Πώς αποκτάται η τεχνική;
Υπάρχει η άποψη ότι η σωστή τεχνική είναι το αποτέλεσμα της σωστής προπόνησης και κάθε προπονητική μονάδα συνεισφέρει με τον τρόπο της σε αυτό.
Έτσι, το αερόβιο τρέξιμο μεγάλης διάρκειας βοηθά στο να αποκτήσει κανείς ένα αποτελεσματικό και οικονομικό στιλ, οι ανηφόρες δίνουν έμφαση στη σωστή και πιο συντονισμένη κίνηση χεριών και ποδιών και η προπόνηση ταχύτητας βοηθά στην τελειοποίηση του σωστού κινητικού προτύπου στον αγωνιστικό ρυθμό.
Αν ένας δρομέας είναι πολύ δυνατός, αλλά έχει κακή τεχνική, ίσως δει ότι με την πάροδο του χρόνου οι χρόνοι του δεν βελτιώνονται, ή τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα περίμενε κανείς, παρά το γεγονός ότι προσθέτει χρόνια στην προπονητική του ηλικία. Ένας δρομέας μπορεί να τρέξει πραγματικά γρήγορα, αν το τρέξιμό του είναι σωστό, ελεύθερο και αβίαστο.
Ένας από τους πιο γνωστούς Αυστραλούς προπονητές δρόμων αντοχής, ο Πέρσι Τσερούτι, στο βιβλίο του «Middle distance running» ορίζει τέσσερις τύπους κίνησης:
α) Το περπάτημα,
β) Το αργό βάδισμα,
γ) Το τροχάδην και
δ) Το γρήγορο τρέξιμο και πιστεύει ότι αν ένας αθλητής δεν μπορεί να τρέχει αργά για μεγάλη διάρκεια και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια (όπως π.χ. οι νεαροί Κενυάτες που τρέχουν για το σχολείο), δεν θα μπορέσει ποτέ να τρέξει πραγματικά γρήγορα.
Ο Τσερούτι θεωρεί το τροχάδην, κατώτερο από το γρήγορο τρέξιμο και ότι οι περισσότεροι δρομείς το χρησιμοποιούν επειδή τους λείπει η έμφυτη δύναμη και η ικανότητα να αναπνέουν σωστά.
Η άποψή του είναι ότι σημαντικός παράγοντας για να πετύχει κανείς το αποδοτικό τρέξιμο είναι να αναπνέει σωστά. Όταν επιτευχθεί αυτό, τα υπόλοιπα ακολουθούν πιο φυσιολογικά.
Η έκταση της κοιλιάς και του θώρακα καθώς ο αθλητής εισπνέει σε συνδυασμό με την καθοδική κίνηση του χεριού και του ποδιού αναγκάζει όλο το σώμα να σηκωθεί ελαφρά.
Στη συνέχεια το σώμα μετά θα χαμηλώσει ελαφρά κατά τη φάση της χαλάρωσης κατά την φάση της εκπνοής.
Η σημασία των χεριών
Οι αθλητές που συνήθως τρέχουν αργά, στηρίζουν την κίνησή τους κυρίως στα πόδια έχοντας τα χέρια ουσιαστικά και μόνο για την ισορροπία του σώματος.
Έτσι είναι σπάνιο κάποιος δρομέας που η βασική του προπόνηση είναι το αργό τρέξιμο να έχει καλό στιλ και σε πιο γρήγορους ρυθμούς καθώς δεν έχει συνηθίσει να χρησιμοποιεί τα χέρια του με τον σωστό τρόπο (δυνατή κίνηση του χεριού με σημαντική συμμετοχή στην ώθηση). Όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση που διανύει κανείς, είτε σε προπόνηση είτε σε αγώνα, τόσο πιο χαλαρή είναι η κίνηση των χεριών.
Όμως, ανάμεσα σε αθλητές με κοινά χαρακτηριστικά, εκείνος που έχει προπονηθεί στο να μπορεί να επιστρατεύει τα χέρια του ωθώντας με δύναμη, θα ξεπεράσει τους αντιπάλους του που δεν έχουν αυτή την ικανότητα.
