Η Alice Wright ήταν η μεγάλη νικήτρια του Ημιμαραθώνιου της Αθήνας. Πρόκειται για μία ιδιαίτερα ταλαντούχα κοπέλα από την Αγγλία που ζει και προπονείται επαγγελματικά στο υψόμετρο του Flagstaff στην Αριζόνα παρέα με κορυφαίους δρομείς.
Ωστόσο, η Alice τα τελευταία χρόνια περνά έναν μήνα το χρόνο στην Ελλάδα αφού οι γονείς της, λάτρεις της χώρας μας, έχουν αποκτήσει ένα εξοχικό στην Πελοπόννησο και την επισκέπτονται κάθε χρόνο.
Μιλήσαμε μαζί της και προσπαθήσαμε να μάθουμε μερικά προπονητικά μυστικά των ελίτ, ενώ μοιράστηκε μαζί μας την αγάπη της για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Προσωπικά στοιχεία
Ηλικία: 27 (3/11/1994)
Ατ. ρεκόρ 5.000μ.: 15:45.87
Ατ. ρεκόρ 10.000μ.: 31:56.52
Ατ. ρεκόρ Ημί: 1:11
Από πού είσαι; Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το τρέξιμο;
Είμαι από ένα μικρό χωριό που λέγεται Worcestershire στην επαρχία Abberley της Αγγλίας. Μεγάλωσα μαζί με τις δύο μεγαλύτερες αδερφές μου, τους γονείς μας και δύο μας γάτες! Περάσαμε υπέροχα παιδικά χρόνια! Περνούσαμε αρκετό χρόνο στη φύση, κάναμε camping, γενικά έχουμε φοβερές αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία.
Αργότερα, σπούδασα στις ΗΠΑ, στο «The University of New Mexico». Προπονήθηκα με τον Joe Franklin και την ομάδα και πραγματικά ήμουν πολύ τυχερή γι’ αυτό. Χρωστάω πολλά σε αυτόν τον προπονητή. Τελείωσα τις σπουδές μου με πτυχίο στις Ελεύθερες Τέχνες και μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων.
Ποιος ήταν ο πρώτος σου προπονητής;
Ο πρώτος μου προπονητής ήταν στο Worcester Athletics Club. Ήταν ο Dave Walker, ένας καταπληκτικός προπονητής και άνθρωπος που με πρόσεξε αρκετά για 5 περίπου χρόνια. Χρωστάω πολλά στον Dave!
Πότε αποφάσισες να κάνεις το μεγάλο βήμα και να πας στο Flagstaff της Αριζόνα;
Αυτό έγινε όταν τελείωσα το κολλέγιο και αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τρέξιμο. Έτσι, μπήκα στην ομάδα HOKA NAZ Elite.
Πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα εκεί;
Το Flafstaff είναι μία μικρή πόλη στα 3.000 μ. υψόμετρο. Επομένως η προπόνηση εκεί μπορεί να γίνει πολύ επίπονη και δύσκολη. Αυτό ήθελε αρκετή προσαρμογή από την πλευρά μου καθώς έπρεπε να προσαρμοστώ τόσο στη δυσκολία του να προπονείσαι με τόσο λίγο οξυγόνο, όσο και σε πιο απαιτητικές προπονήσεις γενικότερα. Είμαι πολύ τυχερή πάντως καθώς προπονούμαι με έναν εξαιρετικό προπονητή, τον Ben Rosario.
Πες μας λίγα λόγια για την ομάδα σας.
Έχουμε μία εξαιρετική ομάδα. Κάνουμε κάθε μέρα προπόνηση μαζί, ενώ καμιά φορά πηγαίνουμε σε πιο ψηλά υψόμετρα για ορισμένες προπονήσεις, συνήθως τις πιο γρήγορες. Ο προπονητής μου, ο Ben Rosario είναι πολύ έμπειρος και μας καθοδηγεί όλους τόσο για αγώνες στο δρόμο όσο και στο στίβο. Από τη στιγμή που κάνουμε προπόνηση σε τόσο μεγάλο υψόμετρο, την υπόλοιπη μέρα την περνάω με φαγητό και πολύ ύπνο. Δεν έχω ενέργεια για πολλά πράγματα…
Ποια είναι η αγαπημένη σου προπόνηση; Και ποια η πιο αποτελεσματική κατά τη γνώμη σου;
Η αλήθεια είναι πως προτιμώ τα Long Run ή τα Tempo Run αν και νομίζω πως για μένα οι πιο χρήσιμες είναι οι ανηφόρες (και σίγουρα δεν είναι από τις αγαπημένες μου…).
