Η προετοιμασία για έναν μαραθώνιο είναι μια ιεροτελεστία μοναδική. Όταν δε, αυτός είναι στην χώρα σου και είναι και ο αυθεντικός μαραθώνιος, τότε αυτή η ιεροτελεστία γίνεται σχεδόν μαγική. Ήδη από την Άνοιξη, περίπου έξι μήνες πριν τον αγώνα, κάποιοι από εμάς αποφασίζουν ότι θέλουν να τρέξουν 42 χιλιόμετρα και 195 μέτρα, στον έναν, στον πρώτο, στον αυθεντικό μαραθώνιο, αυτόν που ξεκινάει από τον Μαραθώνα και τερματίζει στο Καλλιμάρμαρο. Στον δικό μας μαραθώνιο. Αυτόν που αν κάτσουμε και το σκεφτούμε λίγο, θα έπρεπε να λέμε ότι είναι ο σημαντικότερος αγώνας της ζωής μας.
Κάποιοι θα τον τρέξουν για πρώτη φορά. Άλλοι για πολλοστή. Όλοι όμως, κάπου εκεί στην Άνοιξη, βάζουμε στο βάθος του μυαλού μας έναν στόχο και αρχίζουμε να καταστρώνουμε ένα σχέδιο. «Θέλω απλά να τερματίσω», «θέλω να κάνω έστω και ένα λεπτό λιγότερο από πέρσι», «θέλω να κάνω πέντε, τέσσερεις, τρεις ώρες»! Και σαν μαθητευόμενοι μάγοι, ανεξαρτήτως του πόσο έμπειροι ή άπειροι είμαστε, αρχίζουμε να ψάχνουμε την μαγική συνταγή της προπόνησης μας παντού: στο internet, σε βιβλία, σε άλλους δρομείς πιο έμπειρους από εμάς, στους προπονητές μας. Και αρχίζουμε τις προπονήσεις.
Μερικοί τα πάμε καλά, άλλοι οικτρά. Κάποιοι τραυματιζόμαστε, κάποιοι αρρωσταίνουμε. Κάποιοι δεν προλαβαίνουμε λόγω δουλειάς, υποχρεώσεων, ζωής. Μερικοί μετακομίζουμε σε κρύες χώρες και δεν αντέχουμε πια το τρέξιμο στη ζέστη, κάποιοι δουλεύουμε σε καράβια και δεν φτάνει το κατάστρωμα για να τρέξουμε, κάποιοι σε αεροπλάνα και φτάνουμε μεσάνυχτα στις πόλεις που διανυκτερεύουμε, κάποιες μένουμε έγκυες, κάποιοι παρατάμε τα πάντα για να φροντίσουμε τους δικούς μας που ξαφνικά μας χρειάζονται. Αλλά όλοι προσπαθούμε.
Και όσοι είμαστε στην Ελλάδα, όσο πλησιάζει ο καιρός του μαραθωνίου, βλέπουμε τα στάδια και τους δρόμους να γεμίζουν. Την ίδια την κλασική διαδρομή να γεμίζει από δρομείς που δοκιμάζουμε τις δυνάμεις μας. Μαζί με εμάς, εκατοντάδες άλλοι δρομείς ακολουθούν περίπου το ίδιο πρόγραμμα. Γιατί μπορεί οι περγαμηνές μας να διαφέρουν στις λεπτομέρειές τους, όλοι όμως θα κάνουμε κάποιες μεγάλες προπονήσεις μερικές εβδομάδες πριν τον αγώνα. Πολλοί θα κάνουμε συνεχόμενες και αρκετοί διαλειμματικές προπονήσεις. Και όλοι θα κουραστούμε. Κάποιες φορές θα χαρούμε με τον χρόνο μας και κάποιες φορές θα απογοητευτούμε. Δίπλα μας κάποιος άλλος δρομέας θα μας χαιρετήσει, θα μας πει κουράγιο και θα μας δώσει δύναμη. Και θα δούμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτήν τη διαδρομή, τη διαδρομή προς τον μαραθώνιο. Τις τελευταίες εβδομάδες, αρχίζουμε να προσέχουμε και τη διατροφή μας. Να κόβουμε τα λίπη, το αλκοόλ, τον καφέ, να φορτώνουμε υδατάνθρακες. Να σχεδιάζουμε τα περάσματά μας και να αγωνιούμε για τον καιρό. Και κάπως έτσι φτάνει η μεγάλη μέρα του αγώνα. Η ημέρα που η συνταγή θα έρθει και θα δέσει. Ή θα αποτύχει. Κανείς δεν ξέρει. Γιατί είναι τόσοι οι παράγοντες που μπορεί να μας επηρεάσουν, που για να πάνε όλα τέλεια, πρέπει να μπει και λίγη μαγεία μέσα στην συνταγή. Η εμπειρία, η σωστή προετοιμασία, η καλή διάθεση, σίγουρα είναι οι βασικότεροι παράγοντες επιτυχίας. Υπάρχει όμως και ένα μισό τα εκατό που πιστεύω ότι είναι η μαγεία. Η μαγεία του να συνειδητοποιείς τι καταφέρνεις να κάνεις. Του να εκτιμήσεις ότι μπορείς και το κάνεις. Του να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου που πίστεψες σε σένα και αποφάσισες να κάνεις αυτήν την διαδρομή.
Και επειδή μόνο ένας μαραθωνοδρόμος μπορεί πραγματικά να εκτιμήσει πόσο μοναδικά δύσκολο είναι να πετύχει αυτή η μαγική συνταγή, οι μαραθωνοδρόμοι είμαστε και οι καλύτεροι θεατές. Και φέτος, καθώς εμένα η συνταγή δεν μου έδεσε, θα είμαι ένας από αυτούς. Και θα σας χειροκροτώ όλους, προσπαθώντας να σας μεταδώσω λίγη από την μαγεία που χρειάζεστε για να τα καταφέρετε.
Θα σας χειροκροτώ, σκεφτόμενη τους κόπους που έχετε κάνει για να καταφέρετε να τρέξετε σε αυτήν τη διαδρομή.
Καλή σας επιτυχία λοιπόν, σε αυτόν τον σημαντικότερο μαραθώνιο της ζωής μας. Θα σας δω στον τερματισμό!
Δημοσίευση στο Runner 77, της Χριστίνας Φωτεινοπούλου