Σωστός συγχρονισμός
Η αρμονία στην κίνηση βοηθά στην βέλτιστη μετατροπή της δύναμης σε ταχύτητα κάτι που όπως επισημαίνει ο Τσερούτι συμβαίνει με την κίνηση των ποδιών ενός ζώου, όπου τα μπροστινά πόδια κινούνται εμπρός, τεντώνουν, μαζεύονται στη θέση δύναμης και ισχύος για να επαναλάβουν την ίδια σειρά.
Επισημαίνει επίσης το σωστό συγχρονισμό κίνησης και αναπνοής, κάνοντας αναφορά στους αρσιβαρίστες που ασκούν τη μεγαλύτερη δύναμη της κίνησης καθώς εκπνέουν και ζήτησε από τους αθλητές του να κάνουν το ίδιο. Να ασκήσουν δηλαδή τη δύναμη κατά την εκπνοή, φέρνοντας τους βραχίονες προς τα κάτω.
Χαλαρώνοντας κατά την εκπνοή, η μυϊκή τάση γύρω από τους πνεύμονες δεν εμποδίζει τη φυσική ροή του αέρα μέσα στους πνεύμονες. Έτσι κατά τη διάρκεια αυτών των 2-3 βημάτων σε κάθε αναπνοή, ο αθλητής κυριολεκτικά χαλαρώνει με μεγάλη ταχύτητα και ετοιμάζεται για την επόμενη φάση δύναμης. Πάνω σε αυτό ένας κορυφαίος Ρώσος προπονητής κολύμβησης ο Γενάδι Τουρτέσκι είχε ένα ρητό: «άπλωμα – χαλάρωση / ρυθμός-συχνότητα / απόσταση – έκταση».
Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τους δρομείς, χαλάρωση / συχνότητα / απόσταση διασκελισμού. Ο μεγάλος αθλητής ξεχωρίζει από την ικανότητά του να παραμένει χαλαρός όταν τρέχει σε μεγάλες ταχύτητες – εντάσεις.
Για να δείτε θέματα διατροφής ειδικά για δρομείς πατήστε εδώ.
Καλύτερη κυκλοφορία
Πιέζοντας και χαλαρώνοντας ρυθμικά, μπορεί πιο εύκολα το αίμα να κυκλοφορεί στις μυϊκές ίνες, που σημαίνει ότι μεγαλύτερος όγκος αίματος μπορεί να φτάσει σε αυτές, αυξάνοντας αντίστοιχα την παροχή οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών, με αποτέλεσμα την καλύτερη απομάκρυνση των υποπροϊόντων των καύσεων, όπως το γαλακτικό οξύ.
Όπως στο κολύμπι, έτσι και στο τρέξιμο χρειάζονται πολλές ώρες και εξάσκηση για την βελτίωση της τεχνικής. Η βάση για την βελτίωση είναι η ικανότητα του αθλητή να συγκεντρώνεται για χιλιοστά του δευτερολέπτου σε συγκεκριμένα σημεία της κίνησης.
Πολλές φορές οι προπονητές προτρέπουν τους αθλητές τους να συγκεντρώνονται σε ένα σημείο της κίνησης, για παράδειγμα μόνο στην κίνηση προς τα κάτω του δεξιού χεριού, αυτόματα είναι σχεδόν βέβαιο ότι και το άλλο χέρι θα ακολουθήσει ακριβώς την ίδια κίνηση και θα οδηγήσει το αντίθετο πόδι σε μια σωστή προσγείωση ακριβώς κάτω από το σώμα και όχι πιο μπροστά απ’ ότι πρέπει.
Κατά συνέπεια το πόδι θα μείνει για λιγότερο χρόνο σε επαφή με το έδαφος και αυτό μεταφράζεται σε αυξημένη ταχύτητα.
του Βασίλη Κρομμμύδα,
Προπονητή Τριάθλου, coachingservices.gr
