Η σούπερ μαμά του Μαραθώνιου σε μία άκρως διδακτική και με πολύ χιούμορ συνέντευξη μας αποκαλύπτει τα μυστικά της
Τα τελευταία χρόνια έχει καταπλήξει τον κόσμο του Μαραθώνιου, και των αγώνων δρόμου γενικότερα με τις απίστευτες επιδόσεις της. Όχι δεν είναι ένα νέο ανερχόμενο αστέρι. Είναι μία 37χρονη μητέρα δύο παιδιών που εργάζεται full time και ξαναέπιασε το τρέξιμο μετά τα 30! Μιλήσαμε με την χειμαρρώδη Keira D’ Amato η οποία με μεγάλη προθυμία απάντησε στις ερωτήσεις μας, δίνοντας μας πολύτιμες πληροφορίες για την προπόνησή της, την καθημερινότητά της, αλλά και το πώς καταφέρνει να τα συνδυάζει όλα! Γνωρίστε την απίστευτη όσο και αστεία Keira D’ Amato, δείτε την απίθανη ιστορία της, ακούστε τις πολύτιμες συμβουλές της και σίγουρα δεν θα χάσετε!
FAST INFO
Όχι δεν έπεσε στον δρομικό χώρο από τον ουρανό! Γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1984 και από πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο! Όταν όμως μπήκε στην ομάδα ανωμάλου δρόμου του σχολείου της, απλά για να βελτιώσει τη φυσική της κατάσταση, είδε ότι είχε μία ιδιαίτερη σχέση μαζί του!
Η σχέση αυτή σύντομα έγινε… πάθος και η Keira στο κολλέγιο εξελίχθηκε σε μία σπουδαία αθλήτρια που σε ηλικία 22 ετών έτρεχε τα 5.000μ. σε 16:09! Ωστόσο, ένας τραυματισμός στον αστράγαλο που χρειάστηκε εγχείρηση την ανάγκασε να σταματήσει. Τα επόμενα έξι χρόνια τελείωσε τις σπουδές της ως Μαθηματικός, άρχισε να εργάζεται, παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια. Λίγο μετά τα 30 άρχισε και πάλι να τρέχει για πλάκα… Έφτασε λοιπόν, πολύ γρήγορα να κάνει ρεκόρ ΗΠΑ στα 10 μίλια, ενώ στα τέλη του 2020 έτρεξε τον Μαραθώνιο σε 2:22:56 για να γίνει η 7η καλύτερη Αμερικανίδα όλων των εποχών, αλλά και μία από τις πιο γρήγορες μαραθωνοδρόμους των ημερών μας (ενώ πήρε και το ρεκόρ… οικογένειας που είχε ο σύζυγος της με 2:31:49)!
Μάλιστα, το περασμένο καλοκαίρι έτρεξε τα 5.000μ. σε 15:04! Εδώ και μερικούς μήνες της έχει επαγγελματικό συμβόλαιο με τη ΝΙΚΕ, ενώ εξακολουθεί να εργάζεται ως μεσίτρια! Παράλληλα έχει ένα από τα πιο δυνατά προφίλ στο γνωστό δρομικό application, Strava, αλλά και στο Instagram!
Η Keira ζει με τον άνδρα και τα δύο της παιδιά στην περιοχή Midlothian στην Virginia των ΗΠΑ όπου θα τη δείτε σίγουρα να τρέχει στους δρόμους τις πιο περίεργες ώρες.
