ELLINIKON Cross Country Race Half Marathon 2016

Εκκίνηση

Η εκκίνηση και ο τερματισμός τού αγώνα θα γίνει στην πλατεία του χωριού Ελληνικό Γορτυνίας το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016 στις 07.30 και χρονικό όριο τις 4,5 ώρες.

Απόσταση 24,47 χλμ με θετική υψομετρική +1.424 μέτρα

42,26% μονοπάτι, 36,04% αγροτικός, 12,79% άσφαλτος, 8,91% της διαδρομής μέσα από τα χωριά Ελληνικό και Στεμνίτσα.

Περιγραφή

Εκκίνηση από την πλατεία του Ελληνικού, που κοσμεί ο ανδριάντας του ελευθερωτή της Ελλάδας , Θεοδώρου Κολοκοτρώνη , τρέχουμε για 640 μέτρα νότια στον ασφαλτόδρομο, ακολουθούμε κατηφορικό χωματόδρομο, που οδηγεί σε ημιδασώδη περιοχή. Μπροστά μας εκτείνεται το λεκανοπέδιο της Μεγαλόπολης, με κυρίαρχα στοιχεία, απέναντι το Λύκαιον όρος, μια καινούργια λίμνη που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια, στο εγκαταλειμμένο ορυχείο λιγνίτη, πλησίον της αρχαίας Τραπεζούντας , το τοπίο συμπληρώνουν οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις της ΔΕΗ αφού στην περιοχή λειτουργούν πλέον δυο εργοστάσια με καύσιμο το λιγνίτη και ένα με φυσικό αέριο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας .

Θα μας επιτρέψετε μία ιστορική παράθεση από το http://www.inarcadia.gr & http://www.arcadians.gr

Λύκαιον όρος

Άλλη του ονομασία ήταν Όλυμπος ή Ιερή κορυφή. Το Λύκαιον όρος ήταν το ιερό βουνό των αρχαίων Αρκάδων, γιατί εκεί γεννήθηκε ο Δίας, τον οποίο ανάθρεψαν τρεις Νύμφες: η Νέδα, η Θεισόα και η Αγνώ. Σε αυτές τον παράδωσε η μάνα του, η Ρέα, για να τον γλιτώσει από τον άνδρα της, τον Κρόνο, που έτρωγε τα παιδιά του. Οι Αρκάδες πίστευαν ότι στην περιοχή που φέρει το όνομα Κρητέα ανατράφηκε ο Δίας και ότι αυτή είναι η Κρήτη που αναφέρουν οι Κρήτες στις παραδόσεις τους και όχι η Κρήτη – το νησί.

Ο Βωμός του Δία

Στην κορυφή του Λυκαίου όρους υπήρχε ο Βωμός του Δία, όπου γίνονταν θυσίες και ανθρωποθυσίες. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι αρχικά υπήρχε λυκόμορφος θεός, του οποίου το όνομα και τη λατρεία υιοθέτησε ο θεός Ζευς. Σύμφωνα με την παράδοση ο Λυκάων, ιδρυτής της Λυκόσουρας και γιος του Πελασγού, θυσίασε ένα βρέφος στο Βωμό του Λυκαίου Διός. Πολλοί ταυτίζουν το βρέφος με το γιο του Νύκτιμο. Κατά άλλους όταν ο Λυκάων φιλοξένησε το Δία, του πρόσφερε στο Δείπνο ανθρώπινο κρέας. Τότε ο θεός οργίστηκε και τον μεταμόρφωσε σε λύκο. Και μάλιστα λένε ότι, όποιος μετά το Λυκάονα θυσίαζε στο Λύκαιο Δία, γινόταν λύκος. Αν στο διάστημα αυτό και μετά από 10 χρόνια δεν έτρωγε ανθρώπινο κρέας, ξαναγινόταν άνθρωπος, αλλιώς έμενε θηρίο.

