Μπορεί να μην έχει τη φήμη του Χάιλε Γκεμπρεσελασιέ ή το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο του Σαμιοέυλ Γουανζίρου είναι όμως ένας από τους μεγαλύτερους μαραθωνοδρόμους όλων των εποχών. Και όχι άδικα.
Ο Καλίντ Κανόύτσι την προηγούμενη δεκαετία έσπασε δύο φορές το παγκόσμιο ρεκόρ – έστω κι αν τότε δεν αναγνωριζόταν στο μαραθώνιο – και πέτυχε σπουδαίες νίκες σε μεγάλους μαραθωνίους όπως στο Σικάγο και στο Λονδίνο. Εκεί ήταν μάλιστα το 2002, όπου πέτυχε το δεύτερο του παγκόσμιο ρεκόρ με 2:05:38, αφήνοντας πίσω του τόσο τον Γκεμπρεσελασιέ όσο και τον Τέργκατ μία περίοδο μάλιστα που και οι δύο ήταν στα καλύτερα τους.
Γεννημένος στις 12 Σεπτεμβρίου του 1971 στο Μαρόκο πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια ενώ αναγκάστηκε το 1992 να μετακομίσει στις ΗΠΑ όπου εργαζόταν σε εστιατόρια και έκανε τις προπονήσεις του, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, στους δρόμους της Νέας Υόρκης.
Το ταλέντο του δεν άργησε να φανεί αφού το 1977 έκανε το ντεμπούτο του στο μαραθώνιο του Σικάγο όπου και κέρδισε σημειώνοντας την καλύτερη επίδοση πρωτάρη αθλητή όλων των εποχών με 2:07:10. Δύο χρόνια αργότερα κέρδισε και πάλι τον ίδιο αγώνα πετυχαίνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ (ή πιο σωστά την καλύτερη επίδοση που είχε σημειωθεί σε μαραθώνιο) με 2:05:42.
Το 2002 στο Λονδίνο θα σπάσει και πάλι το ρεκόρ του και με 2:05:38 θα αφήσει, εκτός από ιστορία, αρκετά μέτρα πίσω τον Γκεμπρεσελασιέ και τον Τέργκατ σε μία κούρσα που οι φίλοι του μαραθωνίου θα θυμούνται για πάντα. Τα επόμενα χρόνια δεν θα καταφέρει σπουδαία πράγματα ενώ άρχισαν και οι τραυματισμοί που του στέρησαν τη δυνατότητα να προπονηθεί όπως ήθελε.
Το 2007 σε μία προσπάθεια επιστροφής του θα σημειώσει 2:12:34 στη Νέα Υόρκη (4ος) μένοντας εκτός ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ – είχε πολιτογραφηθεί Αμερικανός από τις αρχές του 2000 – αφού ο αγώνας αποτελούσε πρόκριση για τους αγώνες του Πεκίνο.
Μάλιστα η νίκη του με 2:07:01 στο Σικάγο το 2000 συνοδεύτηκε με το εξής παραδοξο αφού ήταν από τις ελάχιστες φορές σε όλα τα αγωνίσματα όπου αθλητής δεν πετυχαίνει νέο ατομικό ρεκόρ (είχε 2:05:42 και πάλι στο Σικάγο το 1999) αλλά σημειώνει εθνικό ρεκόρ αφού ήταν η πρώτη φορά που έτρεξε για λογιαριασμό των ΗΠΑ.
Ο Κανούτσι μπορεί να είχε μία λαμπρή καριέρα, έμεινε όμως με το παράπονο ότι δεν έλαβε μέρος σε κάποια Ολυμπιάδα. Τώρα που σταματά δεν θα σταματήσει να τρέχει αφού το τρέξιμο είναι μία αγαπημένη του συνήθεια.