Ευτυχισμένη σύζυγος και μητέρα, πετυχημένη μεσίτρια, σπουδαία δρομέας, “μύθος” του strava, influencer στα Social Media. Αλήθεια πώς συνδυάζονται όλα αυτά στις 24 ώρες μιας ημέρας;
Καλή ερώτηση! Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να κρατάς τις ισορροπίες. Ξέρεις, έχω αποδεχθεί πως δεν θα είμαι σε όλα τέλεια. Δουλεύω πολύ σκληρά στο κομμάτι της ισορροπίας και ζητώ πολύ συχνά βοήθεια – το οποίο είναι πολύ δύσκολο για το χαρακτήρα μου… – και έχω σίγουρα πολλή υποστήριξη, ένα ολόκληρο σύστημα υποστήριξης γύρω μου! Αυτό που με βοηθά πραγματικά, επίσης είναι να βάζω προτεραιότητες: Πρώτα η οικογένεια, μετά η εργασία, τρίτον το τρέξιμο, τέταρτον όλα τα υπόλοιπα. Έτσι, όταν προσπαθώ να τα χωρέσω όλα τα τοποθετώ με ακριβώς αυτή τη σειρά. Αυτό με βοηθάει επίσης να βλέπω και τη σωστή προοπτική των πραγμάτων και να είμαι βέβαια πως κάθε φορά αφιερώνω χρόνο για όλα τα σωστά πράγματα. Ένα ακόμα σημαντικό tip είναι οι λίστες: Φτιάχνω συχνά αρκετές λίστες για να μην ξεχνάω πράγματα. Και τέλος, προσπαθώ να μην βγαίνω “νικήτρια” σε όλα, αλλά μόνο σε αυτά που είναι πολύ σημαντικά. Για παράδειγμα, εκτιμώ αφάνταστα το χρόνο που περνάω με την οικογένειά μου με ένα καλομαγειρεμένο δείπνο, υπάρχουν όμως και κάποιες βραδιές που το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι “φαγητό απ’ έξω”. Δεν χρειάζεται και δεν μπορώ να είμαι η μητέρα που τα κάνει όλα. Αυτό που πρέπει να κάνω είναι να είμαι εκεί, παρούσα! Και κάτι ακόμα, προσπαθώ πάντα να βρίσκω λόγους να γελάω και να περνάω όμορφα ό,τι κι αν κάνω αυτό με κρατάει ευτυχισμένη γενικότερα στη ζωή μου!
Πότε ακριβώς επέστρεψες στους αγώνες και ποιος ήταν ο πρώτος σου αγώνας στη νέα εποχή;
Ο πρώτος μου αγώνας μετά την εγκυμοσύνη ήταν το Yuengling Shamrock Marathon τον Μάρτιο του 2017, επτά μήνες αφού απέκτησα την κόρη μου, Γουίνι. Ο πρώτος μου στόχος ήταν να τρέξω σε όλη τη διαδρομή και σε δεύτερο χρόνο να κυνηγήσω το χρόνο πρόκρισης για το Μαραθώνιο της Βοστόνης που ήταν 3:35. Ξεκίνησα, λοιπόν, με το γκρουπ που είχε ρυθμό για 3:25. Στην πορεία αισθάνθηκα αρκετά καλά, οπότε γρήγορα αποσπάστηκα. Τελικά, αυτός ο αγώνας πήγε τέλεια. Όχι μόνο έτρεξα σε όλο το διάστημα και δεν περπάτησα ούτε μέτρο, αλλά τερμάτισα σε 3:14! Ούτε που το φανταζόμουν! Ήμουν τόσο περήφανη και χαρούμενη τόσο για το χρόνο όσο και γιατί τα παιδιά μου ήταν εκεί να με δουν. Γρήγορα μετά τον αγώνα αναρωτήθηκα: Αφού μπορώ να τρέξω τόσο εύκολα 3:14, μήπως αν προπονηθώ σκληρότερα να σπάσω τις τρεις ώρες;
Επόμενος Μαραθώνιος, λοιπόν, ήταν το φθινόπωρο του 2017 και ο Richmond Marathon με ακριβώς αυτόν τον στόχο. Για να μην πολυλογώ τελικά τερμάτισα σε 2:47 και σκέφτηκα: Θεέ μου κάτι συμβαίνει εδώ. Αν μπορώ με αυτήν την προπόνηση να τρέχω 2:47 τότε γιατί να μην προπονηθώ ακόμα πιο έντονα και να πάρω την πρόκριση για τους αγώνες επιλογής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Ο τερματισμός του πρώτου σου αγώνα μετά τα τόσα χρόνια αποχής, ή το 2:22 στο Marathon Project τον περασμένο Δεκέμβριο; Περιέγραψε μας τα συναισθήματά σου καθώς και ποιο από τα δύο ήταν πιο έντονα για σένα.