Στο όρος αυτό στις ανασκαφές της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας το 1902-4 με τον Έφορο Κ. Κουρουνιώτη και στην κορυφή του αποκαλύφτηκε ο «Βωμός του Δία». Ο Βωμός είχε σχήμα στρογγυλού αλωνιού, διαμέτρου 30 μ. και ύψους 1,5 μ. Η ανάβαση στην κορυφή του Βωμού γινόταν μέσω ενός ιερού δρόμου πλάτους 7 μ. με δύο κίονες δεξιά και αριστερά. Πάνω στους δύο κίονες υπήρχαν επίχρυσοι αετοί.

Ιερό του Πανός

Στο Λύκαιο όρος επίσης υπήρχε το «Ιερό του Πανός», του τραγόμορφου θεού της υπαίθρου, που γεννήθηκε στο όρος Κυλλήνη της Αρκαδίας. Το Ιερό αυτό βρισκόταν στην κορυφή του όρους και σε υψόμετρο 1400 περίπου μέτρα.

Λύκαια

Γύρω από το Ιερό του Πανός υπήρχε άλσος και μέσα σ’ αυτό, ανατολικά του Βωμού, αποκαλύφθηκαν λείψανα ιπποδρόμου, σταδίου, ξενώνα και κρηνικής κατασκευής. Σ’ αυτές τις αθλητικές εγκαταστάσεις τελούνταν τα «Λύκαια» που ήταν αθλητικοί αγώνες και γίνονταν προς τιμήν του Λυκαίου Διός, που μετά τα Ελευσίνια ήταν η κυριότερη γιορτή των αρχαίων Ελλήνων. Οι θεατές τα παρακολουθούσαν από λίθινα εδώλια (4ος π.Χ. αι.) και οι νικητές στεφανώνονταν με κλαδί ελιάς πάνω σε βάθρα και έπαιρναν ως έπαθλο ένα χάλκινο αντικείμενο. Τα αγωνίσματα που έπαιρναν μέρος ήταν ο δίαυλος, το στάδιο, το πένταθλο, η πάλη και η πυγμή. Οι Αρκάδες αγωνίζονταν με το εθνικό τους όνομα ως Αρκάδες. (Παυσ. VIII 38,5) Στο Λύκαιο όρος και στην αρχαία Λυκόσουρα καλλιεργήθηκε το αθλητικό ιδεώδες πολύ πριν τους αγώνες στην Ολυμπία, καλλιεργήθηκαν υψηλά ιδανικά, άνθισε η αρκαδική σκέψη και διαμορφώθηκε το αρκαδικό ιδεώδες για τη ζωή!

Αρχαία Τραπεζούντα – «έσπασε» ατυχία 2.500 ετών

Γλύτωσε την καταστροφή και αναδεικνύεται η αρχαία Τραπεζούντα

«Η αποκάλυψη της αρχαίας Τραπεζούντας, της οποίας η ίδρυση τοποθετείται τον 5ο αι. π.Χ., καταδεικνύει τη μεγάλη συμβολή των αρχαίων Αρκάδων σε θέματα πολεοδομικής οργάνωσης»

Νικήτρια στη μάχη με τον χρόνο και τα λιγνιτωρυχεία της ΔΕΗ βγαίνει η χαμένη για 2.500 χρόνια Τραπεζούντα. Όχι το μεγάλο αστικό και πολιτιστικό κέντρο του Πόντου, αλλά της Αρκαδίας, λίγο έξω από το χωριό Κυπαρίσσια. Μία από τις καλύτερα ρυμοτομικά σχεδιασμένες πόλεις της αρχαιότητας που έχασε την πρώτη μάχη όταν ο Επαμεινώνδας ίδρυσε τη Μεγαλόπολη το 369 π.χ.

Τραπεζούντα και Μεγαλόπολη βρέθηκαν αντίπαλες ξανά στη νεώτερη εποχή, όταν η δεύτερη με το εργοστάσιο της ΔΕΗ θέλησε να ξεθεμελιώσει την πρώτη για να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα λιγνίτη που βρίσκονται στα σωθικά της. Αυτή τη φορά όμως η Τραπεζούντα κατάφερε να επιβιώσει. Και παρά το ότι είναι δύσκολο να τη βρει κάποιος, έτσι πνιγμένη στα αγριόχορτα και χωρίς σήμανση, σύντομα- και εφόσον η ΔΕΗ δώσει το προβλεπόμενο κονδύλι των 450.000 ευρώ-, η Αρκαδία θα αποκτήσει έναν ακόμη σημαντικό επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο.

