Βαλένθια λοιπόν, 8ος Μαραθώνιος και 4ος εξωτερικού σε 2,5 περίπου χρόνια και γυρίζω ικανοποιημένος και γεμάτος. Εμπειρίες που στο μέλλον θα θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία. Ταξιδιωτικές αναμνήσεις όπου το κερασάκι είναι η συμμετοχή στο αγαπημένο μας χόμπυ.
Με παρέα τη σύζυγο (Βασω), το Γρηγόρη (Χολέβας), και τον Σταυρο (Πέχας), το ταξίδι σχεδιάστηκε αρκετό καιρό πρίν. Αεροπορικά εισητήρια σε καλή σχετικά τιμή μέσω του γνωστής ιστοσελίδας με ανταποκριση, μιας και δεν υπάρχει απ’ ευθείας πτήση απο Ελλάδα, κλείσιμο συμμετοχής στα τέλη Αυγούστου και κράτηση σε ξενοδοχείο μέσω του διεθνούς ηλεκτρονικής πλατφόρμας. Οικονομική υπέρβαση, αλλά επειδή η ζωή είναι ενα ποτάμι που δε γυρίζει, οφείλουμε να τη ζήσουμε όσο πιο ευχάριστα και γεμάτα μπορούμε.
Βαλένθια λοιπόν, μια μοντέρνα πόλη με πολύ καλές υποδομές με πολυώροφα, αλλά αδιάφορα κτίρια στο μεγαλύτερο μέρος της, όμορφο ιστορικό κέντρο και με τη σύγχρονη μορφή του δυτικού πολιτισμού να σφραγίζεται με το σύμπλεγμα της Πόλης των Τεχνών και των Επιστημών του διάσημου όσο και αμφιλεγόμενου Ισπανού αρχιτέκτονα Καλατράβα.
Κατασκευή που επικρίθηκε και επικρίνεται ακόμα απο τους ντόπιους τόσο για την αισθητική και τη σκοπιμότητά της, όσο και το τεράστιο κόστος της. Παραμένει, όμως κάτι ξεχωριστό, για κάποιους όμορφο και εντυπωσιακό και για κάποιους άλλους αδιάφορο. Ξεχωρίζει το εντυπωσιακό ενυδρείο (Oceanografic Valencia)!
Η διαμονή ήταν σχεδόν απέναντι απο το πάρκο με αμέτρητα εστιατόρια για κάθε γούστο και με 2 εντυπωσιακά Mall. Αρκετοί Ελληνες, μόνο στο ίδιο ξενοδοχείο είμασταν τουλάχιστον 10 δρομείς.
Εκεί, λοιπόν, είναι το επίκεντρο της διοργάνωσης, εκκίνηση και εντυπωσιακός τερματισμός! Πολύ καλή γενικά οργάνωση και πολλά μέτρα ασφαλείας όπου όλο το 24ωρο σε κάθε γωνία και πόρτα υπήρχε αστυνομία. Πάρα πολλές οι συμμετοχές, μέτρια έκθεση, ενω παράλληλα υπήρχε διοργάνωση αγώνα 10χλμ.. Οι συμμετοχές ήταν 16 χιλιάδες στο Μαραθώνιο και 7μιση χιλιάδες στα 10χλμ.
Η εκκίνηση έγινε στις 08:30 περίπου με πολύ συνωστισμό στα 4 μπλοκ. Η διαδρομή είναι πολύ γρήγορη με καλή άσφαλτο και παρόλη την ηλιοφάνεια είχε αρκετή σκιά στο μεγαλύτερο κομμάτι της, λόγω των ψηλών κτιρίων. Η θερμοκρασία ήταν τέλεια και κυμάνθηκε απο 12-17 βαθμούς. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν εντυπωσιακή στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής και η τροφοδοσία επίσης υπεραρκετή. Ειδικότερα στα 2 τελευταία χλμ. ο κόσμος ήταν τόσο πολύς που σχεδόν σου έκλεινε το δρόμο. Παρόλα αυτά η ώθηση που σου έδινε ήταν συγκινητική. Στα του αγώνα μετά το 1ο χλμ που υπάρχει μεγάλο στριμωξίδι σιγά σιγά ανοίγει ο δρόμος και επιτυγχάνεται ο ρυθμός που έχει σχεδιάσει ο κάθε δρομέας.
Προσωπικά έκανα ιδανικό αγώνα όπως τον είχα σχεδιάσει στη καλύτερη των περιπτώσεων. Η οθόνη του Μ400 να δειχνει μόνο lap time και συνολικό χρόνο με σταθερά περάσματα και πάτημα Lap σύμφωνα με τις χιλιομετρικές ενδείξεις ανα 5χλμ.