Το μεγαλύτερο συναίσθημα που είχα μετά το Μαραθώνιο τον Δεκέμβρη ήταν περηφάνια! Το 2020 ήταν μία απίστευτα δύσκολη χρονιά για όλους για λόγους που όλοι καταλαβαίνουμε και το να τρέχω 2:22 με έκανε να αισθανθώ σαν να “πέταξα” από πάνω μου όλη την κακοτυχία της χρονιάς. Το 2020 θα μπορούσε πολύ εύκολα να με ρίξει κάτω, να με αποτελειώσει, αλλά με κάποιο τρόπο βρήκα τη δύναμη να ξεπεράσω όλες τις δυσκολίες και αυτό το ατομικό ρεκόρ μου έδωσε πολύ μεγάλη ελπίδα και δύναμη για τη συνέχεια. Το δεύτερο πιο εντυπωσιακό συναίσθημα σε αυτόν τον αγώνα ήταν το “Ωχ Θεέ μου, πόσο εύκολα βγήκε;”. Ξέρω ότι μπορώ να τρέξω πιο γρήγορα και αυτό το συναίσθημα ήταν πολύ αναζωογονητικό γιατί όταν αν τρέξω κάτω από 2:22 πλέον “χτυπάω την πόρτα” του Εθνικού ρεκόρ των ΗΠΑ στο Μαραθώνιο (2:19:36, Deena Kastor). Αυτή η ιδέα με κάνει κάθε πρωί να ξυπνάω όλο και πιο εντυπωσιασμένη και με περισσότερη όρεξη κάθε πρωί και πάθος.
Πώς ανταποκρίνεται η οικογένειά σου τις ανάγκες ενός επαγγελματία δρομέα;
Η οικογένειά μου είναι απίστευτα υποστηρικτική όλο αυτό το διάστημα. Οι ανάγκες έχουν αλλάξει πάρα πολύ από τότε που ήμουν, ας πούμε, “ερασιτέχνης” δρομέας και η οικογένειά μου με έχει τραβήξει και την έχω τραβήξει όλη αυτή τη διαδρομή. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας προσπαθώ να προπονούμαι όταν τα παιδιά είναι στο σχολείο ή στη δουλειά (ο σύζυγός μου), όμως κάθε Σάββατο και Κυριακή πρωί είμαι έξω τρέχοντας και αυτό είναι μία πληγή για την οικογένεια. Τις δύσκολες προπονητικά εβδομάδες είμαι αρκετά κουρασμένη και δεν είμαι τόσο υπομονετική, όμως ο σύζυγός μου το καταλαβαίνει και με βοηθάει αρκετά. Ακόμα, οι γονείς μου και οι γονείς του συζύγου μας βοηθούν πολύ επίσης από το να κρατήσουν τα παιδιά μέχρι διάφορες άλλες δουλειές εντός και εκτός σπιτιού. Χρειάζεται μία πραγματική ομάδα για να προπονηθώ εγώ σε αυτό το επίπεδο.
Εξακολουθείς να εργάζεσαι ή έχεις αφοσιωθεί στο τρέξιμο; Σου αρέσει η δουλειά σου;
Ναι,εξακολουθώ να είμαι full time μεσίτρια και μου αρέσει πάρα πολύ. Έχω, βέβαια, αλλάξει κάποια πράγματα για να χωρέσω το νέο μου πρόγραμμα, όμως η δουλειά είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου και δεν το αλλάζω. Αισθάνομαι ότι μπορώ να αποβάλλω την πίεση της προπόνησης όταν είμαι η σύζυγος, η μητέρα, η μεσίτρια, η δρομέας. Αξιολογώ και εκτιμώ όλα αυτά τα κομμάτια. Μία κακή μέρα σε έναν από αυτούς τους τομείς δεν με ρίχνει. Ακόμα και μετά από ένα κακό αγώνα μπορεί να είμαι πολύ καλή στη δουλειά μου, ή σαν μητέρα, και αυτό μου δίνει το αίσθημα της νικήτριας. Μου αρέσει που η δουλειά μου, με κάνει να ξεχνιέμαι. Όταν πολύσκέφτομαι έναν αγώνα δεν είναι πάντα καλό. Το τρέξιμο, ξέρεις, δεν είναι τόσο σύνθετο. Προπονείσαι σκληρά και τρέχεις όσο πιο γρήγορα μπορείς! Όταν έχουμε παραπάνω χρόνο να σκεφτούμε νομίζω τα υπεραναλύουμε και αγχωνόμαστε. Just keep it simple, λοιπόν!