«Για πρώτη φορά ήρθε στο φως στην Αρκαδία μία οχυρωμένη πόλη των κλασικών χρόνων, που σώζεται σήμερα σε συνολική έκταση περίπου 385 στρεμμάτων», λέει στα «ΝΕΑ» η δρ. Αρχαιολογίας και αναπληρώτρια διευθύντρια της ΛΘ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Άννα- Βασιλική Καραπαναγιώτου, που ανέσκαψε την περιοχή από το 1998-2001 και πρωτοστάτησε στις προσπάθειες για να σωθεί η αρχαία Τραπεζούντα. «Ακολουθεί το λεγόμενο κανονικό σύστημα ρυμοτομίας, με ευθύγραμμους, παράλληλους και κάθετους δρόμους» Η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε τμήμα του αρχαίου οχυρωματικού τείχους. Παράλληλους δρόμους που διέτρεχαν την πόλη το πλάτος των οποίων έφτανε τα 4,60 μ., τμήματα σπιτιών- «ασυνήθιστα μεγάλων που αγγίζουν τα 500 τμ.» -, με πηγάδια και αυλές αποθηκευτικούς χώρους, αλλά και πολλά κινητά ευρήματα: νομίσματα, πιθάρια, αγγεία πόσης, οίνου, τραπεζιού, λυχνάρια, σύνεργα υφαντικής και γεωργικής τέχνης, που μιλούν για την καθημερινή ζωή των κατοίκων.

Πώς όμως γνωρίζουμε ότι αυτή η χαμένη πόλη είναι η αρχαία Τραπεζούντα που αναφέρει και ο Παυσανίας; «Επιγραφές δεν έχουν βρεθεί», εξηγεί η κ. Καραπαναγιώτου. «Τα ευρήματα όμως χρονολογούνται έως τον ύστερο 4ο αι. π.χ. Η απότομη διακοπή της ζωής στον οικισμό συμπίπτει με την περίοδο μετά τον συνοικισμό της Μεγαλόπολης στη δεκαετία του 370 π.χ., κάτι που ταιριάζει και με όσα μαρτυρά ο Παυσανίας:

Μεταξύ των πόλεων που συμμετείχαν στο συνοικισμό της Μεγαλόπολης ήταν και η Τραπεζούς. Οι κάτοικοι της Τραπεζούντος αρνήθηκαν να συμβιβαστούν με την απόφαση των φυλετικών οργάνων τους για εγκατάστασή τους στη νεοϊδρυθείσα πόλη. Η αντίδρασή τους αυτή δεν έμεινε ατιμώρητη από τους υπόλοιπους Αρκάδες, όσοι δε από τους Τραπεζούντιους διεσώθησαν από τη θανάτωση εγκατέλειψαν την πόλη τους και αναχώρησαν για την Τραπεζούντα του Πόντου, πόλη με την οποία είχαν στενές σχέσεις, αλλά όχι σαφώς ξεκαθαρισμένες».

Η αποκάλυψη της αρχαίας Τραπεζούντας, της οποίας η ίδρυση τοποθετείται τον 5ο αι. π.Χ., καταδεικνύει τη μεγάλη συμβολή των αρχαίων Αρκάδων σε θέματα πολεοδομικής οργάνωσης

