Γνωρίσαμε το Λάμπρο Μαλτέζο πριν αρκετά χρόνια όταν τον είχαμε φιλοξενήσει στην στήλη του RUNNER, “Γνωριμία” όπου παρουσιάζαμε νέους παιδιά που διακρίνονταν και αγαπούσαν τους δρόμους αντοχής. Αρκετά χρόνια αργότερα, πολλά από αυτά έχουν εξελιχθεί σε εξαιρετικούς δρομείς με υψηλές επιδόσεις. Ένα από αυτά είναι και ο Λάμπρος, ένα πραγματικά πολύ συμπαθητικό και καλλιεργημένο παιδί που τρέχει γιατί το αγαπά.
Παιδί του Ζωγράφου, προερχόμενος από το φυτώριο του Ιλισού, υπό τις οδηγίες για πολλά χρόνια του Γιώργου Ζώρζου, ο Λάμπρος έκανε την κίνηση του και ανέβηκε στον Μαραθώνιο. Και, όπως φάνηκε από την πρώτη του κιόλας απόπειρα, έκανε πολύ καλά.
Ξεκίνησε σε μικρή ηλικία παίζοντας ποδόσφαιρο, όμως, από νωρίς έδειξε την πηγαία αγάπη του για το τρέξιμο.
«Πήγαινα μόνος μου σε ηλικία 10-11 ετών κι έτρεχα στο Στάδιο του Ζωγράφου. Μου άρεσε πολύ να τρέχω, όχι μόνο για τη βελτίωση της φυσικής μου κατάστασης ή για άθληση. Απλά μου άρεσε».
Η ένταξη του στο γκρουπ του Γιώργου Ζώρζου μετά και την προτροπή του προπονητή του Συλλόγου, κ. Κεφαλόπουλου, δεν άργησε να έρθει, και σύντομα έγινε «επίσημα» δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Από τις μικρές ηλικίες διακρίθηκε αρκετές φορές στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα παίδων, εφήβων και νέων στα 3.000μ. με φυσικά εμπόδια, στα 5.000 και 10.000μ., αλλά και στον ανώμαλο δρόμο.
Ο πρώτος Μαραθώνιος
Η συμμετοχή του στον Μαραθώνιο ήταν κάτι απολύτως φυσιολογικό: «Μου άρεσαν οι μεγάλες αποστάσεις και το επόμενο βήμα μετά τα 10χλμ. είναι φυσικά ο Μαραθώνιος».
Τον περασμένο Σεπτέμβριο στον Μαραθώνιο του Βερολίνου τρέχοντας πολύ προσεκτικά και αρκετά συντηρητικά, τερμάτισε σε 2:28:40 (2:28:36 καθαρός χρόνος) που ήταν και η 4η καλύτερη επίδοση στην Ελλάδα για το 2017. Έτσι, έβαλε πλώρη για ακόμα πιο σπουδαίες επιδόσεις στο μέλλον.
«Ήταν η πρώτη φορά που προετοιμάστηκα για την απόσταση και μου άρεσε πολύ όλη η διαδικασία. Τα μεγάλα κομμάτια και τα συνεχόμενα ήταν κάτι που γενικά μου αρέσουν. Ιδιαίτερα ευχάριστη ήταν και η πρώτη μου εμπειρία στον αγώνα, αφού όλα πήγαν πολύ καλά».
Ξεκίνησε την κούρσα αρκετά υπομονετικά περνώντας τα πρώτα 10χλμ. σε 35:54 και τον Ημιμαραθώνιο σε 1:15:08 για να καλύψει το δεύτερο μισό σε 1:13:28.
«Ήθελα να κάνω απλά μία επίδοση κάτω από το 2:30. Το ήξερα ότι το είχα στα πόδια μου. Υποθέτω όμως πως αν ήμουν πιο τολμηρός από την αρχή πιθανόν να είχα τρέξει ακόμα πιο γρήγορα, πιο κάτω από το 2:28.
