H απόφαση να τρέξεις έναν Μαραθώνιο είναι μια σοβαρή απόφαση. Ίσως κάποιοι δεν καταλάβουν από την πρώτη στιγμή τη σοβαρότητα αυτού του εγχειρήματος. Ίσως κάποιοι τρέξουν τον πρώτο τους Μαραθώνιο απροπόνητοι με αποτέλεσμα είτε να εγκαταλείψουν, είτε να τερματίσουν βασανισμένοι μετά από περισσότερες ώρες από αυτές που υπολόγιζαν.
Μετά από μια τέτοια εμπειρία, όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν τι σημαίνει η απόφασή τους να τρέξουν σε έναν τέτοιο αγώνα, οπότε επιλέγουν να μην ξαναμπούν σ’ αυτή τη δοκιμασία (σπάνιο και κάποια στιγμή οι πιο πολλοί θα επιστρέψουν), ή πεισμώνουν και αποφασίζουν την επομένη φορά να τρέξουν προπονημένοι.
Το σίγουρο είναι ότι οι συνειδητοποιημένοι μαραθωνοδρόμοι δεν παίρνουν καθόλου αβίαστα την απόφαση να τρέξουν σε έναν Μαραθώνιο. Ξέρουν ότι η προπόνηση για έναν τέτοιο αγώνα ξεκινάει μήνες πριν. Κάνουν πρόγραμμα και το ακολουθούν. Τα προηγούμενα βράδια των προπονήσεων τρώνε συνετά, δεν πίνουν και κοιμούνται νωρίς. Ξυπνάνε, επίσης, νωρίς για να προλάβουν τη ζέστη και τον ήλιο και τρέχουν όσα χιλιόμετρα λέει το πρόγραμμά τους και στο ρυθμό που πρέπει.
Οι μαραθωνοδρόμοι ξέρουν, ακόμα, ότι σ’ αυτό το μεγάλο διάστημα της προπόνησης, κάτι μπορεί να πάει στραβά. Μπορεί να τραυματιστούν, να αρρωστήσουν, να χάσουν κάποιες προπονήσεις. Γι’ αυτό προσέχουν, φυλάγονται από τις κακοτοπιές, προνοούν.
Ξέρουν, επίσης, ότι σε αυτήν τη δύσκολη διαδικασία, βοηθάει να έχεις παρέα. Οι φίλοι δρομείς θα σε τραβήξουν, θα σε υποστηρίξουν θα σε συμβουλεύσουν. Αντίθετα η μοναξιά, μπορεί να είναι κακός σύμβουλος και να σε κουράσει.
Οι μαραθωνοδρόμοι, επίσης, ξέρουν δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Ότι το σώμα σε συνδυασμό με το μυαλό μπορούν να καταφέρουν σχεδόν τα πάντα. Ξέρουν ότι τα όρια υπάρχουν για να ξεπερνιούνται και ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Γνωρίζουν, όμως, επίσης και ότι κάποιες φορές πρέπει να σταματήσουν την προσπάθειά τους όταν οι συνθήκες το υπαγορεύουν. Ακόμα και αν η ψυχή τους φωνάζει ότι δεν πρέπει να τα παρατήσουν, οι μαραθωνοδρόμοι καταλαβαίνουν ότι κάποιες φορές πρέπει απλά να επιστρέψουν δριμύτεροι στον επόμενο Mαραθώνιο.
Και, τέλος, αντιλαμβάνονται ότι σε αυτόν το δύσβατο, αλλά συγχρόνως συναρπαστικό, δρόμο που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν, σημασία δεν έχει τόσο η Ιθάκη, αλλά το ταξίδι τους. Αυτό το υπέροχο ταξίδι που συνοδεύεται από όμορφες μέρες όπου γεύονται την πρωινή δροσιά στο δρόμο, από απολαυστικά ντους μετά την προπόνηση, από μια διάχυτη ικανοποίηση και ευτυχία η οποία αυξάνεται μέρα με την ημέρα μετά από κάθε τρέξιμο.
Μέρος του ταξιδιού είναι επίσης, η συνειδητοποίηση της βελτίωσης της φυσικής τους κατάστασης που επηρεάζει κάθε έκφανση της ζωής τους, όπως και από τον καλύτερο ύπνο τους, τη μειωμένη κούραση και τις αυξημένες αντοχές τους.
Όλα αυτά, οι μαραθωνοδρόμοι τα γνωρίζουν γιατί είναι από τους πιο ολοκληρωμένους ανθρώπους. Πρακτικοί, οργανωμένοι, φιλικοί, κοινωνικοί, ταπεινοί, αλλά και με μια σωστή δόση υπεροψίας, εργατικοί και πεισματάρηδες, αλλά και σοφοί ώστε να ξέρουν πότε το πείσμα γίνεται ελάττωμα.
Άνθρωποι με μεγαλείο ψυχής που ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλο ότι η ευτυχία δεν έρχεται από τα υλικά αγαθά και κάποιες εφήμερες απολαύσεις, αλλά από την ίδια τη διαδικασία της ζωής, καθώς κατά τη διάρκεια της προπόνησής τους ζούνε πραγματικά και έντονα την κάθε στιγμή. Και το καλύτερο από όλα είναι ότι αυτήν την εμπειρία οι μαραθωνοδρόμοι θέλουν να την μοιραστούν με όλους και να τραβήξουν όσο το δυνατόν περισσότερους σε αυτό το υπέροχο ταξίδι.
Γιατί ο Μαραθώνιος δεν είναι κάτι για τους λίγους και εκλεκτούς, αλλά κάτι εφικτό για τους περισσότερους από εμάς. Σιγά-σιγά, βήμα-βήμα, μέσα από τη διαδικασία της προπόνησης γι’ αυτόν το μοναδικό αγώνα, μπορούμε να γίνουμε όλο και καλύτεροι άνθρωποι, όλο και πιο ευτυχισμένοι και να φτάσουμε τελικά μέσα από το διδακτικό δρόμο προς την ολοκλήρωση ενός Μαραθώνιου, στη μεγαλύτερη επιτυχία μας: Σε μια ισορροπημένη ζωή σε απόλυτη αρμονία με τον εαυτό μας, τον ολοκληρωμένο άνθρωπο, τον μαραθωνοδρόμο!
Δημοσίευση στο Runner 128 στη στήλη Ιστορίες του Δρόμου, της Χριστίνας Φωτεινοπούλου