Πώς θα πάτε

Έχοντας αφετηρία την Καρύταινα θα κατευθυνθείτε προς την Ανδρίτσαινα: 0,6 χλμ. μετά τη γέφυρα του Αλφειού θα συναντήσετε αριστερά σας ασφάλτινη διακλάδωση την οποία ακολουθείτε. Σε 3,9 χλμ. θα συναντήσετε το χωριό Μαυριά όπου, στο μικρό πλάτωμα στην είσοδο του χωριού, θα κατευθυνθείτε αριστερά- εξηγεί ο Κώστας Κατσίγιαννης, από την ομάδα των ταξιδιωτικών οδηγών των «ΝΕΩΝ». Σε 1,2 χλμ. θα δείτε αριστερά σας να ξεκινά μικρός, βατός χωματόδρομος και πινακίδα που δείχνει προς το χωριό Κυπαρίσσια. Ακολουθείτε τον χωματόδρομο και αφού περάσετε την πινακίδα της ΔΕΗ η οποία απαγορεύει την είσοδο, θα αφήσετε το όχημά σας έχοντας διανύσει 300 μ. Θα περάσετε από τον υποτυπώδη φράχτη που βρίσκεται δεξιά σας και θα περπατήσετε περίπου 50 μ. μέχρι να βρείτε κάποια από τα υπολείμματα της αρχαίας πόλης. Εάν θέλετε να δείτε περισσότερα, πρέπει να διανύσετε ακόμα 300 μ. με το αυτοκίνητο το οποίο θα αφήσετε σε μικρό ξέφωτο.

Της Μαίρης Αδαμοπούλου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Τα Νέα” την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

ΤΕΛΟΣ ιστορικής παράθεσης

Μετά από 4,06 χιλιόμετρα (4,7 χλμ) και με νοτιοδυτικό προσανατολισμό, ακολουθώντας τη σήμανση, φτάνουμε στο δρόμο Ελληνικού-Καρύταινας, στρίβουμε αριστερά και για 750 μέτρα τρέχουμε στην άσφαλτο, όταν φτάσουμε (5,45 χλμ) σε διασταύρωση που υπάρχει πινακίδα προς τα δεξιά που δείχνει προορισμό τους Άγιους Θεοδώρους, ακολουθούμε τον χωματόδρομο, ο οποίος είναι και το γεωγραφικό όριο ανάμεσα στο Δήμο Γορτυνίας και το Δήμο Μεγαλόπολης, ο δρόμος αυτός είναι ο ίδιος δρόμος που στην αρχαιότητα συνέδεε, τη αρχαία Ολυμπία με την αρχαία Μεγαλόπολη, μετά από 2,32 χιλιόμετρα (7,77χλμ) με κατεύθυνση δυτική αφήνουμε αυτό το δρόμο και στρίβουμε δεξιά σε χωματόδρομο που οδηγεί σε ελαιοπερίβολα, αλλά ταυτόχρονα αρχίζουμε να μπαίνουμε στο φαράγγι του Λούσιου που ξεπροβάλει βορειοδυτικά μπροστά μας. Μετά από συνολική διαδρομή 9,03 χιλιομέτρων έχουμε φτάσει και τρέχουμε δίπλα στην όχθη του Λούσιου, στην αρχή αυτής της διαδρομής, συναντάμε τον παλαιό, αλλά σε καλή κατάσταση, νερόμυλο του Τσεκούρα (1ο ΣΤΕΚ), λίγο πιο πάνω, και αφού περάσουμε με προσοχή το 9,6χλμ, βλέπουμε ερειπωμένο άλλον νερόμυλο τον «Πασκευό» (9,83χλμ) ιδιοκτησίας της Μονής Προδρόμου , η διαδρομή εναλλάσσετε μέσα από παλαιά ποτιστικά περιβόλια, το αυλάκι των μύλων και στενό μονοπάτι πρόσβασης στην περιοχή .