Νέα σελίδα
Ουσιαστικά η υπόθεση «μαραθώνιος» για τον 23χρονο δρομέα ξεκίνησε με τη μετάβασή του από το γκρουπ του Ζώρζου σε αυτό του Δημήτρη Θεοδωρίδη, πριν από περίπου 1,5 χρόνο. Ο Δημήτρης Θεοδωρίδης προπονεί αρκετούς πολύ καλούς δρομείς μεγάλων αποστάσεων (Γιώργο Τάσση, Μάρκο Γκούρλια, Αχιλλέα Τζενετόπουλο, Κώστα Αντωνόπουλο κ.ά.) κι έτσι έχουν ένα αρκετά δυνατό γκρουπ όπου ο ένας βοηθάει τον άλλο.
Βέβαια, ο καθένας έχει διαφορετικούς στόχους. Για τον Λάμπρο, επόμενος στόχος είναι να κυνηγήσει την πρόκριση που έχει θεσπίσει ο ΣΕΓΑΣ για τη συμμετοχή στον Μαραθώνιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος αυτό το καλοκαίρι (αγώνας ημιμαραθώνιου).
Όσον αφορά το Μαραθώνιο, φιλοδοξεί να είναι αυτός του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Αν όχι, τότε θα αποφασίσει το καλοκαίρι πού θα αγωνιστεί. «Θέλω πολύ να επικεντρωθώ στον Μαραθώνιο, σε πρώτη φάση, όμως θα ήθελα να βελτιώσω τις μικρότερες αποστάσεις, οι οποίες με τη σειρά τους θα με βοηθήσουν στα 42.195μ. Θεωρώ πως ο Μαραθώνιος μου ταιριάζει, μου βγήκε πολύ πιο εύκολα.
Σχετικά με τη βοήθεια στην προπόνηση, αυτό το διάστημα που προπονούμαι καθαρά για τον Ημιμαραθώνιο σπάνια κάνω με τα υπόλοιπα παιδιά, καθώς εκείνοι αυτήν την περίοδο έχουν άλλους στόχους. Όταν προετοιμάστηκα για τον πρώτο μου Μαραθώνιο έκανα μαζί με τον Κώστα Αντωνόπουλο, κυρίως στα «μεγάλα» προγράμματα, ο οποίος με βοήθησε πολύ τόσο στην προπόνηση όσο και με τις συμβουλές του, αφού είναι πιο έμπειρος στην απόσταση. Στις διαλειμματικές προπονήσεις, ωστόσο, είμαι συνήθως μόνος, όμως δεν με πειράζει. Είναι κάτι που έχω συνηθίσει, αφού και παλαιότερα έτσι γινόταν».
Δρομές με επιμέλεια και… μετάφραση
Οι πρωινές ώρες του Λάμπρου, ωστόσο, δεν περιλαμβάνουν αμέτρητα χιλιόμετρα και προπονήσεις. Απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τους τελευταίους μήνες εργάζεται τις πρωινές ώρες ως επιμελητής και μεταφραστής κειμένων σε έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο.
«Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και με κάνει να αισθάνομαι δημιουργικός. Το είχα δοκιμάσει και μόνος μου παλαιότερα, και πλέον είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ και το κάνω επαγγελματικά. Μάλιστα, θέλω να εξελιχθώ και να σταδιοδρομήσω στο χώρο γι’ αυτό εργάζομαι αρκετά, ενώ παρακολουθώ σεμινάρια και φροντίζω να ενημερώνομαι για ό,τι μπορεί να με εξελίξει».
