Το ημερολόγιο έδειχνε Δευτέρα 19 Απριλίου 1966. Η νεαρή Μπόμπι είχε πάρει θέση πίσω από έναν θάμνο κοντά στην εκκίνηση του Μαραθωνίου της Βοστόνης, φορώντας το φούτερ και τη βερμούδα του αδερφού της.
Μόλις η πιστολιά του αφέτη ακούστηκε, πήδηξε στον δρόμο και άρχισε να τρέχει. Κι έτσι απλά έγινε η πρώτη γυναίκα που έτρεξε τον Μαραθώνιο της Βοστόνης.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής φοβόταν ότι κάποιος από τους άνδρες δρομείς θα την έπαιρνε χαμπάρι. Όταν όμως αυτό μοιραία έγινε, αφού αναγκάστηκε να βγάλει το φούτερ, όχι μόνο δεν την «κάρφωσαν» αλλά της έδωσαν κουράγιο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τους θεατές που στη θέα μίας γυναίκας να τρέχει φώναζαν ακόμα πιο δυνατά.
Λίγες μέρες νωρίτερα, όταν έκανε αίτηση να τρέξει επίσημα στον αγώνα εισέπραξε την αρνητική απάντηση των διοργανωτών. Μέχρι τότε οι γυναίκες δεν έπρεπε να τρέχουν μαραθώνιο γιατί πιστευόταν ότι δεν ήταν οργανικά ικανές για μία τέτοια δοκιμασία.
Η Μπόμπι Γκιμπ όταν άρχισε να προπονείται δεν το γνώριζε καν αυτό. Ακόμα όμως κι όταν την αρνήθηκαν τη συμμετοχή, εκείνη δεν σταμάτησε να προετοιμάζεται κι έτσι την ημέρα του αγώνα όχι μόνο έτρεξε αλλά κατάφερε να τερματίσει και μάλιστα μπροστά από τα 2/3 των (ανδρών) συμμετεχόντων σε χρόνο 3:21:40 φορώντας παπούτσια νοσοκόμας αφού δεν υπήρχαν δρομικά μοντέλα για γυναίκες!
Απέδειξε λοιπόν πως μία γυναίκα είναι ικανή να τρέξει και να τερματίσει υγιής έναν μαραθώνιο, ενάντια στις προκαταλήψεις της εποχής, ανοίγοντας τον δρόμο για χιλιάδες γυναίκες δρομείς.
«Όλο το άγχος της ημέρας εξαφανίστηκε! Ένιωσα σαν πουλί που πετά, ελεύθερη και ευτυχισμένη» δήλωσε για την εμπειρία της στον αγώνα.
Η Γκιμπ γνώρισε ακόμα μία φορά για τα καλά τι θα πει αδικία όταν απορρίφθηκε από την ιατρική σχολή αφού όπως της είπαν ήταν πολύ όμορφη και θα αναστάτωνε τους νεαρούς φοιτητές.
Τελικά σπούδασε στη νομική κι έγινε δικηγόρος. Σήμερα τρέχει μία ώρα κάθε μέρα!
*Μία χρονιά αργότερα, το 1967 η Κάθριν Σβίτζερ θα τρέξει και θα τερματίσει επίσημα τον Μαραθώνιο της Βοστόνης χρησιμοποιώντας στη δήλωση συμμετοχής τα αρχικά της, K.V Switzer μπερδεύοντας τους διοργανωτές. Μάλιστα, στο μέσο της διαδρομής, ο Τζοκ Σέμπλ, διοργανωτής του αγώνα προσπάθησε να τη βγάλει εκτός με τη βία, όμως ο φίλος της Σβίτζερ που έτρεχε μαζί της τον απώθησε. Η διοργάνωση της Βοστόνης τελικά έδωσε το 1972 το δικαίωμα στις γυναίκες να μετέχουν κανονικά στον αγώνα.