Αφού έχουμε βόρειο προσανατολισμό στην πορεία μας και πάντα δίπλα στο Λούσιο φτάνουμε στο σημείο, που απέναντι από το ποτάμι αντικρίζουμε την Μονή Καλαμίου {νέα (1723 μ.Χ.) και παλαιά (15ου-16ου αιώνα μ.Χ.) η οποία είναι χτισμένη σε σχετικά δυσπρόσιτο σημείο στα ριζά ενός απόκρημνου βράχου}, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, όπου εγκαταβιούν 3 μοναχές και εορτάζει στις 15 Αυγούστου, μπροστά μας συναντάμε ένα ρέμα (10,2χλμ), το οποίο θα το συναντήσουμε και στο τέλος του αγώνα δίπλα στο κτήμα «Γκονιόσακας». Περνάμε το ρέμα και ακολουθώντας τη σήμανση μέσα από δάσος με πουρνάρια-πλατάνια-σφεντάμια και πολλά αρωματικά, όπως ρίγανη, φλισκούνι, φασκόμηλο και πολλά άλλα, φτάνουμε στον ασφαλτόδρομο, συνολική διαδρομή 11,14χλμ, που οδηγεί στο γεφύρι του Κόκκορι, εκεί φτάνουμε μετά από 1,43χλμ.

Στην απέναντι μεριά της γέφυρας συναντάμε την αρχαία Γόρτυνα, το εκκλησάκι του Αγ. Ανδρέα και το μύλο του Κόκκορη. 1,63 χλμ. από τη γέφυρα Κόκκορη συναντάμε ψηλά στη πλαγιά την Ιερά Μονή Προδρόμου αφού πρώτα, στο μονοπάτι μας συναντήσουμε το νερόμυλο-νεροτριβή της Μονής Προδρόμου, που ένα μέρος του βρίσκεται σε μια σπηλιά του βράχου και είναι πολύ καλής κατασκευής. Σώζεται τμήμα της οροφής αλλά έχει καταστραφεί το δάπεδο. Από τη νεροτριβή δεν σώζεται τίποτα. Αμέσως μετά περνάμε τη σύγχρονη πρόχειρη γέφυρα Προδρόμου. Η παλιά γέφυρα είχε τόξο ανοίγματος 7 μ. και σύμφωνα με την παράδοση κατέρρευσε από μεγάλη πλημμύρα. Σώζεται μόνο το δυτικό βάθρο της, υποστυλωμένο με οπλισμένο σκυρόδεμα, όπως και ένα τμήμα του τόξου της.

Η Μονή Προδρόμου αρχικά θα πρέπει να ήταν ένα μικρό ασκηταριό. Από τη σημερινή πύλη της Μονής, ένας στενός διάδρομος με σκαλοπάτια οδηγεί στο καθολικό, έναν μικρό μονόχωρο ναό που διαμορφώθηκε σε δύο φάσεις: στην πρώτη πρέπει να ανήκει το ιερό βήμα με τοιχογραφικό διάκοσμο των αρχών του 16ου αι. και στη δεύτερη ο υπόλοιπος ναός με τοιχογραφίες του τέλους του 16ου-αρχών 17^ου αι. Σύμφωνα με την παράδοση, το μοναστήρι ιδρύθηκε τον 12ο αι., επί Μανουήλ Κομνηνού, αλλά σήμερα αυτό δύσκολα μπορεί να επιβεβαιωθεί, κυρίως εξαιτίας των μετασκευών και επιδιορθώσεων. Ο ξενώνας του χτίστηκε στα 1860 και εκεί φιλοξενούνται από τους μοναχούς οι επισκέπτες της Μονής.

Η Μονή Προδρόμου, είναι το σημείο, απ’ όπου εισερχόμαστε και αρχίζουμε να τρέχουμε το πρώτο πιστοποιημένο μονοπάτι στην Ελλάδα και το 8ο στην Ευρώπη, το Menalon Trail. Επίσης στο σημείο αυτό, 14,2χλμ, χωρίζουν οι δύο διαδρομές. Δεξιά ακολουθούμε το Menalon Trail με κατεύθυνση τη Στεμνίτσα και αριστερά, το Menalon Trail, μας οδηγεί στη Νέα Μονή Φιλοσόφου (1691 μ.Χ.).

Αφήνουμε πίσω μας τη Μονή Προδρόμου, και λίγο πριν το 14,91 απ’ όπου θα διανύσουμε 370 μέτρα άσφαλτο πριν ξαναμπούμε στο μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στη Στεμνίτσα, συναντάμε την Μεταμόρφωση Σωτήρα (14,83χλμ), όπου οι κρήνες και η θέα του φαραγγιού θα μας δροσίσουν και θα μας φρεσκάρουν πριν το τελευταίο δύσκολο ανηφορικό κομμάτι.

