Ακολουθεί το αφιέρωμα του Runner Magazine στον Μιχάλη Κούση!
«Ο Μιχάλης είχε τρομερή ανθεκτικότητα. ”Stamina”, όπως έλεγε και ο γέρο Ιγκλόϊ για τον Αγρινιώτη αθλητή. Αγαπούσε με πάθος το τρέξιμο και ήταν αφοσιωμένος σε αυτό».
Με αυτά τα λόγια περιγράφει τον Μιχάλη Κούση ο πρώτος του προπονητής Γρηγόρης Μπενέκας.
«Ήταν τόσο το πείσμα του ώστε σε έναν αγώνα 3.000μ. στο Καραϊσκάκη στην εκκίνηση ένα άλλος αθλητής τον πάτησε στον Αχίλλειο τένοντα τραυματίζοντας τον σοβαρά. Ο Μιχάλης τερμάτισε τον αγώνα ξυπόλητος, ποτίζοντας το ταρτάν με το αίμα του. Μετά το τέλος του αγώνα χρειάσθηκαν 20 ράμματα».
Ο Μιχάλης ασχολήθηκε με το τρέξιμο ύστερα από τις παροτρύνσεις του μεγαλύτερου αδελφού του Κώστα ο οποίος ήταν επίσης δρομέας. Στις 26 Ιανουαρίου του 1969, σε ηλικία 16 ετών, έλαβε μέρος στον πρώτο του αγώνα στο Αγρίνιο. Κέρδισε με ευκολία το Διανομαρχιακό Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου Αιτωλοακαρνανίας και έτσι ξεκίνησε η μεγάλη του πορεία προς τις επιτυχίες.
Κάτω από τις οδηγίες του Γ. Μπενέκα καταφέρνει μέσα στα επόμενα 2 χρόνια να βελτιώσει το Πανελλήνιο ρεκόρ στα 10.000μ εφήβων με 32’24’’2 στις 26 Σεπτεμβρίου του 1971 στην Καβάλα.
Την επόμενη χρονιά πηγαίνει στην Αθήνα και εντάσσεται στην ομάδα του Ούγγροαμερικανού προπονητή Μίχαϋ Ιγκλόϊ, ο οποίος με την μεθοδικότητα του κατάφερε να δημιουργήσει μια χρυσή εποχή για τις ελληνικές μεγάλες αποστάσεις.
Το 1978 πέρασαν εργομετρικές εξετάσεις με έναν άλλο θρύλο των μεσαίων αποστάσεων, τον Φώτη Κούρτη. Όπως χαρακτηριστικά μας διηγήθηκε «Του είπαν να τα «παρατήσει» γιατί δεν θεωρούνταν ταλέντο, και ότι δεν είχε δυνατότητες για κάτι καλό. Το γεγονός αυτό τον πείσμωσε πάρα πολύ. Βγαίνοντας έξω μου είπε: Δεν μπορούν να μου το λένε αυτό. Θα τους δείξω εγώ!».
Με πολύ σκληρή δουλεία, κάνοντας όλη την προπόνηση του μαραθωνίου μέσα στο Καραϊσκάκη απέδειξε πως μπορεί η ισχυρή θέληση και η δύναμη της ψυχής να ανατρέψει τις όποιες μετρήσεις.
Η συνέχεια ήταν εκπληκτική. Αμέτρητα πανελλήνια ρεκόρ από τα 1500μ. μέχρι τον Μαραθώνιο. Συμμετοχές σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις με σημαντικές διακρίσεις. Μια πορεία που κράτησε σχεδόν 2 δεκαετίες χαρίζοντας ανεπανάληπτες στιγμές στους Έλληνες.
Η μεγαλύτερη, ίσως, στιγμή της αθλητικής του καριέρας ήταν αυτή που του πρόσφερε και μια μεγάλη απογοήτευση. Η στέρηση του Παγκοσμίου Ρεκόρ στους Μεσογειακούς Αγώνες του Σπλιτ της Γιουγκοσλαβίας με 2ώρες 6’ 53’’ λόγω μικρότερης διαδρομής όπως μετρήθηκε μετά τον αγώνα. Οι διοργανωτές οι οποίοι αρχικά δήλωναν ότι η διαδρομή ήταν σωστά μετρημένη στην συνέχεια με νέες μετρήσεις κατέληξαν στο ότι έλειπαν 899μ. Ακόμα και έτσι βέβαια η επίδοση του θα ήταν σίγουρα κάτω από 2ώρες 10’.
