Λοιπόν… ήρθε η ώρα να σοβαρευτούμε. Τι σας έπιασε όλους και τρέχετε σαν τρελοί, μου λέτε; 550 γυναίκες τερμάτισαν στο Ladies Run στις 23 Σεπτεμβρίου. Πού βρέθηκαν τόσες γυναίκες δρομείς στην Αθήνα μόνο; Περισσότεροι από 2.000 δρομείς τερμάτισαν το We Run Athens. Εν μέσω προετοιμασίας μαραθωνίου; Πότε άρχισε το τρέξιμο να αρέσει σε τόσο κόσμο; Περισσότεροι από 1.200 δρομείς τερμάτισαν στο Spetses mini marathon. Σπίτια δεν έχετε να μείνετε που τρέχετε στα νησιά φθινοπωριάτικα; Για να σοβαρευτούμε λίγο παρακαλώ πολύ!
Ξέρετε τι ωραία ήταν, όταν όλοι και όλοι οι ερασιτέχνες δρομείς στην Ελλάδα ήταν κάτω από χίλιοι; Κάποιοι στην Αθήνα, ακόμα λιγότεροι στην υπόλοιπη Ελλάδα, γνωριζόμασταν μεταξύ μας ρε παιδί μου. Μια οικογένεια ένα πράγμα. Στα όρια της αιμομιξίας. Και ξέραμε. Ένας αγώνας σήμερα, ένας άλλος μετά από έναν μήνα και πολύς μας πήγαινε! Όχι όπως τώρα που δεν ξέρουμε πού να πρωτοπάμε! Κακό πράγμα η επιλογή. Όπως ο πρέσβης και τα σοκολατάκια του. Σε κακομαθαίνει. Αφού να φανταστείτε, εγώ έχω πιάσει τον εαυτό μου να θέλει να ΜΗΝ τρέξει μία Κυριακή σε αγώνα! Άκουσον, άκουσον! Να τολμάω να επιλέγω και να βάζω και διάλειμμα. Καταλάβατε που με φτάσετε; Αφήστε που τώρα μπορώ να μην αγχώνομαι. Κάνω προετοιμασία για μαραθώνιο δρόμο; Έχω επιλογή να τρέξω σε αγώνες δρόμου σχεδόν κάθε Κυριακή. Κάνω προετοιμασία για αγώνα βουνού; Έχω επιλογή να τρέξω σε αγώνες βουνού επίσης σχεδόν κάθε Κυριακή. Δεν κάνω καμία προετοιμασία και θέλω απλώς να περνάω καλά με τους φίλους δρομείς; Έχω επίσης επιλογή να πηγαίνω σε multisport αγώνες!
Αυτό πάλι που το πας; Multisport αγώνες; Το ξέρατε και από το χωριό σας αυτό το multi; (πέρα από το multi που κόβουμε τα λαχανικά βέβαια!). Ε, λοιπόν, δεν το ξέρατε. Δύο τέτοιοι αγώνες γίνονταν το πολύ κάθε χρόνο και ετοιμαζόμασταν μήηηνες πριν για να λάβουμε μέρος. Τώρα πώς την είδατε και έχουμε και σχετική κατηγορία στις προκηρύξεις αγώνων; Κρίση σου λέει μετά… Κακομαθημένοι αθλητές λέω εγώ.
Που σα να μην έφτανε που είστε τόσοι ώστε να δικαιολογούνται και σχετικές διοργανώσεις και δεν χρειάζεται πλέον να τις ψάχνουμε με το ντουφέκι, είστε τόσοι που έχουν ανοίξει και σχετικά καταστήματα και έχουν πέσει και οι τιμές των ειδικευμένων προϊόντων. Γιατί δε ρωτάτε παλιότερα πόσα χρήματα έπρεπε να δώσεις για να αγοράσεις παπούτσι βουνού… και ήσουν και ευχαριστημένος αν έβρισκες στο νούμερό σου. Ενώ τώρα! Όχι μόνο έχεις να επιλέξεις το μοντέλο, αλλά ακόμα και το μαγαζί και την περιοχή από όπου θα το πάρεις! Και ενίοτε και το χρώμα… Μα είμαστε σοβαροί; Και το χειρότερο από όλα; Τώρα πια δεν είμαι η μόνη που δεν βγαίνω το Σάββατο το βράδυ γιατί έχω long run ή αγώνα την Κυριακή. Ούτε είμαι η μόνη από όλους τους φίλους μου που έχω τερματίσει κλαίγοντας από τη συγκίνηση σε αγώνα. Και έχω συναδέλφους που την επόμενη των αγώνων με ψάχνουν να με βρουν στην εταιρεία για να με αγκαλιάσουν που τερμάτισα κάτι δύσκολο την προηγούμενη μέρα. Με άλλα λόγια; Με έχετε κάνει να είμαι η φυσιολογική πλέον σε αυτόν τον παράλογο κόσμο. Ποιος, εγώ, να είμαι η φυσιολογική.
Γι’ αυτό σας λέω… δεν πάμε καλά… χαλάσατε και εσείς, χαλάσατε και εμένα. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά σας λέω! Και επαναλαμβάνω. Έως εδώ και μη παρέκει. Αρκετή ζημιά έχει γίνει ήδη. Έτσι όπως πάμε θα χαλάσουν όλοι σε λίγο. Μια μόνο λύση υπάρχει και αυτή είναι να φύγετε! Να πάτε αλλού! Μήπως άλλωστε είχα και από χθες τόσους καλούς φίλους κοντά μου;
Δημοσίευση στο Runner νο. 61, της Χριστίνας Φωτεινοπούλου