Στο 15,28χλμ, μπαίνουμε σε ανηφορικό μονοπάτι, τον παλιό δρόμο που ένωνε τη Μονή Προδρόμου με τη Στεμνίτσα, που είναι καλογραμμένο και τοπικά χτιστό, περνά από μια ζώνη παλιών καλλιεργειών, με κέντρο τη Βρύση Καμάρι.

Στο 17,88χλμ, βγαίνουμε από το μονοπάτι και θα διανύσουμε μία απόσταση 1,32χλμ, αποτελούμενη από τσιμεντόδρομο, χωματόδρομο, πλακόστρωτο και άσφαλτο, πριν ξαναμπούμε στο 19,2χλμ σε μονοπάτι και αφήσουμε πίσω μας την Στεμνίτσα.

Ιστορική παράθεση από https://el.wikipedia.org

Η Στεμνίτσα είναι ορεινό χωριό του δήμου Γορτυνίας της Αρκαδίας. Χτισμένη στο Μαίναλο και σε ύψος 1080 μέτρων είναι χαρακτηρισμένη ως παραδοσιακός οικισμός. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 412 κάτοικοι.

Ιστορία

Η περιοχή είναι από την αρχαιότητα γνωστή ως Υψούς. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η αρχαία Υψούς χτίστηκε από τον Υψούντα, έναν από τους πενήντα γιους του βασιλιά της Αρκαδίας Λυκάονα. Αναφορά για την Υψούντα γίνεται και από τον Παυσανία στα «Αρκαδικά». Είναι άγνωστο πότε ακριβώς μετονομάστηκε σε Στεμνίτσα αλλά εικάζεται ότι έγινε τον 7ο αιώνα μ.Χ., μετά την εποίκιση των περιοχών από Σλάβους, καθώς Στεμνίτσα σημαίνει τόπος δασώδης και σκιερός στα σλαβικά. Γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τη βυζαντινή περίοδο, όταν ήταν γνωστές οι στεμνιτσιώτικες καμπάνες.

Στην επανάσταση του ’21 έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Από τη Στεμνίτσα καταγόταν η οικογένεια προεστών και αγωνιστών Αλεξανδρόπουλων. Ο Κωνσταντίνος Αλεξανδρόπουλος, μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, συγκρότησε σώμα από 175 Στεμνιτσιώτες και την 25 Μαρτίου 1821 κατέβηκε στον κάμπο της Καρύταινας για να πολιορκήσει τους εκεί Τούρκους. Την 25 Απριλίου ορίστηκε “αρχιστράτηγος” με το όνομα “Κωνσταντίνος Υψηλάντης”, σύμφωνα με έγγραφο όπου ορκίζονται και υπογράφουν 41 κληρικοί και λαϊκοί της περιοχής. Αγωνιστές υπήρξαν και ο αδελφός του, ο γιός του Ιωάννης που συμμετείχε στις μάχες ενώ ήταν ακόμα έφηβος, ο γιός του Αλέξανδρος που υπηρέτησε στο πλοίο του Κανάρη, ο επίσης γιός του Βασίλειος, γεννημένος το 1809, που ακολουθούσε τον πατέρα του στις μάχες. Ο Ιωάννης σκοτώθηκε στη μάχη των Τρικόρφων παρουσία του αδελφού του Βασίλη. Ο Χρήστος Αλεξανδρόπουλος ήταν πιθανώς συγγενής των προηγουμένων, ο οποίος δόθηκε ως όμηρος για εγγύηση στους τουρκαλβανούς που αποφάσισαν να φύγουν από τον Ιμπραήμ το 1827. Από τη Στεμνίτσα καταγόταν επίσης ο αγωνιστής Δημήτριος Σφήκας ο οποίος είχε πάρει μέρος στην περίφημη Μάχη του Σκουλενίου (17 Ιουνίου 1821), ενός χωριού της σημερινής Ρουμανίας. Μεγάλη ιστορική σημασία έχει το σύγγραμμά του “Αναμνήσεις” για τα γεγονότα του 1821 στη Δακία.