Η επίδοση αυτή του χάρισε την διεθνή αναγνώριση. Μεγάλοι μαραθωνοδρόμοι της εποχής όπως οι Αμερικανοί Ολυμπιονίκες Bill Rodgers και Alberto Salazar τον επισκέφθηκαν για να τον τιμήσουν.
45 μέρες νωρίτερα είχε ξεσηκώσει χιλιάδες Αθηναίους κερδίζοντας ύστερα από 39 χρόνια την πρώτη θέση σε Βαλκανικό Μαραθώνιο. Παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή του οριστικοποιήθηκε μόλις το πρωί του αγώνα κατάφερε να πάρει μια καθαρή νίκη ξεσηκώνοντας τα πλήθη τόσο κατά την διάρκεια της διαδρομής όσο και στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο. Εποχές ανεπανάληπτες για τον Στίβο στην πατρίδα μας που για να μαζέψουν τον κόσμο που τότε μάζευαν πανελλήνια και βαλκανικά πρωταθλήματα χρειάζονται πλέον Ολυμπιακοί Αγώνες.
Στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες τη Πράγας το 1978 και ενώ βρίσκεται μέχρι το 35ο χλμ. με το πρώτο γκρουπ αναγκάζεται να μείνει πίσω λόγο ενός προβλήματος στο γόνατο. Καταφέρνει ωστόσο να πετύχει Πανελλήνιο ρεκόρ με 2ώρες 14’41’’ και να καταλάβει την 10η θέση.
Το 1980 παίρνει την 4η θέση στον Μαραθώνιο της Βοστόνης με 2ώρες 16’03’’. Τότε του γίνεται πρόταση από πλούσιο Ελληνοαμερικάνο να εγκατασταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες με όλα τα έξοδα πληρωμένα για να ασχοληθεί μόνο με την προπόνηση του. Όμως δεμένος στενά με την οικογένεια και τους φίλους του αρνείται να εγκαταλείψει την Ελλάδα.
Ο Μιχάλης πίστευε στα νέα παιδιά και τα βοηθούσε με όποιον τρόπο μπορούσε. Απλός και ευθύς ως χαρακτήρας δεν δίσταζε να διαμαρτυρηθεί για κάθε αδικία που συνέβαινε ανεξάρτητα με το ποιον είχε απέναντι του.
Μια αφίσα του Τσε Γκεβάρα στο δωμάτιο του και οι δίσκοι του Μίκη Θεοδωράκη που έφερνε κρυφά από το εξωτερικό αποτελούν δείγματα του επαναστατικού του ταμπεραμέντου.
Τα μακριά του μαλλιά και τα γένια αποτελούσαν μια μορφή αντίδρασης για την εποχή. Για τον λόγο αυτό εγκατέλειψε την χωροφυλακή για να πάρει μια θέση στον Ο.Τ.Ε. στον οποίο εργαζόταν.
Τελειώνοντας την αθλητική του καριέρα επέστρεψε στο Αγρίνιο και στον πρώτο του προπονητή. Εκεί ακολουθώντας με συνέπεια το πρόγραμμα της προπόνησης παρά το γεγονός ότι δεν είχε πλέον μεγάλους στόχους αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς μικρότερους αθλητές που γυμνάζονταν στην ίδια ομάδα.
Η αφήγηση ιστοριών σχετικά με αγώνες αποτελούσε για τους νεότερους πηγή έμπνευσης.
Ο Μιχάλης Κούσης ήταν παντρεμένος με την πρωταθλήτρια του μήκους Πίτσα Σούλα (η 3η γυναίκα που ξεπέρασε τα 6 μέτρα στο μήκος) και έχει δύο πραγματικά αξιόλογα παιδιά την Μαρία και τον Θανάση. Από το 1995 ζούσε στην Θεσσαλονίκη.
Πέρα από το τρέξιμο είχε μεγάλο πάθος με το κυνήγι. Η επαφή με την φύση και η παρέα με αγαπημένους του φίλους του έδινε μεγάλη χαρά. Τα τελευταία χρόνια ασκούσε συχνά το χόμπι του μαζί με τους πρώην συναθλητές του Κ. Ιερισιώτη (δισκοβόλος), Ν. Τσιάκουλα (800μ. ,1500μ.) Κ. Μουτεσίδη (3000μ. στιπλ) αλλά και με τον προπονητή του Γ. Μπενέκα.
Στις 24 Μαΐου ο Μιχάλης έφυγε από κοντά μας. Έφυγε σε μια στιγμή της ζωής του που ήταν ευτυχισμένος. Η είδηση του θανάτου του προκάλεσε μεγάλη θλίψη στον φίλαθλο κόσμο. Ο Μιχάλης Κούσης θα αποτελεί για πάντα παράδειγμα προς μίμηση και πηγή έμπνευσης όχι μόνο ως αθλητής αλλά και ως άνθρωπος.