Αγόρασε το RUNNER Magazine 124 μόνο με 3 €
Τι συνέβη την περίοδο που είχες σταματήσει το τρέξιμο; Ποια ήταν τα συναισθήματά σου σχετικά όλα αυτά τα χρόνια;
Ας τα πάρουμε από την αρχή τα συναισθήματα αυτής της εποχής. Είναι ένα πολυσύνθετο θέμα για μένα γι’ αυτό και θα στα περιγράψω ένα-ένα:
1. Μίσος: Μίσησα το τρέξιμο αισθάνθηκα σαν να “χώρισε” μαζί μου. Τραυματίστηκα και χρειάστηκε να κάνω μία επέμβαση οπότε αισθάνθηκα σαν το τρέξιμο να με “πέταξε έξω”.
2. Αγάπη: Αγάπησα και εκτίμησα το τρέξιμο και ό,τι το αφορούσε! Εκτίμησα ότι μου έδωσε αυτοπεποίθηση με ωρίμασε, γνώρισα πολύ κόσμο, έγινα πιο πειθαρχημένη, έμαθα να οργανώνω το χρόνο μου και να βάζω στόχους.
3. Ανακούφιση: Είχε πλάκα να αποστασιοποιείσαι για λίγο από την προπόνηση και να είσαι απλά χαλαρή. Για μένα ήταν ανακουφιστικό να μπορώ να κοιμάμαι όσο θέλω και όταν θέλω, και να μην έχω το άγχος του προγράμματος, έτσι για αλλαγή. Μπορούσα να πάω για διακοπές οπότε ήθελα, να μείνω ξύπνια όσο ήθελα μέχρι αργά, να χαλαρώσω γενικά.
4. Στεναχώρια: Όταν μου ερχόταν η διάθεση να τρέξω και να επανέλθω ήταν πολύ δύσκολο. Τότε κατάλαβα τον κόσμο που ξεκινάει να τρέχει και όλα πάνω του πονάνε. Όσο και να το αγαπάμε, το τρέξιμο μπορεί να γίνει σκληρό.
5. Πάθος. Συνειδητοποίησα ότι μπορεί να μην έτρεχα “επαγγελματικά” πια, ωστόσο, χρειαζόμουν το τρέξιμο στη ζωή μου. Αρχικά άρχισα να προπονώ μία ομάδα από γυναίκες, Girls on the Run, πιο μετά εργάστηκα σε μία αθλητική εταιρεία με δρομικά προϊόντα, άρχισα να πηγαίνω να βλέπω αγώνες. Μπορεί, λοιπόν, να μην ήμουν η δρομέας που είχα συνηθίσει, όμως ξαναδημιούργησα μία σχέση με το τρέξω. Το χρειαζόμουν στη ζωή μου!
Διατροφή και ο ύπνος σε βοηθούν να είσαι καλή δρομέας και να τα συνδυάζεις όλα;
Δεν το συζητάω! Ο ύπνος είναι ο νούμερο ένα σύμμαχος μου και το νούμερο ένα εργαλείο αποκατάστασης! Το λέω ξανά και ξανά, αν δεν κοιμάμαι καλά, δεν κάνω αποκατάσταση! Και η διατροφή είναι επίσης πολύ σημαντική, πρέπει να είμαι σίγουρη ότι λαμβάνω κάποια πράγματα που με γεμίζουν ενέργεια και γενικά δίνω προσοχή στο να τρώω κάποια πράγματα που μου κάνουν καλό.