Χρησίμευσε ως έδρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που την αποκαλούσε χωριατοπούλα του Μοριά. Λόγω του ρόλου της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα διατέλεσε έδρα της πρώτης Πελοποννησιακής Γερουσίας και πρώτη άτυπη πρωτεύουσα του επαναστατημένου Ελληνικού έθνους για μια ημέρα – την 27 Μαΐου του 1821 – ημερομηνία κατά την οποία έλαβε χώρα συνέλευση της Ά Πελοποννησιακής Γερουσίας στην Ι.Μ. Χρυσοπηγής στη Στεμνίτσα.

Λόγω του δύσβατου εδάφους της περιοχής ο κόσμος στράφηκε προς το εμπόριο και την αργυροχρυσοχοΐα. Στη Στεμνίτσα υπάρχει και η σχολή Αργυροχρυσοχοΐας του Τ.Ε.Ε. Στεμνίτσας.

Η Στεμνίτσα υπήρξε έδρα του Δήμου Τρικολώνων που λειτούργησε την περίοδο 1835-1912 καθώς και του σύγχρονου δήμου Τρικολώνων που λειτούργησε την περίοδο 1999-2010. Στο διάστημα 1912-1995 αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα, ενώ στο σύντομο διάστημα 1995-1998 αποτέλεσε έδρα του Δήμου Στεμνίτσας που αποτέλεσε συνέχεια της κοινότητας . Από το 2011 ανήκει στον Δήμο Γορτυνίας.

ΤΕΛΟΣ ιστορικής παράθεσης

Στην πλατεία της Στεμνίτσας, στο 18,87χλμ, θα βρίσκεται το 2^ο ΣΤΕΚ, το οποίο είναι κοινό με το τελευταίο ΣΤΕΚ του μεγάλου αγώνα. Από το σημείο αυτό και μέχρι τον τερματισμό, η διαδρομή είναι κοινή με τον μεγάλο αγώνα.

Στο 19,2, μπαίνουμε σε μονοπάτι το οποίο κινείται παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο που διασχίζει την Στεμνίτσα. Στο 19,64 συναντάμε αγροτικό δρόμο μήκους 360 μέτρων, μετά ξαναμπαίνουμε σε μονοπάτι για 680 μέτρα, και βγαίνουμε σε άσφαλτο, στη διασταύρωση που αριστερά πάει Στεμνίτσα, απέναντί μας Χρυσοβίτσι, Τρίπολη και δεξιά Ελληνικό.

Στρίβουμε δεξιά, και αφού τρέξουμε 580 ασφάλτινα μέτρα, συναντάμε στα δεξιά μας (21,26χλμ), και ακολουθούμε το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στο Ελληνικό και στον τερματισμό. Στο 22,71χλμ συναντάμε το κτήμα «Γκονιόσακας», και κάνουμε δεξιά. Συνεχίζουμε να τρέχουμε σε μονοπάτι μέχρι το 23,43χλμ, όπου συναντάμε τον αγροτικό δρόμο, ο οποίος δεξιά καταλήγει στο εκκλησάκι του Αγ. Αθανασίου, και αριστερά μάς οδηγεί στον τερματισμό. Μετά από 820 χωμάτινα μέτρα, στρίβουμε δεξιά στην άσφαλτο που συναντάμε και μετά από 220 μέτρα φτάνουμε στην πλατεία του Ελληνικού και στον τερματισμό.

http://www.eccr.gr/

facebook: https://www.facebook.com/groups/761500450643807/permalink/845391645588020/

Προτεινόμενα ξενοδοχεία – ξενώνες

Guesthouse Gortys

Ελληνικό Αρκαδίας Τ.Κ. 22022

Τηλ: 27910 31040

Φαξ: 27910 31423

Κιν: 6983637445

Rocabella Hellinikon Country Hotel

Ελληνικό Γορτυνίας

Τηλ: +30 27910 31700

Φαξ: +30 27910 31701