Ο Μιχάλης Κούσης γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1953 στο Αγρίνιο.
Ατομικά Ρεκόρ
1500μ. 3:44:1 (25.5.1974)
Μίλι 4:00:6 (14.9.1975)
3000μ. 7:57:2 (2.8.1975)
3000μ. κλειστό 8:18:8 (1.2.1976)
5000μ. 13:35.4 (3.8.1978) Όσλο 3ος (4η όλων των εποχών)
10000μ. 28:44.4 (27.6.1974) Ελσίνκι 4ος (6η επίδοση όλων των εποχών)
Μαραθώνιος 2:14.36 (8.5.1982) Άμστερνταμ 4ος ( 5η επίδοση όλων των εποχών)
Πανελληνιονίκης (1η θέση)
5.000μ . 3 (1974, 1975, 1977)
10.000μ. 3 (1974, 1977, 1979)
Μαραθώνιος 2 (1984, 1985)
Βαλκανιονίκης (1η θέση)
5.000μ. 1 (1978)
Μαραθώνιος 2 (1979,1981)
8 μετάλλια συνολικά σε βαλκανικούς
Μεσογειακοί Αγώνες (Μαραθώνιος)
Μαραθώνιος
1979 Σπλιτ 26 ετών θέση 1ος Επίδοση 2:06.53
(5χλμ.:14’55’’, 10χλμ.:30’25’’, 25χλμ.:1ώρα14’42’’, 30χλμ.: 1ώρα 31’09’)
Πανευρωπαϊκοί Αγώνες (Μαραθώνιος)
1978 Πράγα 25 ετών θέση 10ος Επίδοση 2:14.41.3
1982 Αθήνα 29 ετών θέση 29ος Επίδοση 2:21.42
Ολυμπιακοί Αγώνες (Μαραθώνιος)
1976 Μόντρεαλ 23 ετών θέση 29ος Επίδοση 2:21.42
1980 Μόσχα 27 ετών θέση 20ος Επίδοση 2:18.02
1984 Λος Άντζελες 31 ετών θέση 26ος Επίδοση 2:17.38
Κείμενο: Νίκος Πολιάς
Ο Νίκος Πολιάς, εκδότης του Runner Magazine, θυμάται τη θλιβερή εκείνη ημέρα της απώλειας του Μιχάλη Κούση.
“Ήταν πριν 17 χρόνια, σαν σήμερα, όταν η είδηση της απώλειας του, συγκλόνισε την αθλητική οικογένεια και γέμισε θλίψη όσους τον γνώριζαν. Προσωπικά δεν τον είχα συναντήσει από κοντά, όμως είχα νιώσει μία ανεξήγητη ανάγκη να μιλήσω μαζί του μερικές μέρες πριν τη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Βλέπετε το μέγεθος του Μιχάλη Κούση ως αθλητή και η τεράστια εμπειρία του, τον καθιστούσαν για εμένα πρόσωπο ιερό και ήταν σαν να ήθελα την ευχή του, πριν τη δική μου δοκιμασία. Του μίλησα διστακτικά, του ανέφερα ποιος είμαι, ότι ήθελα να επικοινωνήσω μαζί του χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Ήταν εγκάρδιος και μου μίλησε απλά και με σιγουριά, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι θα πάνε καλά τα πράγματα και προτρέποντας με να προσπαθήσω για το καλύτερο. Είχε, άλλωστε και στο παρελθόν δείξει την πίστη του και την αισιοδοξία του για τη νέα γενιά των Ελλήνων μαραθωνοδρόμων, όταν το 1995 η χώρα μας είχε φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελο Μαραθώνιου, και παρά τις αντιρρήσεις κάποιων να εκπροσωπηθεί η χώρα μας μας με ομαδική συμμετοχή (άκουσον, άκουσον), εκείνος είχε δηλώσει ότι κάτι καλό θα έβγαινε από εκείνον τον αγώνα και δικαιώθηκε. Λίγες ημέρες μετά τον χαμό του και ως εκδότης πλέον του Runner Magazine δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον μεγάλο αυτό δρομέα. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει κάποιος, το να κρατά ζωντανή τη μνήμη σημαντικών ανρθώπων. όπως ο Μιχάλης Κούσης, τα σπουδαία επιτεύγματά του οποίου αποτέλεσαν πρότυπο και πηγή έμπνευσης για τις επόμενες γενιές!”.
Φωτογραφίες από το αρχείο του Δημήτρη Μποντικούλη, του Διονύση Μπαμπαρούτση
