Μία από τις πιο εμπνευστικές προσωπικότητες στον χώρο του αθλητισμού έφυγε από τη ζωή στα 80 του χρόνια.
O Dick Hoyt μπορεί να μην ήταν πρωταθλητής ή να μην είχε σπουδαίες επιδόσεις, ωστόσο, είχε καταφέρει να εμπνεύσει όλους μας!
Πώς; Για πάνω από 20 χρόνια βοηθούσε τον τετραπληγικό γιό του να συμμετέχει σε αγώνες δρόμου και τριάθλου σπρώχνοντας το καρότσι του!
O πατέρας Hoyt έφυγε από τη ζωή, σύμφωνα με μέλη της οικογένειάς του, στον ύπνο του καθώς ήταν γνωστό πως είχε πρόβλημα με την καρδιά του. Ωστόσο, όπως του είχαν πει παλαιότερα οι γιατροί, η ενασχόληση του με τον αθλητισμό, του έδωσε χρόνια ζωής.
Ποιος ήταν ο Dick Hoyt
Όταν ο Dick Hoyt πριν από 50 περίπου χρόνια έβλεπε το γιο του να γεννιέται με βλάβη στον εγκέφαλο και κινητικά προβλήματα οι γιατροί έσπευσαν να του πουν ότι θα παραμείνει “φυτό” για όλη του τη ζωή. Αυτός όμως δεν τους πίστεψε.
Έτσι, μαζί με τη σύζυγο του όταν ο μικρός Rick έγινε 11 απευθύνθηκαν στο τμήμα τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Ταφτ της Μασσαχουσέτης ζητώντας ένα τρόπο ώστε να επικοινωνούν με το γιό τους που δεν μπορούσε να μιλήσει. Αρχικά κανείς δεν πίστεψε ότι ο εγκέφαλος του Rick λειτουργούσε κανονικά για να γίνει κάτι τέτοιο, όμως όταν κατάφεραν να συνδέσουν την κίνηση του κέρσορα του υπολογιστή με μία κίνηση του κεφαλιού του μικρού, τότε ο Rick απέκτησε «φωνή» έστω και μέσω του γραπτού λόγου. Πρώτη του «κουβέντα»; Go Bruins, ένα σύνθημα για την ομάδα που υποστήριζε στο μπέιζμπολ.
Και τα πάντα άλλαξαν…
Λίγο καιρό αργότερα, όταν ένας συμμαθητής του Rick έμεινε παράλυτος σε ατύχημα, το σχολείο διοργάνωσε έναν αγώνα δρόμου για να μαζέψει χρήματα. Κι ο Rick χωρίς να το πολυσκεφτεί ζήτησε από τον πατέρα του να πάρουν μέρος.
Ο Dick Hoyt είχε να τρέξει χρόνια, μπορούσε όμως να χαλάσει το χατίρι στο γιό του; Χωρίς δεύτερη σκέψη φόρεσε τα αθλητικά του και για πέντε μίλια, όσο ήταν η απόσταση του αγώνα, έτρεξε σπρώχνοντας παράλληλα το γιό του που ήταν πάνω στο αμαξίδιο. Μετά το τέλος του αγώνα ο Dick δεν μπορούσε να κουνηθεί ενώ ήταν πιασμένος για σχεδόν δύο εβδομάδες. Αυτή ήταν όμως η μέρα που του άλλαξε τη ζωή. «Μπαμπά» του έγραψε ο Rick, «…όταν τρέχαμε αισθάνθηκα σαν να μην ήμουν ανάπηρος πια!». Από εκείνη τη στιγμή τίποτα δεν θα ήταν πλέον το ίδιο.
«Μπαμπά, όταν τρέχαμε αισθάνθηκα σαν να μην ήμουν ανάπηρος πια!»
Rick Hoyte
Άρχισαν να «τρέχουν» μαζί συστηματικά και να λαμβάνουν μέρος σε πολλούς αγώνες, ενώ το 1983 κατάφεραν να τρέξουν τόσο γρήγορα ώστε να πιάσουν το όριο συμμετοχής για τον σπουδαίο Mαραθώνιο της Βοστώνης που τόσα χρόνια πάσχιζαν. Πιο μετά ήρθε και το τρίαθλο. Για πάνω από 20 χρόνια ο Dick Hoyt διένυε χιλιόμετρα σπρώχνοντας ταυτόχρονα το αμαξίδιο του Rick ενώ το ίδιο έκανε με το ποδήλατο αλλά και κολυμπώντας όταν χρειαζόταν.
Οι δύο τους έχουν τρέξει πάνω από 1.000 αγώνες από τους οποίους οι 212 είναι τριάθλου (ανάμεσα τους και 15 Hawai Ironman!) αλλά και δεκάδες Μαραθώνιοι με το ρεκόρ τους – φαντάζει ασύλληπτο – να είναι 2:40 από το 1992! Ο τελευταίος τους αγώνας ήταν το 2013.
Η ανταμοιβή
Πριν από μερικά χρόνια όταν ο πατέρας Χόιτ έκανε ιατρικές εξετάσεις οι γιατροί του είπαν πως μία από τις αρτηρίες του ήταν κατά 95%βουλωμένη και πως αν δεν γυμναζόταν συστηματικά για τόσα χρόνια θα είχε ήδη φύγει εδώ και πολύ καιρό. Ίσως τελικά αυτό και να ήταν το μεγαλύτερο δώρο του γιού του, αφού ουσιαστικά αυτός τον έβαλε στον αθλητισμό.
Ο ίδιος βέβαια, όταν ρωτήθηκε για το ποιο είναι το δώρο που θα ήθελε να κάνει στον πατέρα του χωρίς δεύτερη σκέψη και με αστραπιαία ταχύτητα έγραψε: «Την επόμενη φορά θέλω να τρέχω εγώ τον αγώνα και ο πατέρας μου να ξεκουράζεται στο καρότσι!».
Ο Dick Hoyt, ένας πραγματικός ήρωας της ζωής έφυγε από τη ζωή έχοντας χαρίσει στο γιό του τη χαρά της συμμετοχής σε δεκάδες αγώνες!
Δείτε ένα ξεχωριστό ντοκιμαντέρ για το θρυλικό δίδυμο πατέρα – γιού
φωτογραφία: photorun.net
