Τον Γιάννη Παπαδόπουλο πολλοί από εσάς τον γνωρίζετε από τη δουλειά σου σαν δημοσιογράφο στην Καθημερινή, αλλά και στις εκπομπές του στην τηλεόραση. Με τον Γιάννη, όμως, είχαμε τη χαρά να συνεργαστούμε και σε πολλές συνεντεύξεις που πήρε για το RUNNER Magazine, ενώ τον έχουμε φιλοξενήσει και σε εξώφυλλο του περιοδικού ως Μαραθωνοδρόμο, και τον έχουμε συναντήσει να τρέχει και σε μεγάλες διοργανώσεις της χώρας μας και στο εξωτερικό.
Τι σήμαινε για τον ίδιο, όμως, ο φετινός 40ος Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας; Διαβάστε το άρθρο εμπειρίας του Γιάννη Παπαδόπουλου από την kathimerini.gr και σίγουρα θα καταλάβετε.
Η υπέρβαση του Μαραθωνίου
Mπορεί να το έκανα από εγωισμό, ίσως και από αδυναμία αποδοχής της απουσίας. Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με τη σκέψη ότι δεν θα βρισκόμουν κάπου ανάμεσά τους, να δίνω τον ίδιο αγώνα.
Τα τελευταία χρόνια που απείχα από τον Μαραθώνιο της Αθήνας, επέλεγα να μην παρακολουθώ την προσπάθεια που κατέβαλλαν οι άλλοι δρομείς. Εβλεπα τις φωτογραφίες τους να κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και περιοριζόμουν σε μια ματιά στα αποτελέσματα και στα περάσματα των πρώτων, για να καταλάβω από τους χρόνους ποιος ήταν ο πιο σταθερός και πού κάποιοι ζορίστηκαν. Απέφευγα να βρεθώ εκεί έξω, πλάι στην μπλε γραμμή που ενώνει Μαραθώνα με Καλλιμάρμαρο, και να τους αντικρίσω.
Την περασμένη Κυριακή, όμως, τους είδα για πρώτη φορά από κοντά στο 39ο χιλιόμετρο. Είχαν ήδη διανύσει το μεγαλύτερο και πιο απαιτητικό κομμάτι της διαδρομής. Είχαν καλύψει τις αδυσώπητες ανηφόρες, είχαν προσαρμοστεί στις ύπουλες κατηφόρες και τους απέμενε λίγο ακόμη μέχρι τον τερματισμό. Ηταν συγκινητικό να παρακολουθώ και να χειροκροτώ την προσπάθειά τους, να βλέπω τους μορφασμούς στα πρόσωπά τους, να παρατηρώ πώς η κόπωση μπορεί να μεταλλάξει ακόμη και τον πιο αέρινο διασκελισμό. Θέλει επιμονή και κότσια, πέρα από εντατική προπόνηση, για να κουβαλήσεις τον εαυτό σου μέχρι το τέρμα, ακόμη κι όταν το αγωνιστικό σου πλάνο έχει στραβώσει.
Ο Μαραθώνιος είναι απρόβλεπτος. Οι καιρικές συνθήκες, ένα μικρό λάθος στην τακτική ή κάποιος άλλος αστάθμητος παράγοντας μπορεί να τα ανατρέψουν όλα. Οσο ανεβαίνει η απόσταση, τόσο αυξάνεται το ρίσκο. Είναι όμως και ένα αγώνισμα στο οποίο η σκληρή και συστηματική δουλειά συνήθως μετράει περισσότερο από το ταλέντο. Μπορεί να μην αποδώσει αμέσως, αλλά κάποια στιγμή θα έρθει η επιβράβευση. Αλλωστε, οι περισσότεροι αγνοούν ότι πίσω από την ημέρα του αγώνα κρύβεται ένα ολόκληρο ταξίδι μηνών.
Για να στηθεί κάποιος στην εκκίνηση με αξιώσεις έχει προηγηθεί μια αδιάλειπτη, μεθοδική προετοιμασία. Είναι μια περίοδος ενδοσκόπησης, ακόμη κι αν έχεις την τύχη να τη μοιράζεσαι με δρομική παρέα. Βρίσκοντας τον δικό σου ρυθμό και τις ανάσες που αντέχεις, αντιλαμβάνεσαι και ποια είναι τα όριά σου. Μαθαίνεις να υπομένεις και να προσαρμόζεσαι. Αυτός ο κόπος και η προσήλωση που απαιτεί ο Μαραθώνιος φιλτράρονται μέσα από τα βιώματα και την προσωπική διαδρομή που έχει ήδη διανύσει ο καθένας εκτός τρεξίματος. Ο Παναγιώτης Καραΐσκος πρώτευσε στο φετινό πανελλήνιο πρωτάθλημα ενώ είχε ήδη απεξαρτηθεί εδώ και χρόνια από τα ναρκωτικά. Η Βασιλική Κωνσταντινοπούλου μπορεί να μη βρέθηκε στην πρώτη θέση του βάθρου, όπως πέρυσι, αλλά δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια. Τερμάτισε με σιγουριά και χαμόγελο. Πριν από λίγα χρόνια είχε αναμετρηθεί και με τον καρκίνο. Η υπέρβαση δεν γίνεται μόνον όταν οι δρομείς φορούν τα αθλητικά παπούτσια.
πηγή: kathimerini.gr