Ας μιλήσουμε τώρα για την προπόνησή σου και τους αγωνιστικούς σου στόχους. Πες μας λίγο, ποιος είναι ο προπονητής σου; Προπονείσαι με κάποιο γκρουπ ή μόνη σου;
Προπονητής μου είναι ο Scott Raczko. Ήταν ο προπονητής του Alan Webb όταν έσπασε τα ρεκόρ των ΗΠΑ στις μεσαίες αποστάσεις. Ο Scott είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά τη δουλειά του. Προπονούμαι κυρίως μόνη μου λόγω των περίεργων ωραρίων μου, ωστόσο, έχω μία φίλη, την Silas Frantz, την οποία κάθε φορά προσπαθώ να πείθω να έρχεται μαζί μου σε κάποιες προπονήσεις. Είναι ωραίο να έχεις μία παρέα να “μοιράζεσαι” το ρυθμό. Για να πω την αλήθεια, ωστόσο, μου αρέσει να τρέχω μόνη μου. Είναι ο δικός μου χρόνος, ο χρόνος που μένω μόνη με τις σκέψεις μου και που ακούω ό,τι μουσική θέλω (μία ωραία αλλαγή από τα παιδικά τραγούδια που ακούμε όλη μέρα σπίτι…).
Πόσα χιλιόμετρα τρέχεις την εβδομάδα; Πες μας, επίσης, πώς κυλάει προπονητικά μία τυπική εβδομάδα.
Τα χιλιόμετρα διαφέρουν ανάλογα με το αν προπονούμαι για Μαραθώνιο ή για 5-10χλμ. Στην πρώτη περίπτωση κάνω από 160-210χλμ./εβδομάδα, ενώ στη δεύτερη από 110-160. Μία συνηθισμένη εβδομάδα κυλάει κάπως έτσι:
Δευτέρα: Συνήθως νωρίς το πρωί, Ελεύθερο Τρέξιμο αποκατάστασης 16-20χλμ. Το απόγευμα μπορεί να πάω να τρέξω λίγο ακόμα.
Τρίτη: Διαλειμματική προπόνηση
Τετάρτη: Το πρωί Ελεύθερο Τρέξιμο 16-22χλμ. και το απόγευμα είτε ρεπό είτε ένα ελεύθερο τρέξιμο έως 10χλμ.
Πέμπτη: Πρωί: Ελεύθερο Τρέξιμο 16-20χλμ. Και πάλι το απόγευμα ίσως τρέξω για λίγο.
Παρασκευή: Tempo Run
Σάββατο: Ελεύθερο Τρέξιμο 16-19χλμ. Ή πρωί ή απόγευμα
Κυριακή: Long Run από 22-32χλμ.
Ποια είναι η προπόνηση που απολαμβάνεις περισσότερο και γιατί;
Νομίζω ότι αυτά που μου αρέσουν περισσότερο είναι τα ελεύθερα τρεξίματα, τα recovery runs, όπως τα λέμε. Είναι ωραία γιατί δεν υπάρχει πίεση, απλά απολαμβάνω το τρέξιμο. Για να είμαι ειλικρινής, βέβαια, αισθάνομαι πιο ολοκληρωμένη μετά από έντονες προπονήσεις όπως την Τρίτη και την Παρασκευή και είμαι πολύ χαρούμενη αυτές τις μέρες. Να πω την αλήθεια, δεν μισώ κάποια προπόνηση. Ξέρω ότι όλες με βοηθούν να γίνω καλύτερη και τις απολαμβάνω.