Παράλληλα, τα απογεύματα, εκτελεί τις προπονήσεις του. «Κάνω συνήθως μόνο μία πρωινή προπόνηση την εβδομάδα και φυσικά κάθε μέρα το απόγευμα. Συνήθως πηγαίνω στο Στάδιο του Ζωγράφου που είναι κοντά στο σπίτι μου, στον Εθνικό Κήπο, ενώ στις δύσκολες προπονήσεις κατεβαίνω στο Στάδιο Αγ. Δημητρίου που είναι ο προπονητής μου και οι συναθλητές μου».
Εργασία και προπόνηση υψηλού επιπέδου. Πώς τα συνδυάζεις;
Η αλήθεια είναι πως δεν αισθάνομαι το ένα να με πιέζει για το άλλο γιατί και τα δύο μου αρέσουν. Έχω την τύχη η δουλειά μου να είναι «γραφείου» και είναι σχετικά ξεκούραστη για το σώμα. Επίσης, την απολαμβάνω αρκετά κι έτσι περισσότερο με συμπληρώνει παρά με κουράζει, ενώ το απόγευμα η προπόνηση γίνεται πιο ευχάριστη.
Έχεις κάποια αγαπημένη προπόνηση;
Μου αρέσουν πολύ τα πολλά χιλιόμετρα μέσα σε πρόγραμμα. Μία προπόνηση που απόλαυσα ιδιαίτερα πριν τον Μαραθώνιο και που νομίζω ήταν και η καλύτερη μου ήταν 4 x 5χλμ. Το πρώτο είχε πάει στο 3:30/χλμ. το δεύτερο σε ρυθμό 3:25/χλμ., το τρίτο σε 3:20/χλμ. και το τελευταίο σε 3:10/χλμ. Ήταν η πιο δύσκολη προπόνηση στην προετοιμασία εκεί κατάλαβα ότι θα κάνω κάτω από 2:30.
Γενικά, πάντως μου αρέσει το μικρό διάλειμμα. Είναι κάτι που δεν το συνήθιζα με τον παλιό προπονητή μου. Βέβαια, γενικότερα οι προπονήσεις που κάνω τώρα με αυτές που έκανα παλαιότερα μοιάζουν αρκετά και αυτή είναι μόνη ουσιαστική διαφορά.
Ποιες είναι οι διαφορές που βλέπεις ανάμεσα στα 10χλμ. και τον Μαραθώνιο;
Είναι και τα δύο απαιτητικά, τα 10χλμ. χρειάζονται πολλή προπόνηση, και περισσότερη ταχύτητα, ή πιο σωστά, αντοχή σε μία υψηλή ταχύτητα. Ο Μαραθώνιος είναι πιο εγκεφαλικό αγώνισμα. Χρειάζεται υπομονή και πολύ προσεκτική διαχείριση.
Μέσα στην κουβέντα, ωστόσο, εξέφρασε και μία ακόμα «αδυναμία του:
«Μου αρέσουν και οι υπεραποστάσεις, κάποια στιγμή, έστω για μία φορά θα ήθελα να τρέξω ένα Σπάρταθλον. Μπορώ να πω ότι θαυμάζω όσους τα καταφέρνουν γιατί θεωρώ ότι θέλει πολύ μεγάλη ψυχική προσπάθεια».
Έχεις κάποιο μυστικό;
Όχι δεν έχω. Νομίζω αυτό που με βοηθάει είναι η αγάπη για αυτό που κάνω, αλλά και η στήριξη των κοντινών μου ανθρώπων. Οι γονείς μου είναι πάντα δίπλα μου σε κάθε απόφαση ενώ έρχονται πάντα σε όλους τους αγώνες. Μαζί τους και η αδερφή μου. Τους τελευταίους μήνες έχω μεγάλη βοήθεια και από τους συναθλητές μου και τον προπονητή μου που με υποδέχθηκαν σε ένα πολύ φιλικό κλίμα.
Τα ατομικά του ρεκόρ
5.000μ.: 15:16.18
10.000μ.: 32:05.50
Μαραθώνιος: 2:28:40
του Βασιλη Παπαϊωάννου
