Έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα δρομικά τοτέμ των τελευταίων χρόνων! Ένας δρομέας που εντυπωσιάζει με τις επιδόσεις του και το πάθος του για το τρέξιμο. Όχι, δεν είναι ο Eliud Kipchoge ή κάποιος άλλος “ελίτ” μαραθωνοδρόμος που καλύπτει τα 42,195μ. σε λίγα λεπτά πάνω από τις δύο ώρες. Είναι ο Ιρλανδός ηλεκτρολόγος που τρέχει σε δυόμιση ώρες στα 61 του και απολαμβάνει το τρέξιμο σαν παιδί. Είναι ο Tommy Hughes! Γνωρίστε τον μέσα από τη συνέντευξη που μας παραχώρησε λίγο μετά τον ερχομό του 2021 και εμπνευστείτε από τα κατορθώματα αλλά και τη φιλοσοφία του!
Λίγα λόγια για τον Tommy Hughes
O Tommy Hughes γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1960. Στα νεανικά του χρόνια ήταν καταξιωμένος Μαραθωνοδρόμος με ατομικό ρεκόρ 2:13:59, ενώ μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του ήταν η συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Πλέον, ο Hughes τρέχει και πάλι σημειώνοντας εντυπωσιακούς χρόνους για την ηλικία του που πολλές φορές αντιστοιχούν σε Παγκόσμια ρεκόρ ηλικιακών κατηγοριών. Τον Οκτώβριο του 2019 σε ηλικία 59 ετών έτρεξε τον Μαραθώνιο σε 2:27:52 που αποτελεί Παγκόσμιο ρεκόρ στην κατηγορία Μ55, ενώ τον περασμένο Οκτώβριο σε ηλικία 60 ετών στην πατρίδα του έτρεξε σε 2:30:02 σε έναν αγώνα που στήθηκε αποκλειστικά γι’ αυτόν! Επιπλέον, έχει στην κατοχή του αρκετά ρεκόρ και σε μικρότερες αποστάσεις. Ο Hughes ζει από παιδί στην Ιρλανδία και προπονείται ακόμα με το ίδιο πάθος!
Μία νέα χρονιά ξεκίνησε! Ποιος είναι ο κύριος στόχος σας για τη νέα χρονιά;
Βασικός μου στόχος για το 2021 είναι να τρέξω έναν Μαραθώνιο κάτω από τις δυόμιση ώρες. Επιπλέον, θα ήθελα πολύ να προσπαθήσω να σπάσω τα παγκόσμια ρεκόρ της κατηγορίας μου στα 5.000 και τα 10.000 μέτρα μέσα στο στάδιο.
Πώς είναι αλήθεια να καταρρίπτεις ένα ρεκόρ ηλικιακών κατηγοριών; Βρίσκετε διαφορές στα συναισθήματα που σας δημιούργησε σε σχέση με τα ρεκόρ που πετύχατε τα πρώτα σας δρομικά χρόνια και στο “απόλυτο” ατομικό σας ρεκόρ;
Αρχικά το να σπάσω το παγκόσμιο ρεκόρ στα 59 μου χρόνια ήταν αρκετά σημαντικό για μένα. Το πέτυχα στο Ρότερνταμ το 2019 στη συνέχεια το βελτίωσα στη Φρανκφούρτη τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου. Ωστόσο, το να συμμετέχω με την πατρίδα μου, την Ιρλανδία, το 1992 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης είναι σίγουρα το μεγαλύτερο μου κατόρθωμα για μένα. Εξακολουθώ, όμως να βρίσκω απίθανο το ότι μπορώ και τρέχω ακόμα, είμαι σε καλή φυσική κατάσταση και να πετυχαίνω ρεκόρ σε αυτήν την ηλικία!
Τι σας δίνει το κίνητρο να συνεχίζετε να προπονείστε τόσο έντονα;
Αυτό που πραγματικά απολαμβάνω είναι η αίσθηση του να προσπαθείς, να τα δίνεις όλα για να γίνεσαι καλύτερος. Είναι κάτι που με ιντριγκάρει και μου άρεσε πάντα. Είναι κάτι που δεν αλλάζει με το πέρασμα των χρόνων, όποια ηλικία κι αν έχεις, όποιες κι αν είναι οι επιδόσεις σου!
Μπορεί να μας περιγράψετε μία τυπική προπονητική σας εβδομάδα; Πόσα χιλιόμετρα κάνετε την εβδομάδα για παράδειγμα;
Αρχικά πρέπει να πω πώς ο μεγαλύτερος όγκος της προπόνησης μου βγαίνει σε μία σχετικά υψηλή ένταση κοντά στα 3/4 της μέγιστης έντασης μου, σας το πούμε, σαν να λέμε σε ένα ρυθμό κοντά στο ρεκόρ των 10 χιλιομέτρων. Σχεδόν κάθε μέρα τρέχω το πρωί 10 μίλια (16χλμ.) και στη συνέχεια τρέχω άλλα 5 μίλια το απόγευμα (8χλμ.) Μία φορά την εβδομάδα κάνω μία διαλειμματική στο στάδιο, ενώ κάθε Πέμπτη κάνω ένα Tempo Run. Tις Κυριακές είναι που τρέχω πιο πολύ και φτάνω μέχρι και τα 20 μίλια (32 περίπου χλμ.). Όλα αυτά αθροίζουν περίπου 100 μίλια την εβδομάδα (160χλμ.).
Ανάμεσα σε όλα αυτά τα ρεκόρ και τις επιδόσεις που έχετε πετύχει ποιο θα ξεχωρίζατε ως το πιο σημαντικό;
Νομίζω ότι το ρεκόρ γκίνες πατέρα και γιου που έσπασα μαζί με τον γιο μου είναι το καλύτερο μας κατόρθωμα και ελπίζω να το βελτιώσουμε κι άλλο το 2021.