Προπόνηση για τα 5 και τα 10 ή για τον Μαραθώνιο; Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα;
Ξέρεις προπονούμαι για όλα αυτά σχεδόν παρόμοιο τρόπο. Μπορεί να ακούγεται λίγο τρελό, αλλά νομίζω είναι πολύ πρωτοποριακό. Όσο πιο γρήγορα μπορώ να τρέξω τα 5 χιλιόμετρα τόσο πιο εύκολα μπορεί να τρέξω στον Μαραθώνιο. Όσο πιο fit αισθάνομαι για τον Μαραθώνιο, τόσο πιο δυνατή με κάνει αυτό για τα 5χλμ. Η προπόνηση για τον Μαραθώνιο έχει πάρα πολλά χιλιόμετρα, αρκετές διπλές, πιο μεγάλα tempo και Long Run, όμως έτρεξα 2:22:56 με προπόνηση για 5 και 10 χιλιόμετρα! Σίγουρα τα 5 και 10χλμ. έχουν μεγαλύτερες εντάσεις, πιο εκρηκτικές ασκήσεις που κάποιες φορές είναι πιο επίπονες για το σώμα. Ακόμα κι έτσι, όμως δεν τρέχω τόσα πολλά χιλιόμετρα οπότε κατά κάποιο τρόπο η καταπόνηση ισοφαρίζεται στο σώμα μου! Δεν μπορώ να διαλέξω, να σου πω την αλήθεια. Και τα δύο τα αγαπώ πολύ.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το 2021;
Όλα πλέον κινούνται σε ρυθμούς Ολυμπιακών Αγώνων και τους αγώνες επιλογής του Μαραθώνιου που θα γίνουν τον ερχόμενο Ιούνιο. Θα κάνω τα πάντα για να δώσω το παρών σε Ολυμπιακούς Αγώνες και να είμαι μέλος της ολυμπιακής ομάδας. Μετά σκοπεύω να κάνω κάποιους αγώνες στο δρόμο και ίσως τρέξω έναν ακόμα Μαραθώνιο το φθινόπωρο.
Ποια είναι τα ωραία σου τα 5 στα 10 και στο Μαραθώνιο αν υπάρχω;
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να τα βρω! Για να είμαι ειλικρινής πάντως νομίζω πως δεν τα έχω πλησιάσει καν!
Ας χαλαρώσουμε λίγο. Υπάρχει καθόλου ελεύθερος χρόνος στο πρόγραμμά σου; Τι σου αρέσει να κάνεις όταν έχεις μία ελεύθερη μέρα;
Όταν συμβεί κάτι τέτοιο, πράγμα σπάνια, προσπαθώ να συμμαζέψω την κατάσταση στο σπίτι την οποία, όπως καταλαβαίνεις, κάποιες μέρες αμελώ. Πολύ ενδιαφέρον, δεν νομίζεις (γελώντας); Όταν βέβαια προκύψει χρόνος μου αρέσει να παρακολουθώ σειρές στην τηλεόραση κάθε τόσο. Με χαλαρώνει αρκετά. Γενικά μου αρέσει να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου και να κάνουμε διάφορα πράγματα μαζί.
Έχεις κάποιο δικό σου ειδικό τρόπο να χαλαρώνεις μετά από την προπόνηση;
Τι είναι η χαλάρωση; Αστειεύομαι! Μου αρέσει να κοιμάμαι, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να χαλαρώνω Άσε με να πάρω έναν υπνάκο και πάρε μου την καρδιά.
Αισθάνεσαι τα παιδιά σου να εμπνέονται από τα κατορθώματά σου;
Κοίταξε κάπου μέσα μου αντιλαμβάνομαι ότι ίσως και να μην έχουν δει τι πραγματικά συμβαίνει, αλλά κάθε τόσο τα “πιάνω” να λένε κάτι για μένα σε φίλους τους, ή άλλα πρόσωπα. Πιστεύω ότι τελικά με παρακολουθούν! Μετά το δείπνο, ας πούμε, το βράδυ μπορεί να συζητήσουμε για κάτι σχετικό με τους αγώνες, ενώ όταν τρέχω σε διαδρομές γύρω από το σπίτι πολλές φορές μετράνε πόσες στροφές κάνω. Μία φορά είπαν στη δασκάλα τους ότι η μαμά τους έτρεξε το ρεκόρ της Γης! Μου λένε πως ίσως είμαι η πιο γρήγορη μαμά στην υφήλιο! Ξέρω ότι είναι περήφανα και είμαι και γίνομαι κι εγώ πολύ περήφανη να δείχνω στα παιδιά μου το πάθος μου. Αυτό είναι κάτι που με εξιτάρει και με κάνει να ξυπνάω κάθε μέρα και να προπονούμαι. Το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι να βρουν και τα παιδιά μου το πάθος τους, όπως έχω εγώ το τρέξιμο. Νομίζω το να βρεις το πάθος σου είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου!
