Το τρέξιμο και η ηλικία του…
Τελικά το τρέξιμο έχει ηλικία; Μάλλον όχι… Κι εκτός από το τρέξιμο από ότι φαίνεται και οι επιδόσεις δεν έχουν ηλικία.
Δεν είναι μόνο οι… χρονολογίες γέννησης πολλών δρομέων που μας κάνουν να αναθεωρούμε τις γενικές παραδοχές περί γήρανσης αλλά και οι πολλές ομολογουμένως περιπτώσεις γηραιών δρομέων που σημειώνουν «νεανικές» επιδόσεις.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα, η Αμερικανίδα Λίμπυ Τζέιμς που μπήκε στο Hall of Fame των δρομέων του Κολοράντο, μίας περιοχής που σημειωτέον παράγει πολλούς δρομείς! Η 76χρονη Τζέιμς που το τελευταίο της μεγάλο κατόρθωμα ήταν η επίδοση 1:45:56 στον ημιμαραθώνιο Walt Disney World που αποτελεί και νέο ρεκόρ κατηγορίας 75-79 στις ΗΠΑ αποτελεί ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα ότι ούτε οι καλές επιδόσεις έχουν ηλικία.
Και πριν κάνετε αναγωγές και συγκρίνετε ηλικίες κι επιδόσεις σκεφτείτε ότι η συγκεκριμένη κυρία, μητέρα δύο παιδιών, ξεκίνησε το τρέξιμο στα 40 της από παρακίνηση των πενηντάρηδων, σήμερα, παιδιών της ενώ έχει στα πόδια της πάνω από 12 μαραθωνίους.
Ο “τρελός” Καναδός
Η περίπτωση του Εντ Γουίτλοκ είναι σίγουρα η πιο χαρακτηριστική, ενός «τρελού» Καναδού βρετανικής καταγωγής που σπάζει τα ηλικιακά ρεκόρ το ένα μετά το άλλα και έχει πολλές φορές φιλοξενηθεί στις σελίδες του περιοδικού RUNNER αλλά και του runnermagazine.gr.
Ο 82χρονος σήμερα Καναδός έχει τα περισσότερα παγκόσμια ρεκόρ στις μεγάλες ηλικιακές κατηγορίες σε μαραθώνιο, ημιμαραθώνιο και 10 χλμ. Αρκεί να σας θυμίσουμε ότι έτρεξε τα 42.195 μ. σε 3:15:54 στα 80 του, ενώ στα 73 του ήταν ακόμα πιο γρήγορος, έχοντας σημειώσει το ασύλληπτο για την ηλικία του 2:54:48 (!) που φυσικά και αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ για την κατηγορία 70-74.
Μία ματιά στα παγκόσμια ρεκόρ των ηλικιακών κατηγοριών θα σας αφήσει άφωνους. Η λίστα αυτή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστεί κανείς ότι οι περισσότεροι από αυτούς που πέτυχαν το ρεκόρ ξεκίνησαν το τρέξιμο σε όχι και τόσο μικρή ηλικία.
Ο 100άρης
Ξεχωριστή περίπτωση οπωσδήποτε αποτελεί και ο Ινδικής καταγωγής Φάουτα Σινγκ που μπορεί να πέρασε τα 100 όμως τρέχει ακόμα και σήμερα σε αγώνες. Ο γεννημένος την πρωταπριλιά του 1911 (και όχι δεν είναι αστείο) στα 100 του μόλις (!) χρόνια τερμάτισε τον μαραθώνιο του Τορόντο σε 8:25:17. Εντάξει, είναι λίγο αργός… όμως είναι λίγο πιο γρήγορος από την καλύτερη 90χρονη όλων των εποχών, την Αμερικανίδα Μάβις Λίντγκρεν που το 1997 έτρεξε στο Πόρτλαντ την απόσταση σε 8:53:08!
Η ουσία
Πολλά παραδείγματα μπορεί να βρει κανείς και στην ελληνική δρομική πραγματικότητα. Δρομείς μεγάλης ηλικίας που έζησαν τα χρόνια τους ακόμα καλύτερα τρέχοντας και σημειώνοντας μάλιστα και καλές επιδόσεις. Ο αείμνηστος Βαρτζάκης ήταν σίγουρα ένας από αυτούς ενώ υπάρχουν πολλές ακόμα περιπτώσεις – παραδείγματα προς μίμηση.
Ίσως να μηνν έχουν όλοι τη δυνατότητα, είτε αυτό σημαίνει διαθέσιμος χρόνος είτε δρομικές δυνατότητες, να πετύχουν παγκόσμια ρεκόρ και μεγάλες επιδόσεις. Όμως είναι ξεκάθαρα και επιστημονικά αποδεκτό ότι το τρέξιμο και η άσκηση γενικότερα δεν έχουν ηλικία. Ο καθένας μπορεί να την κάνει (αρκεί φυσικά να συμφωνεί και ο προσωπικός του γιατρός) και ο καθένας μπορεί να βελτιωθεί. Έτσι εκτός από την απόλαυση της αίσθησης του τρεξίματος μπορεί να βιώσει και τη χαρά της επίτευξης νέων ρεκόρ.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να παρέχει ποιότητα στη ζωή του γιατί, μην ξεχνάμε, ο αθλητισμός και το τρέξιμο προσφέρουν ποιότητα ζωής.