.000 μέτρα σε 36 λεπτά. Το επίπεδο ήταν καλύτερο από τα σημερινά πανελλήνια πρωταθλήματα. Οι πρώτοι 20 αθλητές ήταν μέλη της εθνικής ομάδας στις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις. Ο Λαζαρίδης τους είχε πείσει να συμμετάσχουν καθώς γνώριζε αρκετούς και τους προμήθευε με αθλητικά παπούτσια της Nike.
Το μυστικό…
Όποτε συναντώ βετεράνους δρομείς σαν κι αυτόν απορώ γιατί σήμερα δεν ακολουθούμε το παράδειγμά τους. Γιατί έχει πέσει τόσο ο συναγωνισμός και οι επιδόσεις στα πανελλήνια πρωταθλήματα των αποστάσεων; Λείπει το ταλέντο, η διάθεση για προσπάθεια, ή η σωστή προπονητική καθοδήγηση; Ο Λαζαρίδης δεν μπορεί να εξηγήσει τι φταίει σήμερα. Λέει απλά ότι ένας δρομέας πρέπει να είναι γρήγορος.
«Πρέπει να έχεις υποδομή. Τι 400άρι έχεις, τι 1000άρι έχεις; Ταλέντο είναι κάποιος που κάνει κάτω από οκτώ λεπτά στα τρία χιλιόμετρα, όχι εκείνος που θα τρέξει 8:18. Πώς θα κάνεις κάτω από 2:20 στον μαραθώνιο εάν δεν είσαι και γρήγορος;» λέει.”
Φωτογραφείες από το προσωπικό αρχείο του Κυριάκου Λαζαρίδη
[!%ARTICLE_MODULE_ID:1067:%!]
