Στις 13 Νοεμβρίου θα είσαι μόλις 48 ημερών μικρή μας. Ο κόσμος σου όλος θα συνεχίσει να είναι μια μαμά που σε θηλάζει και σου τραγουδάει, ένας μπαμπάς που σε αλλάζει και σε παίζει και κάτι χαμόγελα που δεν τα έχεις ακόμα καλοδεί, ούτε τα έχεις ακριβώς κατατάξει.
Στις 13 Νοεμβρίου, όμως, θα αποκτήσεις και μία ανάμνηση που θα θέλαμε να σε συνοδεύει σε όλη σου την ζωή μικρή μας.
Εκείνη την ημέρα θα μπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου στο ωραιότερο στάδιο που υπάρχει, στο Καλλιμάρμαρο. Θα είσαι μέσα στο καρότσι σου και ίσως κοιμάσαι κιόλας, αλλά θα έχεις την εμπειρία του κόσμου να χειροκροτεί, να φωνάζει να ενθουσιάζεται. Εκεί θα έχεις φτάσει μετά από το σπρώξιμο της μαμάς σου που θα έχει προσπαθήσει να ξανατρέξει μετά από μήνες ακινησίας και αγωνίας για εσένα.
Θα έχει ιδρώσει, θα έχει λαχανιάσει, θα βιάζεται να σε θηλάσει γιατί θα της έχει πάρει ώρα να κάνει αυτά τα πέντε χιλιόμετρα, όμως θα τα έχει καταφέρει. Και θα σου έχει δείξει ότι όλα τα καταφέρνεις σε αυτήν την ζωή αρκεί να το αποφασίσεις.
Στις 13 Νοεμβρίου, η μέρα σου θα είναι μεγάλη μικρή μας. Γιατί μετά τον πρώτο τερματισμό της ζωής σου, θα έχεις την εμπειρία να κάθεσαι στις κερκίδες και να περιμένεις τους αθλητές που τα τελευταία 120 χρόνια κάνουν την ίδια διαδρομή στα χνάρια ενός ανθρώπου που αιώνες πριν είχε τρέξει και αυτός αυτήν την απόσταση.
Στις ίδιες κερκίδες που χρόνια τώρα θεατές από όλο τον κόσμο έρχονται να χειροκροτήσουν τους αθλητές του πρώτου μαραθώνιου του κόσμου, του μαραθώνιου της Αθήνας. Και όταν θα μπει ο μπαμπάς σου, δεν θα καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί είπαμε θα είσαι μόλις 48 ημερών. Θα είσαι όμως εκεί για να γιορτάσεις μαζί του την ολοκλήρωση μιας προσπάθειας που φέτος ήταν πιο δύσκολη από τα άλλα χρόνια, γιατί προετοιμαζόμασταν για εσένα. Και ο μπαμπάς σου θα σου έχει δείξει ότι σημασία δεν έχει η νίκη ή η βελτίωση του χρόνου, ή ακόμα και ο τερματισμός. Σημασία έχει η συμμετοχή.
Στις 13 Νοεμβρίου, στο τέλος της ημέρας, όταν ανάμεσα στα φορτηγά με τα πράγματα των αθλητών θα βρεθούμε με τον μπαμπά σου και θα κρεμάσουμε τα μετάλλια μας στο λαιμό σου γελώντας και θα σε βγάζουμε φωτογραφίες, θα σου έχουμε δείξει το τελευταίο μάθημα της ημέρας. Τη σημασία της υποστήριξης, της οικογένειας, της αγάπης.
Κι εσύ λογικά πάλι θα κοιμάσαι. Και δεν θα θυμάσαι τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής που θα έχουμε προσπαθήσει να σου μάθουμε μέσα σε αυτήν την υπέροχη μέρα. Δεν πειράζει όμως γιατί θα τα θυμόμαστε εμείς για εσένα. Γιατί τελικά η πιο σημαντική ανάμνηση, η ανάμνηση αυτής της ημέρας, ίσως δεν έπρεπε ποτέ να είναι δική σου, αλλά των γονιών σου. Η ανάμνηση της 13ης Νοεμβρίου, της ημέρας του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας, του πρώτου αγώνα που σε είχαμε μαζί μας μικρή μας!
Δημοσίευση στο Runner 94, της Χριστίνας Φωτεινοπούλου
