“Από την προηγούμενη ημέρα και καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα ο καιρός ήταν βροχερός, όχι με έντονα φαινόμενα όμως. Η θερμοκρασία στην εκκίνηση ήταν κοντά στους 15 βαθμούς και στα ψηλά περάσματα περίπου 5, χωρίς άνεμο, γεγονός που θεωρητικά δεν πρέπει να δυσκόλεψε κανέναν…
Στο πρώτο ¼ του αγώνα και έχοντας κάνει περίπου την μισή θετική υψομετρική 1250μ. χωρισμένη σε 2 κομμάτια, με 1,5 χλμ. μικρής κατάβασης περίπου 200μ., είχα ένα προβάδισμα περίπου 2’ από τον φίλο Ισπανό Iker και ένα Γερμανό αθλητή. Έλεγχα το ρυθμό και την έντασή έχοντας στο μυαλό μου τα επόμενα ετάπ.
Στη συνέχεια ακολουθούσε μια μεγάλη κατηφόρα σε τεχνικό μονοπάτι γεμάτο πέτρες και φύλλα το οποίο από την βροχή είχε μετατραπεί σε μικρό ποταμάκι και ήταν ιδιαίτερα γλυστερό…
Μην θέλοντας να ρισκάρω και κρατώντας δυνάμεις, με έφτασαν οι 2 παραπάνω συναθλητές. Στο τέλος της κατηφόρας και πλέον στο 20ο χλμ, είχαμε ένα ακόμα παρόμοιο προφίλ για την συνέχεια, με την διαφορά ότι η τελευταία κατκατηφόρα ήταν πιο “ασφαλης”. Σιγά σιγά λοιπόν δημιουργηθεί μια διαφορά 3′ και κάτι από τον Iker και άλλο τόσο από τον Γερμανό αθλητή.
Δεν το είχα καταλάβει, ούτε το κυνηγούσα αλλά τελικά ήταν και ρεκόρ διαδρομής σε ένα ετάπ όπου έχουν περάσει αρκετοί γνωστοί αθλητές στην διεθνή κοινότητα του ορεινού τρεξίματος.
Βέβαια η σημερινή νίκη δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, μιας και σε αγώνες όπως αυτός με δύσκολα και μεγάλα ετάπ από μέρα σε μέρα, δεν μπορούμε να ξέρουμε πως θα αντιδράσει το σώμα σε τέτοια επιβάρυνση. Κούραση και Μικροτραυματισμοί παραμονεύουν και η όλη διαχείρηση χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, όσο έμπειρος και αν είναι ο αθλητής.
Όπως και να έχει θα προσπαθώ για το καλύτερο!”