Στην Ελλάδα είμαστε πολύ περήφανοι για τον Αυθεντικό Μαραθώνιο. Τι θα έλεγες να ερχόσουν κάποια στιγμή να τρέξεις; Αλήθεια, έχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα;
Όχι δεν έχω επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα και είναι ένα από τα όνειρά μου . Για να είμαι ειλικρινής είναι στην κορυφή της λίστας μου. Ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι τον Μαραθώνιο της Αθήνας. Σαν δρομέας, ειδικά σαν μαραθωνοδρόμος, η Ελλάδα κρατά μία πόλη ειδική θέση στην καρδιά μου, λόγω της αυθεντικότητας του Μαραθωνίου. Θα ήταν ένα υπέροχο όνειρο για μένα να τρέξω την Αυθεντική διαδρομή και ελπίζω να το κάνω. Μου αρέσει που η Ελλάδα κρατάει αυτή την παράδοση τόσο δυνατά. Είναι πραγματικά μία σημαντική βοήθεια σε όλη δρομική κοινότητα παγκοσμίως!
Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας κάποιες συμβουλές, κάποια tips κυρίως για τις μητέρες που προσπαθούν να συνδυάσουν εργασία, τρέξιμο και ενδεχομένως και οικογένεια;
Φυσικά. Ξεκινάω;
1. Πέτα από πάνω σου την ενοχή της μητέρας. Είναι εντάξει να έχεις ένα δικό σου χόμπι, ένα πάθος. Μέχρι να το κατανοήσω και να το αποδεχθώ αισθανόμουν ενοχές όταν έκανα κάτι για τον εαυτό μου. Έμαθα όμως ότι είμαι πολύ χαρούμενη όταν τρέχω και αυτό με κάνει και καλύτερη μητέρα. Επίσης είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά μου να βλέπουν ότι κάνω κι άλλα πράγματα, ότι δουλεύω σκληρά, ότι κυνηγάω τα όνειρά μου
2. Ζήτα βοήθεια! Μην είσαι τόσο περήφανη, δεν είναι δα και τόσο κακό να σε βοηθούν κάποιοι δικοί σου άνθρωποι!
3. Βρες μία αξιόπιστη babysitter! Το έχω κάνει και μου έχει λύσει τα χέρια αρκετές φορές.
4. Φτιάξε χρόνο ή βρες χρόνο. Δεν υπάρχει το εάν. Για να τρέξω μία μέρα μπορεί να χρειαστεί να σηκωθώ στις 4:00 το πρωί, είτε να τρέξω το βράδυ αφού τα παιδιά θα κοιμηθούν. Δεν θα το χάσω όμως!
5. Κάνε την προπόνηση όσο πιο νωρίς μπορείς. Προσωπικά, αν κάνω την προπόνηση μου το πρωί αισθάνομαι καλύτερα και μου φεύγει το άγχος ότι μπορεί να μην τρέξω εκείνη τη μέρα.
6. Βάλε στόχους! Αυτό μπορεί να είναι αρκετά απλό όπως για παράδειγμα να τρέξεις συγκεκριμένα χιλιόμετρα ανά βδομάδα ή να βάλεις έναν αγώνα στο καλεντάρι σου ή να ακολουθήσεις πιστά ένα πρόγραμμα προπόνησης.
7. Βρες έναν προπονητή ή έστω έναν δρομέα για παρέα. Είναι σημαντικό να έχεις κάποιον να σε παρασύρει ή ακόμα και να σε “πιέζει” να βγεις για τρέξιμο.
8. Κανείς δεν είναι τέλειος! Πολλές φορές ξεχνάω πράγματα ή αποτυγχάνω, αλλά μαθαίνω από τα λάθη μου, δεν στέκομαι σε αυτά και προχωράω!
Βρείτε την Keira στο
@keiradamato στο Instagram
Keira d’ Amato – Professional runner στο Strava
Στην προσωπική της σελίδα keiradamato.com
του Βασίλη Παπαϊωάννου
Δημοσίευση RUNNER 124