Θα μας πεις μερικά στοιχεία για την προπόνησή σου;
Τα Long Run που κάνω είναι από 24 έως 32χλμ. Δύο συνηθισμένες διαλειμματικες που κάνω είναι 12×1χλμ. με 60’’ διάλειμμα, και 20×400μ. με 200μ. διάλειμμα jogging.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τη νέα αγωνιστική χρονιά;
Θέλω πολύ να τρέξω τον πρώτο μου Μαραθώνιο φέτος. Να δω τι μπορώ να κάνω σε αυτήν την απόσταση.
Ποιο θεωρείς πιο πιθανό για σένα; Να τρέξεις κάτω από τα 31 λεπτά στα 10χλμ., κάτω από 1:08 στον Ημιμαραθώνιο ή κάτω από 2:25 στον Μαραθώνιο;
Θα έλεγα, κρίνοντας από τις ικανότητες μου, όπως τις βλέπω εγώ, ότι το 2:25 στον Μαραθώνιο θα ήταν πιθανό στο μέλλον. Ωστόσο, έχω ακόμα πολύ δρόμο για κάτι τέτοιο…
Πώς βρίσκεις κίνητρο να συνεχίζεις και να προπονείσαι σε τόσο υψηλό επίπεδο;
Είμαι πολύ ανταγωνιστική με τον εαυτό μου. Έχω μία βαθειά επιθυμία να φτάνω και να ξεπερνάω τα όρια μου.
Ποια είναι η καλύτερη σου διάκριση έως τώρα;
Νομίζω η 6η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 10.000μ. είναι ό,τι καλύτερο έχω πετύχει έως τώρα. Βέβαια είμαι αρκετά περήφανη και για τη δεύτερη θέση στο ίδιο αγώνισμα στο πρωτάθλημα NCAA στις ΗΠΑ.
Ποιους αγώνες δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ;
Πολλοί αγώνες, ιδιαίτερα από τα χρόνια μου στο κολέγιο, μου έχουν μείνει στο μυαλό μου. Έχω τόσες πολλές και ωραίες αναμνήσεις. Σίγουρα ο αγώνας με την ομάδα μου HOKA NAZ Elite,όταν έκανα το ρεκόρ μου στον στίβο στα 10.000μ. είναι κάτι που δύσκολα θα ξεχάσω.
Πέρα από το τρέξιμο, με τι άλλο ασχολείσαι;
Η ζωγραφική μου αρέσει πολύ. Είναι κάτι που μου αρέσει και με χαλαρώνει. Βέβαια μου αρέσει να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου και τους φίλους, και φυσικά, τα ταξίδια!
Ασχολείσαι όμως και με την προπονητική. Πες μας δύο λόγια για αυτό…
Μου αρέσει πολύ να δίνω πίσω στο άθλημα που αγαπώ και που μου έχει δώσει τόσα… Αυτή την περίοδο έχω εστιάσει περισσότερο στη δική μου προπόνηση και δεν έχω το χρόνο να ασχοληθώ πιο σοβαρά. Έχω βέβαια μία σελίδα που δίνω προπονητικές συμβουλές.
Πώς ήταν ο χρόνος σου στην Ελλάδα;
Λατρεύω την Ελλάδα. Αυτή τη φορά πέρασα τον περισσότερο χρόνο στην Επίδαυρο με την οικογένεια μου. Πήγαμε όμως στο Ναύπλιο, στην Ύδρα, στα Μέθανα. Ήταν πραγματικά υπέροχα.
Στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας έφτασες στη νίκη. Πώς αισθάνθηκες;
Ήμουν πολύ χαρούμενη που κέρδισα τον αγώνα μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχής λόγω τραυματισμού. Αισθάνθηκα υπέροχα από τον τρόπο που με υποδέχθηκε το ελληνικό, δρομικό κοινό. Ελπίζω να ξανατρέξω σε αγώνα κάποια στιγμή σύντομα!
To post της στο Instagram μετά τη νίκη της στον 9ο Ημιμαραθώνιο της Αθήνας