Το ρεκόρ Γκίνες
Το 2019 στον Μαραθώνιο της Φρανκφούρτης έτρεξε παρέα με τον γιο του, Eoin. Ο Tommy τερμάτισε σε 2:27:52 ενώ ο Eoin σε 2:31:30 με το άθροισμα των χρόνων τους (4:59:22) να αποτελεί ρεκόρ Γκίνες στην ιστορία του αγωνίσματος στην κατηγορία Πατέρας/Γιος.
Ποια είναι η αγαπημένη σας προπόνηση; Υπάρχει κάποιο είδος που προτιμάτε περισσότερο; Κι ποια θεωρείτε ως την πιο “αποτελεσματική”;
Δεν αλλάζω με τίποτα το πρωινό μου Long Run κάθε Κυριακή. Οι δρόμοι είναι σχεδόν άδειοι, είμαι πιο άνετα στους δρόμους, και μόλις επιστρέφω σπίτι κάνω ένα μπάνιο, απολαμβάνω το πόριτζ μου (βραστή βρώμη που συνηθίζουν να τρώνε στην Μ. Βρετανία για πρωινό), και χαλαρώνω όλη την υπόλοιπη μέρα. Θεωρώ πως αυτή είναι και η πιο σημαντική προπόνηση της εβδομάδας σε ό,τι αφορά την αποτελεσματικότητα της για έναν μαραθωνοδρόμο.
Αλήθεια, πώς ξεκίνησε όλη αυτή η ενασχόληση με το τρέξιμο;
Όταν ήμουν νέος αγαπούσα πολύ τα σπορ και ήθελα να είμαι πολύ ανταγωνιστικός σε ό,τι κι αν κάνω. Όταν, λοιπόν, ανακάλυψα ότι ήμουν καλός στο τρέξιμο έβαλα όλες μου τις δυνάμεις σε αυτό.
Αρχικά έπαιζα ποδόσφαιρο. Μου άρεσε και με κρατούσε σε μία καλή φυσική κατάσταση. Όταν, όμως παντρεύτηκα στα 21 μου χρόνια, άρχισα να παίρνω κιλά και δυστυχώς το ποδόσφαιρο δεν με βοηθούσε τόσο πολύ να τα χάσω. Έτσι ξεκίνησα να τρέχω και κατάλαβα ότι είμαι πολύ καλύτερος σε αυτό από ό,τι στο ποδόσφαιρο. Δεν δυσκολεύτηκα επομένως να το παρατήσω και να ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτό έως και σήμερα!
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 έως και την επανεμφάνισή σας στους αγώνες Μαραθώνιου, εδώ και μερικά χρόνια τι μεσολάβησε;
Η αλήθεια είναι πως η δουλειά μου με ανάγκαζε να ταξιδεύω αρκετά (είμαι ηλεκτρολόγος) με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ακολουθώ το τρέξιμο σε μία πιο σταθερή βάση. Ακόμα είχα ένα πρόβλημα υγείας που επηρέαζε την απόδοση και τη διάθεσή μου που όμως τελικά βρήκα και “διόρθωσα”. Το τρέξιμο βέβαια ήταν και είναι μέρος της ζωής μου από τα 20 μου χρόνια και δεν το είχα σταματήσει, δεν είχα όμως το χρόνο να προπονηθώ πιο συστηματικά και να κατέβω σε αγώνες όπως συμβαίνει τώρα.
Ποιο είναι τελικά το μεγαλύτερο κέρδος για έναν δρομέα; Και ποιο το “μεγάλο” μυστικό;
Όλη η ουσία με το τρέξιμο και η πραγματική απόλαυση είναι ότι αισθάνεσαι υγιής, ζωντανός. Ότι είσαι αλλά και αισθάνεσαι δυνατός και υγιής, ότι διαθέτεις μία εξαιρετική φυσική κατάσταση. Σε ό,τι αφορά τη συμβουλή κλειδί, ειδικά για έναν μαραθωνοδρόμο είναι να κάνει τουλάχιστον μία φορά ανά δύο εβδομάδες ένα μεγάλο Long Run που να φτάνει μέχρι και τα 30 έως 32 χιλιόμετρα. Νομίζω αυτή είναι η πιο σημαντική προπόνηση και το σωστό “χτίσιμο” ενός Μαραθώνιου.
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ να έρθετε στην Ελλάδα και να τρέξετε στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας;
Σίγουρα θα το ήθελα πολύ! Όταν φυσικά ξεκινήσουν και πάλι οι αγώνες και επιστρέψουμε σε μία κανονικότητα ίσως να έχω την ευκαιρία να το κάνω! Θα ήταν πραγματικά ξεχωριστό!
Το Ολυμπιακό όνειρο
Το 1992 ο Hughes κέρδισε τον Μαραθώνιο του Μαρακές, όπως είχε συμβεί και το 1988, γι’ αυτό άλλωστε του δόθηκε και το ψευδώνυμο το “Εξπρές του Μαρακές”. Ωστόσο, ο χρόνος που σημείωσε τη δεύτερη φοράν ήταν 2:13:59 που αποτελούσε και όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της ίδιας χρονιάς μόλις για ένα δευτερόλεπτο (το όριο ήταν 2:14:00). Έτσι, έζησε το ολυμπιακό όνειρο και αγωνίστηκε στην πρωτεύουσα της Καταλoνίας πλάι σε κορυφαία ονόματα του αγωνίσματος τερματίζοντας στην 72η θέση σε 2:32:55.
του Βασίλη Παπαϊωάννου
