Ως άνθρωπος έχω πολλές ιδιαιτερότητες. Μπορεί αυτή να είναι μια ευγενική λέξη για να αναφερθώ στις περιέργειές μου, αλλά ανεχθείτε με, τουλάχιστον είμαι ειλικρινής.
Καθώς, όμως, θα χρειαζόμουν έναν τόμο εγκυκλοπαίδειας για να σας τις απαριθμήσω, θα σας λυπηθώ και θα αναφερθώ σε μία που την βρίσκω πολύ χρήσιμη.
Αυτή η «ιδιαιτερότητα», λοιπόν, είναι ο εντελώς εγωκεντρικός τρόπος που υπολογίζω, αλλά και οπτικοποιώ, τις σεζόν της ζωής μου. Γιατί για εμένα, η κάθε μία από αυτές ξεκινάει και τελειώνει την ημερομηνία των γενεθλίων μου, δηλαδή στις 22 Ιουλίου.
Έτσι, αν κάποιος με ρωτήσει, πόσους μαραθωνίους έτρεξες φέτος εγώ δεν θα σκεφτώ πόσους έτρεξα μέσα στο 2012, αλλά πόσους έχω τρέξει από τις 22 Ιουλίου 2011 έως και τις 22 Ιουλίου 2012. Με άνεση και σιγουριά ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να υπολογίζει κανείς τα πράγματα, θα απαντήσω ότι έχω τρέξει τρεις και θα δηλώσω ότι έχω ξεκινήσει ήδη την προπόνηση για την επόμενη σεζόν, που επίσης θέλω να τρέξω άλλους τόσους.
Αλλά ακόμα πιο αστείο είναι ότι για εμένα οι εποχές είναι ένας όρθιος κύκλος, σαν ζωγραφισμένος σε μαυροπίνακα και το καλοκαίρι βρίσκεται στο κάτω κάτω μέρος αυτού του κύκλου. Άρα, η αρχή της σεζόν, δηλαδή το καλοκαίρι, βρίσκεται σε μία ημιεπίπεδη κατάσταση ενώ το φθινόπωρο βρίσκεται σε μία ανηφόρα.
Οπότε η ζωή μου ξεκινάει κάθε χρόνο ήπια και συνεχίζει με μία μεγάλη ανηφόρα με κλίση που φτάνει το 99% στο τέλος της οποίας βρίσκεται ο πρώτος μεγάλος μου στόχος, δηλαδή ο Κλασικός Μαραθώνιος.
Από εκεί και πέρα, η κλίση ηρεμεί και αρχίζουν οι χειμερινοί αγώνες αλλά και οι αναβάσεις στα χιονισμένα βουνά. Αυτή είναι μια ήρεμη περίοδος κατά την οποία ρίχνω τους σφυγμούς και ετοιμάζομαι για αυτό που θα ακολουθήσει τον Μάρτιο. Γιατί κάπου εκεί, αρχίζει μια φανταστική κατηφόρα μέσα στην οποία δεν προλαβαίνω να πηγαίνω σε ορεινούς αγώνες, τρίαθλα, ποδηλατικούς αγώνες αλλά και τον καθιερωμένο ανοιξιάτικο μαραθώνιο στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.
Και αμέσως μόλις τελειώσει αυτή η κατηφόρα και πιάσω επίπεδο, αρχίζω να τρέχω πιο χαλαρά, μέσα στη ζέστη, σαν σε ρελαντί, πηγαίνοντας σε μικρούς αγώνες μέχρι τον τελευταίο μεγάλο στόχο της δικιάς μου σεζόν που είναι είτε ο μαραθώνιος Ολύμπου, είτε ένας μεγάλος ορεινός μαραθώνιος στο εξωτερικό.
Και έτσι, όμορφα αλλά κυρίως μετά από γεμάτες ημέρες, φτάνουν τα γενέθλιά μου που σηματοδοτούν το τέλος της σεζόν αλλά και την αρχή της επόμενης.
Για να δείτε θέματα διατροφής ειδικά για δρομείς πατήστε εδώ.
Γι’ αυτό λοιπόν εγώ κάθε χρόνο, δε γερνάω. Αυτό που κάνω είναι ότι περνάω έναν κύκλο δουλειάς, προπόνησης και αγώνων, έναν κύκλο ζωής. Σε αυτόν τον κύκλο, μαζεύω χιλιόμετρα και εμπειρίες για να είμαι ακόμα καλύτερη την επόμενη σεζόν. Και έτσι ο κύκλος ξεκινάει ξανά και όσο ζω θέλω να ελπίζω ότι ακόμα και αν αλλάζουν οι εκάστοτε στόχοι, θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που θα με κάνουν να ανυπομονώ για την επόμενη μέρα.
Χρόνια πολλά και καλά σε όλους σας λοιπόν όποτε και αν είναι τα γενέθλια σας και καλές δικές σας εγωκεντρικές σεζόν!
Δημοσίευση στο Runner νο. 59, της Χριστίνας Φωτεινοπούλου