Περάσματα ανά 5Κ : 5Κ 24:34(4:55),10Κ 24:10(4:50),15K 23:43(4:45),20Κ 23:38(4:43), 25Κ 23:43(4:45), 30Κ 23:54(4:46), 35Κ 23:26(4:41) 40Κ 23:27(4:41), 42.195 10:11(4:38)
ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΚΑΘΑΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ:3:20:46 ούτε στ’όνειρό μου με 1ο μισό 1:41:18 και 2ο μισό 1:39:28!!
Αρνητικό δεύτερο μισό με σταθερά περάσματα ανα 5χλμ. στο ρολόι συμφωνα με τις χιλιομετρικές ενδείξεις στο δρόμο ενώ μέσα στο κάθε 5χίλιαρο υπολόγιζα μέσα μου σταθερά το ρυθμό ανα χλμ , πράγμα το οποίο είχα δουλέψει στη προπόνηση. Μετά το 30χλμ. και παρόλη την αναμενόμενη κούραση και τον πόνο πήγα λίγο πιο γρήγορα και απο το 40χλμ. και μετά έδωσα ότι είχα, κάνοντας ζιγκ ζαγκ, περνώντας τουλάχιστον 100+ άτομα! 5’ κάτω απο την προηγούμενη επίδοση μου στη Στοκχόλμη το 2015.
Κάπου εκεί ένας Έλληνας θεατής στα 800μ. περίπου πριν τον τερματισμό, βλέποντας και τη γαλανόλευκη που είχα ραμμένη στη φανέλα, μου φωνάζει «Πάμε Ελλαδάρα» και μου δίνει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση. Ονειρικός τερματισμός πάνω απο την τεχνητή λίμνη και πολύ καλές παροχές μετά.
Ο στόχος αρχικά ήταν για 3:22-3:23 και αμυδρά σκεφτόμουν και το 3:20 αν και στο τέλος μετά το 38ο χλμ. επειδή υπήρχαν δυνάμεις σκέφτηκα και το 3:19:59! Δε νομίζω ποτέ να καταφέρω κάτι παραπάνω. Έχω μια πικρία ακόμα, γιατί μέχρι τώρα στα αποτελέσματα από λάθος, μου έχει σαν πραγματικό χρόνο (real time ή net time) ίσο και μεγαλύτερο από τον επίσημο (official)!!! πράγμα αδύνατο αφού αναγκαστικά πέρασα τη γραμμή εκκίνησης 3’+ μετά την έναρξη του αγώνα (μωβ μπλοκ – για χρόνο 3:15-3:31). Το 1ο μου 5άρι μου το βγάζει σε 27’+ !!!! , έστειλα email και ελπίζω να μου το διορθώσουν, για την ηθική ικανοποίηση και μόν ! Τελικά ο χιλιομετρικός όγκος και η ποιότητα των προπονήσεων ανεβάζουν σταθερά την απόδοση.
Πολλά Συγχαρητήριασε όλους τους Ελλήνες που στη πλειοψηφία τους έκαναν ατομικά ρεκόρ με πολύ καλούς χρόνους και ακόμα περισσότερα στους 4 Αθλητές που κατέβηκαν τις 3 ώρες. Ο Σταύρος κατέβηκε άνετα τις 3 ώρες (2:58:06) και πανάξια μπήκε στους καλύτερους Ελληνες Μαραθωνοδρόμους για το 2017. Περηφάνια και για τη σύζυγο που τερμάτισε με επιτυχία τον 2ο της Μαραθώνιο σε ένα χρόνο, παρόλες τις δυσκολίες και τους τραυματισμούς .
Γενικά μια επιτυχημένη αθλοτουριστική)εμπειρία που θα παραμείνει βαθειά χαραγμένη. Τελειώνοντας , όπως πάντα συμβαίνει σε όλους μας, εκεί που έχεις βασανιστεί , ταλαιπωρηθεί αφάνταστα λίγο πριν και λίγο μετά τον τερματισμό και λες μέσα σου , «τέρμα αυτό ήταν, δεν ξανατρέχω Μαραθώνιο» , μετά απο λίγα 24ωρα αρχίζεις να αναθεωρείς και να σκέφτεσαι πότε θα είναι ο επόμενος! Συμφωνείτε, έτσι δεν είναι;
Γιώργος Γιωτόπουλος
Μέλος του συλλόγου δρομέων Φθιώτιδας “Τραχίνα”
